یک کارشناس مسایل اقتصادی؛ تحریم سیاسی کشور را یکی از فاکتورهای اصلی افزایش ریسک پذیری فضای اقتصادی دانست و افزود: اگر کشوری در حالت تحریم قرار گیرد، نمی تواند سهم مناسبی از بازارهای بین المللی داشته باشد و رقابت پذیری خود را از دست می دهد.
علیرضا نجفی با بیان آنکه
ادامه مذاکرات هسته ای فعالان اقتصادی کشور را نسبت به آینده امیدوارتر
کرده است، افزود: با کاهش سهم اقتصاد ایران از بازارهای جهانی، فاصله ما با
سایر کشورها بتدریج افزایش می یابد و تجلی این اثر در کاهش رشد اقتصادی
کشور آشکار می شود؛ در نتیجه کاهش رشد اقتصادی اصلی ترین تاثیر کلان تحریم
ها به شمار می رود.
وی با بیان اینکه تحریم ها در نگاه کلان، منابع
عرضه عوامل تولید در اقتصاد ایران را کاهش می دهد، افزود: امروزه در دنیا
هیچ کشوری فقط به منابع داخلی خود به عنوان عوامل تولید تکیه نمی کند بلکه
حساب ویژه ای روی منابع بین المللی به منظور افزایش قدرت تولید باز می کند.
این
اقتصاددان ادامه داد: کشورها برای افزایش تولید سعی می کنند تا چند برابر
منابع داخلی خود از منابع خارجی استفاده کنند که در آن صورت اولین اثر کلان
تحریم ها، کاهش منابع بین المللی و غیرداخلی است یعنی عوامل تولید خارج از
مرزها وارد اقتصاد داخلی کشور نمی شود.
وی آثار کلان تحریم ها بر
اقتصاد کشور را از دو بعد مورد تاکید قرار داد و افزود: اقتصاد کشور برای
رشد و توسعه نیازمند کسب عوامل تولید از منابع مختلف است و این عوامل در یک
فرآیند اقتصادی می تواند برآیندی مناسب در جهت رشد اقتصاد داشته باشد یعنی
اقتصاد در هر صورت نیازمند منابع سرمایه ای، تکنولوژی روز، مواد اولیه،
مدیریت و سازماندهی مناسب و نیروی انسانی ماهر است تا یک فعالیت اقتصادی در
بخش های مختلف مانند صنعت، کشاورزی و خدمات حاصل شود.
نجفی افزود:
از سوی دیگر، یک اقتصاد سالم و مولد بدون حضور در بازارهای بین المللی و
افزایش قدرت رقابت پذیری معنا پیدا نمی کند و چنانچه اقتصاد کشور سهمی از
بازارهای جهانی نداشته باشد، بتدریج دچار رکود می شود و با فاصله گرفتن از
فضای رقابتی، کارآیی خود را نیز از دست خواهد داد؛ این در حالی است که
گرفتن سهم از بازارهای بین المللی نیازمند وجود فضای سیاسی مناسب کشور است.
وی
تصریح کرد: از این رو باید شرایط بحرانی را به نوعی مدیریت کنیم تا شرایط
به شکل عادی برگردد آنگاه در یک محیط رقابتی و پویا و با افزایش بالندگی
اقتصاد می توان سطح رضایت های عمومی جامعه را نیز گسترش داد.