۰۲ مهر ۱۳۹۳ - ۲۲:۰۰
کد خبر: ۱۰۰۸۵
دولت اوباما گمان می کند راه حل بن بست مذاکرات هسته ای با ایران را یافته است. اما فاش شدن پیشنهاد آمریکا که دقیقا با این هدف مطرح شده که نشان دهد سیاست خارجی دولت اوباما آنقدرها که به نظر می رسد بی سرو سامان نیست، باعث نمی شود مشکلات روابط عمومی این دولت بهبود بیابد یا احتمال تولید تسلیحات هسته ای توسط ایران کم شود. در عوض واشنگتن با ارائه پیشنهاد برچیدن اتصالات میان سانتریفیوژهای تاسیسات هسته ای ایران، بدون آنکه لطمه ای به زیرساخت آنها وارد شود، میزان بیچارگی خود را به نمایش گذاشته است.
در اینجا دو مسئله وجود دارد که طی هفته جاری از سوی نیویورک تایمز مطرح شد و طی آن ایده برداشتن اتصالات «بارقه ای از امید» خوانده شد که از مذاکرات ایران و آمریکا در نیویورک طی چند روز اخیر در آستانه برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل ناشی شده است. نخست شیوه ای است که طی آن اشتیاق دولت اوباما برای دستیابی به توافق باعث شد موضع گیری های قبلی وی در مورد متوقف کردن ایران به صورت گام به گام به مرحله ای برسد که تقریبا هیچ چیز از وعده های انتخاباتی اوباما در مورد برنامه هسته ای ایران به جای نماند. دوم روشی است که این پیشنهاد، قدرت مواضع ایران که طی آن تهران احساس می کند در مذاکرات با غرب حتی به یک قدم عقب نشینی نیاز ندارد را نشان می دهد.

نخست باید بگوییم که فاش شدن این پیشنهاد توسط نیویورک تایمز و به خصوص توسط دیوید سنگر، خبرنگار ارشد این رسانه در واشنگتن کاملا قابل پیش بینی بود. این روزنامه طی شش سال گذشته همواره آماده افشاگری های بسیاری از منابع دولتی بوده است. اما از زمانیکه جان کری به عنوان وزیر خارجه آمریکا کار خود را آغاز کرده این مسئله تشدید شده و ستون زیر اسم سنگر به محلی برای انتشار خبرهایی با هدف تقویت ذهنیت خوانندگان در مورد تیم سیاست خارجی اوباما تبدیل شده است. اما به نظر نمی رسد تازه ترین نمونه این مسئله در مورد اتصالات سانتریفیوژها، مشکل روابط عمومی این دولت را حل کند.

این پیشنهاد به شکل ویران کننده ای نشان می دهد دولت آمریکا تا چه اندازه از اظهارات علنی باراک اوباما در مورد سیاست خارجی در مناظره با میت رامنی در سال ۲۰۱۲ که گفته بود به هیچ چیز جز محو کردن برنامه هسته ای ایران رضایت نخواهد داد، عقب نشینی کرده است. نوامبر سال گذشته کری توافقنامه موقتی را با ایران به امضا رساند که تحریم ها در ازای به رسمیت شناختن ضمنی حق ایران برای غنی سازی اورانیوم از سوی غرب و توقف غنی سازی در سطوح بالا که به آسانی قابل بازگشت است، کاهش یافت. از آن زمان تاکنون مذاکرات در مورد توافقنامه نهایی به بن بست خورده چراکه طرف ایرانی بر خواسته خود تاکید کرده و با برچیدن زیرساخت های هسته ای خود مخالفت می کنند.

دولت اوباما به جای تاکید بر اعتمادسازی در مورد عدم توانمندی ایران در دستیابی به بمب، در مسیری عقب نشینی مداوم قرار گرفته است. اگر افشاگری نیویورک تایمز دقیق باشد، این نشان می دهد اوباما و کری تظاهر به تلاش برای متوقف کردن ایران را نیز کنار گذاشته اند. اگر توافق موقت کری به ایران امکان بازسازی ذخایر سوخت هسته ای اش را داد، این قطع اتصالات سانتریفیوژها بیشتر شبیه یک جوک است.

 نقطه قوت این پیشنهاد این بود که اگر اتصالات قطع شوند، بازسازی و اتصال دوباره آنها آنقدر طول می کشد که در صورت بروز نشانه هایی از نقض توافق از سوی ایران، غرب زمان کافی برای واکنش به این مسئله را داشته باشد. حتی اگر فرض کنیم که این مسئله می تواند یک مانع جدی ایجاد کند، بدون یک سیستم بازرسی دقیق که در حال حاضر جزو گزینه های روی میز نیست، ایده زمان داشتن غرب برای واکنش اعتباری ندارد. هیچ اطمینانی هم وجود ندارد که دولت اوباما و متحدانش –که اشتیاق شان برای تحریم ایران بسیار کمتر است- پس از به فرض حل این مشکل دست به کاری بزنند.

با وجود آنکه نیویورک تایمز مدعی است این پیشنهاد به ایران اجازه می دهد چهره خود تحت فشارهای غربی را حفظ کند، به نظر می رسد این پیشنهاد با هدف حفظ چهره اوباما در شرایطی که به وعده های خود در مورد متوقف کردن ایران عمل نکرده، مطرح شده است.

پیشنهاد مضحک قطع اتصالات سانتریفیوژها یکی دیگر از نشانه ها در مورد روند عقب نشینی دولت آمریکا در قبال ایران است. اما نشانه نگران کننده تر قدرت ایران، رفتار تحقیرآمیز این کشور با مماشات آشکار غرب داشته است.

فرارو

گزارش خطا
ارسال نظرات
نام
ایمیل
نظر