تاثیر تغییرات آب‌ و‌ هوایی روی پشه‌ها چیست؟

به گزارش پایداری ملی به نقل از فارس ، سازمان غذا و داروی آمریکا اعلام کرده که پشه ها بیش از هر موجود دیگری در جهان انسان را می کشند. گرم شدن کره زمین منجر به آب و هوای مرطوب تر می شود و شرایط ایده آلی را برای حشرات ایجاد می کند.

پشه‌ها می‌توانند تنها گونه‌ای باشند که از تغییرات اقلیمی سود می‌برند، زیرا آب و هوای گرم‌ و مرطوب‌تر که با گرم شدن زمین همراه است، محیط ایده‌آل آنها را ایجاد می‌کند.

حشرات به لطف این تغییرات، بزرگ‌تر می‌شوند، عمر طولانی‌تری پیدا می کنند و توانایی آن‌ها در انتشار بیماری‌های بالقوه کشنده افزایش می‌یابد. گونه‌های مختلف پشه ها می‌توانند ناقل بیماری‌های عفونی از جمله تب دنگی، ویروس زیکا، تب زرد، ویروس چیکونگونیا، مالاریا و ویروس نیل غربی باشند.

کارشناسان نگران هستند که با ادامه افزایش دمای جهانی، هوای گرم تر و مرطوب تر در مکان های جدید به یک امر عادی تبدیل شود و آن مکان ها را به بستر مناسبی برای رشد جمعیت پشه تبدیل کند.

با افزایش دما و مهاجرت پشه‌ها به مکان‌هایی که قبلاً نمی‌توانستند در آنها رشد کنند، دسترسی و طول عمر طولانی‌تر فرصت کافی برای گسترش بیماری‌ها در بخش‌های جدید جهان را به آنها می‌دهد.

میانگین دمای جهانی از اواخر دهه 1800 حدود 2 درجه فارنهایت افزایش یافته که بیشتر این افزایش ها در 50 سال گذشته رخ داده است. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، مقدار بخار آب موجود در جو در نتیجه هر دهه 1 تا 2 درصد افزایش یافته است.

همانطور که گازهای گلخانه ای گرما را در جو به دام می اندازند، دمای زمین افزایش می یابد، که به نوبه خود منجر به افزایش تبخیر از منابع آب در خشکی، از جمله دریاچه ها و رودخانه ها می شود. هوای گرم بخار آب بیشتری را در خود نگه می دارد، افزایش بخار آب در اتمسفر بخشی از یک حلقه بازخورد است زیرا گرما را جذب کرده و دوباره ساطع می کند و آن را به فراوان ترین گاز گلخانه ای تبدیل می کند.

ظرفیت بزرگ برای نگه داشتن بخار آب باعث رویدادهای شدید آب‌و‌هوایی، از جمله طوفان ها و سیل ناگهانی می شود. این مورد توسط داده ها تأیید می شود، زیرا در 5 سال گذشته به طور متوسط ​​سالانه 18 رویداد آب و هوایی شدید دیده شده است که در دهه بین 2010 و 2020 به طور میانگین 13 رویداد در سال افزایش یافته است.

وقتی آب باران ناشی از طوفان‌های بزرگ در گودال‌ها جمع می‌شود، می‌توانند به محل اقامت پشه‌هایی تبدیل شوند که در هر زمان حدود 100 تخم می‌گذارند.

طول عمر یک پشه نر معمولاً 7 تا 14 روز است، اما پشه های ماده (که تنها پشه هایی هستند که در واقع از خون تغذیه و بیماری را منتقل می کنند) به طور متوسط ​​6 هفته عمر می کنند.

دانشمندان دانشگاه راکفلر کشف کرده اند که نورون هایی که اطلاعات رایحه را به مغز پشه ها منتقل می کنند توسط بیش از یک ماده شیمیایی بوی بدن انسان فعال می شوند.

دکتر سینیس گفت:« پشه آئدس می‌تواند در مناطق شهری زندگی کند. آنها می توانند تخم های خود را در حوضچه های موقت آب، در یک لاستیک کهنه یا چیز دیگری بگذارند و به خوبی با محیط ما سازگار هستند. بنابراین آن ها به جایی که انسان‌ها زندگی می کنند و به اندازه کافی گرم و مرطوب باشد نقل مکان خواهند کرد.»

در طول دو دهه گذشته، شیوع تب دنگی در سراسر ایالات متحده شناسایی شده است. دنگی در ایالات متحده بومی نیست. آنها معمولاً با سفرهای بین‌المللی مرتبط هستند، اما موارد به‌دست‌آمده نگران‌کننده هستند، زیرا نشان می‌دهند که ویروس می‌تواند به طور فعال در محیطی که نباید، پخش می‌شود. در سال گذشته تعداد مبتلایان این کشور از 2هزار و 200 نفر گذشت.

دنگی که به دلیل درد مفاصل و عضلانی به آن لقب بیماری استخوان‌شکن داده می‌شود، به‌قدری شدید که احساس می‌کنید استخوان‌های شما در حال شکستن هستند، ویروسی است که معمولاً مسیر خود را طی می‌کند و برطرف می‌شود. اما از هر 20 مورد 1نفر می تواند منجر به خونریزی و نارسایی اندام شود.

علاوه بر درد مفاصل و استخوان فلج کننده، عفونت می تواند منجر به تب شدید ناگهانی، سردرد، درد پشت چشم و بثورات پوستی شود.

تب زرد در 40 کشور، به طور کلی مناطق گرمسیری آفریقا و آمریکای مرکزی و جنوبی شیوع بالایی دارد. این بیماری باعث زردی می شود، وضعیتی که با زرد شدن پوست به دلیل تجمع ماده ای به نام بیلی روبین در جریان خون مشخص می شود. همچنین می تواند منجر به تب های خونریزی دهنده ناشی از ویروس ها شود که باعث خونریزی شدید داخلی، آسیب به رگ های خونی و سیستم های مختلف اندام می شود. تا زمانی که فرد مبتلا به تب زرد دچار زردی شود، خطر مرگ او به 20 درصد می رسد و از آنجا بالا می رود.

چیکونگونیا یک ویروس کمتر شناخته شده است، اما در 115 کشور وجود دارد. این بیماری می تواند باعث درد شدید آرتریت شود، اما به ندرت کشنده است.

ویروس زیکا که از مادر باردار به جنین منتقل می‌شود، می‌تواند باعث یک نقص مادرزادی نادر به نام میکروسفالی شود که در آن نوزاد با سر کوچک غیرطبیعی متولد می‌شود. اما از هر 5 نفر مبتلا به زیکا فقط 1 نفر علائم بیماری را نشان می دهد و بستری شدن در بیمارستان و مرگ نادر است.

پشه‌های خطرناک‌تر آئدس، به‌ویژه آئدس ایجیپتی و آئدس آلبوپیکتوس، می‌توانند پاتوژن‌ بیماری را از فرد بیمار بگیرند. سپس این پاتوزن ها وارد سیستم گوارشی پشه شده و تکثیر می شود. این ویروس به بافت های دیگر پشه حمله می کند و در نهایت به غدد بزاقی آن می رسد. دفعه بعد که پشه آلوده انسان را نیش زد، بزاق آن در پوست رسوب کرده و وارد جریان خون می شود.

پروژه‌های مدل‌سازی کنونی نشان می‌دهد که در بدترین سناریو که هیچ اقدامی برای اصلاح تغییرات آب و هوایی انجام نشود، 89.9 درصد از جمعیت جهان تا سال 2080 در معرض خطر تب دنگی قرار خواهند گرفت.

کارشناسان همچنین به طور فزاینده ای در مورد شرایط زندگی که پشه آنوفل در آن رشد می کند، نگران هستند، این نوع پشه حامل انگل مالاریا است. گزارش فوریه ای که توسط محققان دانشگاه جورج تاون تهیه شده است نشان می دهد که گونه پشه آنوفل در 120 سال گذشته هر سال در مناطق بومی خود یعنی آفریقای جنوبی حدود 21 فوت ارتفاع پیدا کرده است، به این معنی که تغییرات آب و هوایی به این گونه ها کمک می کند تا در محیط های سردتر که قبلاً غیرقابل زندگی بودند زنده بمانند.