تکذیب مرگ ۲ مازندرانی براثر ابتلا به "تب شالیزار"

به گزارش پایداری ملی به نقل از ایرنا، از روز گذشته اخبار و تصاویر مبنی بر فوت ۲ نفر بر اثر ابتلا به تب شالیزار در فضای مجازی و همچنین در برخی خبرگزاری‌های مازندران منتشر و ادعا شد این افراد بدلیل عوارض ناشی از این بیماری جان باختند.

تعدادی از کانال‌های تلگرامی مازندران هم با انتشار خبری به نقل از مدیر گروه بیماری‌های عفونی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران بر موضوع فوت این افراد ناشی از این بیماری مُهر تایید زدند.

پس از انتشار این اخبار به نقل از این مسوول در فضای مجازی، ساعاتی بعد روابط عمومی دانشگاه واکنش نشان داد و بیان این موضوع از سوی مسوول موردنظر را تکذیب کرد.

مدیرگروه عفونی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در گفتگو با روابط عمومی این دانشگاه گفت: در خصوص تب شالیزار در مازندران مصاحبه‌ای انجام نداده ام و آماری که در خصوص فوت بر اثر این بیماری به بنده نسبت داده شده، مورد تأیید اینجانب نیست.

دکتر رویا قاسمیان افزود: هر گونه آمار در خصوص شیوع یا فوت بر اثر بیماری‌ها از طریق منابع رسمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران یا سایر مراجع ذیصلاح اطلاع رسانی می‌شود و استناد به شایعات در این خصوص صحیح نیست.

در همین حال معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی بابل روز شنبه به خبرنگار ایرنا گفت: تاکنون موردی از فوت براثر ابتلا به این بیماری در مراکز درمانی این دانشگاه نداشتیم.

دکتر مهدی محمدیان افزود: یک مورد فوتی اخیر که مشکوک ابتلا به تب شالیزار بود امروز شنبه جواب تست وی که از آزمایشگاه مرجع ارسال شد، منفی است.

وی ادامه داد: در حال حاضر هشت نفر در مراکز درمانی این دانشگاه بستری هستند که همگی مشکوک ابتلا به بیماری تب شالیزار می‌باشند و این دلیل بر ابتلای حتمی آن‌ها به این بیماری نیست.

معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی بابل علائم این بیماری را شامل تب، بدن درد، ضعف و بی حالی دانست و گفت:‌در مراحل حاد و شرایط بدحالی بیمار دچار نارسانی کبدی، کلیوی و خونریزی‌های ریوی می‌شوند.

وی با اشاره به اینکه عامل این بیماری نوعی انگل است، افزود: در فصل فعلی که زمان کشت شالی‌های برنج است توصیه می‌شود کشاورزان حتما از وسایل محافظتی همچون دستکش و چکمه استفاده کنند.

محمدیان اظهار داشت:‌همچنین با توجه به شباهت علائم تب شالیزار با بیماری‌هایی همچون کووید ۱۹، سرماخوردگی و آنفلوانزا، افراد بویژه کشاورزان بمحض آشکار شدن این علائم حتما به پزشک مراجعه کنند تا روند درمان آن‌ها سریعتر انجام شود.

تب شالیزار با اصطلاح علمی «لپتوسپیروز» که به عنوان یک بیماری مسری، بومی و فصلی در مازندران و دیگر استان‌های شمالی شناخته می‌شود هر ساله از اردیبهشت ماه و همزمان با گرم شدن تدریجی هوا و اوج گیری کشت برنج، شایع می‌شود و تا شهریور ماه و پایان زمان برداشت محصول، نگرانی‌ها در افزایش ابتلا به این بیماری در استان ادامه دارد.

بیماری تب شالیزار فقط کشاورزان و شالیکاران را درگیر نمی‌کند، بلکه برخی صیادان، معدنچیان و قصابانی را که بدون رعایت مسائل بهداشتی با حیوانات در تماس هستند در معرض خطر این بیماری قرار دارند.

تب شالیزار به طور کلی از طریق تماس با آب، غذا و خاکی که با ادرار حیوانات وحشی و اهلی آلوده شده باشد، به افرادی که با این عناصر در تماس هستند، منتقل می‌شود و در حالت عادی و در صورت محافظت و مراقبت این بیماری منتقل نمی‌شود، اما اگر پوست زخمی و جراحت دیده یا اعضای مخاطی بدن مانند چشم، بینی و دهان در معرض و تماس با عناصر آلوده قرار گیرد، بیماری به فرد منتقل می‌شود.

این بیماری طیف وسیعی از علائم را بروز می‌دهد. علائم اولیه آن مشابه آنفلوانزا یا کرونا است و به همین دلیل هم تشخیص اولیه آن حتی توسط پزشک در صورت انجام نشدن آزمایشات لازم مشکل است در حالی که در بسیاری از موارد، تشخیص ندادن درست و بموقع سبب پیشرفت بیماری و دشوار شدن درمان آن می‌شود.

علائم این بیماری گاهی با «مننژیت» هم اشتباه گرفته می‌شود به خاطر این که با تب، لرز و سردرد شدید همراه می‌شود. سرفه خشک، تب، سردرد، درد عضلانی، تهوع و استفراغ و لرز، درد شکم، صدای غیرطبیعی ریه، درد استخوان، ورم ملتحمه (التهاب و قرمزی چشم)، بزرگ شدن غدد لنفاوی، بزرگ شدن طحال و کبد، سفتی ماهیچه‌ها و بثورات جلدی از جمله علائمی است که اگر در این فصل سال به سراغ فردی آمد فوری باید به پزشک مراجعه کند و تحت درمان قرار گیرد.

مهم‌ترین علامت این بیماری تب بالا به صورت ناگهانی، درد‌های عضلانی بویژه درد کمر، سردرد، ساق پا و پشت چشم است، البته در ۹۰ درصد موارد فرد بیمار بدون هیچگونه عارضه‌ای بهبود پیدا می‌کند، ولی ۱۰ درصد از بیماران به نوع شدید تب شالیزار مبتلا می‌شوند که در این وضعیت عوارض بعدی مانند گرفتگی کبدی، زردی چشم، تنبلی و نارسایی کلیه، دفع نامناسب، بالارفتن سموم بدن، کاهش پلاکت خون، گرفتگی ریوی و خونریزی مغزی به سراغ بیمار می‌آید.