نژادپرستی و مجازات اعدام در آمریکا

به گزارش پایداری ملی به نقل از خبرگزاری فارس: محکوم کردن یک نفر به اعدام، اشد مجازات است. با توجه به همیشگی بودن مجازات مرگ، در این نوع از مجازات هیچ راه بازگشتی وجود ندارد.

در ایالات متحده در حال حاضر دولت فدرال، ارتش و 29 ایالت مجازات مرگ را غیرقانونی می دانند. اساسی ترین منطقی که برای استفاده از مجازات اعدام به کار می رود، اثر بازدارندگی آن است.

 دهه هاست که مجازات اعدام محبوبیت داشته است اما حمایت از مجازات مرگ در طول 25 سال گذشته کاهش یافته و تقریبا به مرزهایی تاریخی رسیده است. منتقدان حکم اعدام به مسائلی چون رویه های کشتن غیرانسانی، افزایش نرخ جرم و جنایت و هزینه بالای مجازات اعدام اشاره می کنند.

من در مورد سیاست های اجتماعی نظیر مجازات اعدام که در مورد آفریقایی آمریکاییان اعمال شده مطالعه کرده و متوجه وجود مشکلی شده ام که عموما در رسانه ها اشاره ای به آن نمی شود: نابرابری نژادی قابل توجه در دیدگاه های اجتماعی نسبت به مجازات اعدام.

نابرابری نژادی دخیل درمجازت مرگ در 15 نوامبر 2019 و زمانی خود را نشان داد که در یک چرخش غیرمنتظره رخدادها دادگاه استیناف جنایی تگزاس حکم اعدام رادنی رید را کمتر از یک هفته پیش از به اجرا درآمدن این حکم به جرم قتل استیسی  استایتز در سال 1996 معلق کرد.

این پرونده دارای مسائل نژادی بود. رید که یک مرد سیاه پوست است به قتل استایتز که یک  زن سفیدپوست بوده متهم شده و هیئت منصفه ای که تمام اعضای آن سفیدپوست بوده اند او را گناهکار تشخیص داده اند.

پرونده رید یکی از انبوه پرونده های اعدامی است که فرصتی را برای بررسی انتقادی اجرای مجازات اعدام به دست می دهد. من به عنوان مدیر «موسسه تحقیقات و تجزیه و تحلیل های سیاستگذاری شهری» در دانشگاه آستن تگزاس، سازمانی را هدایت می کنم که متعهد به از میان برداشتن سوگیری ها و نابرابری های نژادی از طریق ترویج سیاست های عمومی برابری خواهانه است.

از سال 1976 به این سو رنگین پوستان 43 درصد کل اعدام ها را تشکیل داده اند و بیشتر از نیمی از زندانیانی را شکل می دهند که در حال حاضر در فهرست اعدام قرار دارند. درتگزاس آفریقایی آمریکاییان کمتر از 13 درصد جمعیت را شکل می دهند، با این حال 44.2 درصد از قربانیانی که در صف اعدام قرار دارند سیاه پوست هستند. در سطح کشوری، آفریقایی آمریکاییان 42 درصد از زندانیان واقع در صف اعدام را به خود اختصاص داده اند.

وقتی هر دو مسئله نژاد و جنسیت مورد توجه قرار می گیرد، نابرابری در محکومیت ها حتی بیشتر از این خود را نشان می دهد. به نسبت قتل هایی که  افرادی از دیگر نژادها قربانیان آن هستند، قتل هایی که قربانیان آنها زنان سفیدپوست بوده اند، به طرز قابل توجهی بیشتر احتمال دارد که به مجازات مرگ منتج شوند.

با این حال فراتر از مثال های روشن سوگیری های نژادی در سیستم عدالت کیفری که نوعا توجه بیشتری را به خود جلب می کند، همچنان سوگیری های دیگر و شدیدتری درارتباط با باورهای اعضای هیئت های منصفه وجود دارد.

کسانی که با مجازات مرگ مخالفند نمی توانند به عنوان یک عضو هیئت منصفه در پرونده های قتلی که احتمال صدور حکم اعدام در آن وجود دارد مشارکت کنند. تنها افرادی که می گویند در اعلام تصمیم خود مجازات مرگ را هم مد نظر قرار خواهند داد می توانند عضو هیئت منصفه باشند.

وقتی  اعداد و ارقام پشت حمایت از مجازات اعدام را بررسی می کنید، شاهد ظهور گرایش دیگری نیز هستید.

درایالات متحده سفیدپوستان بدنه اصلی حمایتگران از مجازات مرگ را شکل می دهند. مطالعات نشان می دهند که سفیدپوستان حمایت بسیار بیشتری از مجازات اعدام از خود نشان می دهند تا سیاه پوستان.

این شواهد شامل یک نظرسنجی انجام شده در سال 2018 توسط مرکز تحقیقاتی پیو نیز می شود که نشان می دهد در مقایسه با 47 درصد لاتین تباران و 36 درصد سیاه پوستان، 59 درصد از سفیدپوستان مدافع مجازات اعدام هستند. در میان سفیدپوستان، پروتستان های انجیلی حمایت بسیار قاطع تری را از مجازات اعدام نشان می دهند و 73 درصد طرفدار آن هستند.

چرا سفیدپوستان بسیار بیشتر از سیاه پوستان از مجازات اعدام حمایت می کنند؟ بر اساس تحقیقات یک پاسخ می تواند وجود پیش داوری های نژادی باشد. آمریکاییان سفیدپوست معمولا افراد متعلق به اقلیت های نژادی را بیشتر مجرم اعلام می کنند. در یک مطالعه، پژوهشگران دریافته اند که بعد از کنترل عواملی از جمله تحصیلات، درآمد خانواده، مذهب و ایدئولوژی سیاسی، سفیدپوستانی که نگرش های ضد سیاه پوستی شدیدتری دارند، بیشتر احتمال دارد که از مجازات اعدام حمایت کنند.

نباید تعجب کرد که دیدگاه ها نسبت به سیستم عدالت کیفری بین آمریکاییان سیاه پوست و سفید پوست بسیار فرق دارد و سیاه پوستان بسیار بیشتر احتمال دارد که آن را سیستمی دارای سوگیری های نژادی ببینند.

شاید این مسئله توضیح بدهد که چرا دادستان ها با وجود غیرقانونی بودن به عضویت پذیرفتن اعضای هیئت منصفه احتمالی بر اساس نژاد، همچنان از تاکتیک هایی برای محروم کردن اعضای احتمالی سیاهپوست در جمع نهایی هیئت منصفه استفاده می کنند.

وقتی اعضای هیئت منصفه از نظرنژادی تنوع بیشتری داشت باشند، احتمال توجه به مسئله نژادپرستی بیشتر می شود. نکته دیگراینکه تحقیقات علوم اجتماعی نشان می دهند که هیئت منصفه های تمام سفیدپوست، متهمان سیاه پوست را بیشتر از متهمان سفید پوست محکوم می کنند.

 به نظر من در مورد مجازات اعدام، با وجود یک هیئت منصفه تماما سفیدپوست مشتمل از سفیدپوستان، این خطر وجود دارد که اعضای آن از مجازات اعدام علیه متهمان سیاه پوستی چون  رادنی رید حمایت کنند.