رابطه ماه رمضان بامیزان بروز تصادفات و دیگر آسیب‌ها

این پژوهش که غلامرضا محسنی، از گروه بیهوشی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی و راضیه یوسفیان ملأ از بیمارستان شهدای تجریش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی آن را انجام داده‌اند از نوع گذشته‌نگر و نیمه‌تجربی است و جامعه آماری آن را ۱۶۸ هزار و ۷۵۳ بیمار مراجعه‌کننده به بخش اورژانس بیمارستان‌های طالقانی و امام رضای شهر کرمانشاه، در طول ماه مبارک رمضان و دیگر ماه‌های سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۷ تشکیل می‌دهند.

تعداد ۱۳۰۴۸ نفر از بیماران زن و مرد ۱۵ تا ۴۵ ساله‌ای که در ماه رمضان به علت تصادفات رانندگی و سه نوع حادثه دیگر شامل نزاع و زدوخورد، پرتاب از ارتفاع و درگیری با سلاح گرم دچار آسیب شده بودند و ۱۵۵ هزار و ۷۰۵ نفری که در ماه‌های غیر رمضان دچار همین آسیب‌ها شده بودند، به صورت نمونه‌گیری در دسترس در این پژوهش شرکت کردند.

در این پژوهش آمده است: «این بیماران به چهار گروه تقسیم شدند: ۱- بیماران زن پذیرش شونده در طول ماه رمضان در این هشت سال، ۲- بیماران زن پذیرش‌شونده در طول ماه‌های غیر رمضان در این هشت سال، ۳- بیماران مرد پذیرش‌شونده در طول ماه‌های رمضان در این هشت سال و ۴- بیماران مرد پذیرش‌شونده در طول ماه‌های غیر رمضان در طول این هشت سال.»

محققان در این مقاله می‌گویند: «نتایج مقایسه میزان بروز آسیب‌ها بین دو گروه زنان و مردان در ماه رمضان و دیگر ماه‌ها بر اساس روش تحلیل واریانس، از این حکایت می‌کند که تفاوت میزان آسیب‌های همراه با درگیری با سلاح گرم، نزاع و زدوخورد و تصادف‌ها در ماه‌های رمضان و نیز میزان بروز نزاع و زدوخورد و تصادف‌ها در دیگر ماه‌های سال بین زنان و مردان معنادار بوده، اما در تمامی موارد میانگین میزان بروز آسیب‌ها در مردان بالاتر از زنان است.»

در بخش دیگری از این پژوهش آمده است: «اگرچه میانگین میزان بروز تصادفات و دیگر آسیب‌ها و حوادث بین زنان و مردان در ماه‌های رمضان و غیر رمضان دارای تفاوت معناداری نیست اما در نهایت این آسیب‌ها در ماه‌های غیر رمضان بیشتر از ماه‌های رمضان است. هم‌چنین میزان بروز آسیب‌ها در زنان نسبت به مردان هم در ماه مبارک رمضان و هم در ماه‌های غیر رمضان کمتر است. به دلیل محدودیت‌هایی که در این تحقیق وجود دارد مانند بررسی بیماران پذیرش‌شونده در بیمارستان‌های شهر کرمانشاه و این که احتمال بروز خطای انسانی را در شمارش و ثبت تعداد مراجعه کنندگان نمی‌توان نادیده گرفت، نیاز به مطالعات بیشتر در زمینه مربوط به این پژوهش مشهود است.»

این پژوهش در اولین شماره دوره چهارم مجله "پژوهش در دین و سلامت" منتشر شده است.