سرگیجه غربی‌ها از نبرد‌سایبری با‌ ایران

داستان جنگ سرد را همه شنیده‌اند. ماجرا از آنجا شروع شد که قدرت‌های بین‌المللی نشستند و حساب کتاب کردند و نتیجه گرفتند که هزینه‌های دو جنگ جهانی حتی برای برنده‌های آن نیز به منافع حاصله نچربیده، به اصطلاح جنگ‌های وسیع در ابعاد بین‌المللی دیگر صرفه ندارد و جنگی هم اگر باشد باید کشور‌های کوچک را به جان هم‌انداخت یا یک قدرت بزرگ به یک کشور بسیار حقیر حمله کند که در ‌اندک زمانی تصرف شود و همه چیز تمام! دوران جنگ سرد با محوریت جاسوسی و خرابکاری عملا با نابودی شوروی و فروپاشی بلوک شرق پایان یافت، اما الگوی نبرد کم هزینه یا اصطلاحا جنگ سرد الگوی خوبی برای غرب بود تا دیگر بی‌دلیل خود را وارد منازعات پر هزینه‌ای مثل جنگ ویتنام نکند. در ‌این میان رشد تکنولوژی پارادایم جنگ سرد را متحول کرد و محوریت آن را از جاسوسی و خرابکاری به جنگ نرم و نبرد سایبری منتقل نمود. امروزه نه تنها دشمن درجه یک آمریکا در منطقه یعنی جمهوری اسلامی آماج حملات بی‌رحمانه جنگ سایبری مانند استاکس‌نت و امثال آن قرار می‌گیرد، بلکه نبرد تمام عیاری نیز در‌این زمینه بین آمریکا و بقایای بلوک شرق یعنی چین و روسیه در جریان است.

به گزارش پایداری ملی، در سالهای اخیر شاهد بودیم آمریکا با وارد کردن ویروس استاکس نت در راستای برهم زدن امنیت سیستم‌های صنعتی ‌ایران به‌ خصوص نیروگاه اتمی بوشهر تمام تلاش خود را بکار بست. «بر اساس نظر کار‌شناسان شرکت سیمانتک، ‌این بدافزار به دنبال خرابکاری در تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم نطنز بوده ‌است. در اواخر ماه مه ۲۰۱۲ رسانه‌های آمریکایی اعلام کردند استاکس‌نت مستقیماً به دستور اوباما رئیس جمهور آمریکا طراحی، ساخته و راه‌اندازی شده. در ژوئیه سال ۲۰۱۳ میلادی، ادوارد اسنودن اعلام کرد ‌این بدافزار با همکاری مشترک آمریکا و اسرائیل ساخته شده است.» باید توجه داشت تمام حمله‌ها از جنس نفوذ دادن ویروس به رایانه‌های‌ایزوله و جدا از ‌اینترنت نیست و همواره راحت‌ترین موارد برای هک و حمله سایبری سرورهای متصل به ‌اینترنت هستند. هم اکنون در‌ایران بسیاری از خدمات دولت الکترونیک فعال شده و بر روی‌اینترنت قرار دارند و همچنین بانک‌های کشور همگی از سامانه‌های بانکداری‌اینترنتی استفاده می‌کنند و همه این‌ها یعنی قرار داشتن در معرض هک! زیر ساختهای دولت الکترونیک بستر مناسبی برای سرقت اطلاعات و آمارهای ملی توسط ارتش‌های سایبری آمریکا و اسرائیل است که همواره در راستای حمله سایبری به ‌ایران در تلاشند. 

در بررسی جنگ سرد سایبری موجود بین آمریکا و مخالفانش که همواره‌ ایران در صدر آن قرار دارد؛ باید به‌ این نکته نیز اشاره کرد ‌که کشورهای متخاصم در حوزه بین‌المللی در عرصه ساخت تسلیحات نظامی به مسابقه‌ای تسلیحاتی روی آورده‌اند و صلح در عرصه امروز جهان بر اساس موازنه مثبت تسلیحاتی قابل تعریف است. امروزه کشورهای متخاصم در حوزه سایبری نیز به رقابتی سنگین روی آورده‌اند و به موازات رشد میزان توانایی کشورهایی چون‌ ایران در دفاع سایبری و افزایش زیر ساختهای امنیتی در بستر وب؛ شاهد اخبار افزایش تلاش‌های آمریکا در ارتقاء ارتش سایبری جهت ساماندهی حملات گسترده‌تر و قوی‌تر و هم‌چنین افزایش تلاش رژیم صهیونیستی در ساخت بدافزارهای قوی‌تر برای جاسوسی هستیم. 

در همین راستا، بعد از انتشار خبر موفقیت ‌ایرانیان در دفاع در برابر حملات آمریکایی در حوزه سایبر طی یک‌ سال گذشته که هفته پیش توسط یک مقام آمریکایی اعلام شد، مکرراً اخباری مبنی بر افزایش توان ارتش سایبری و جذب نیرو و تاسیس مراکز جدید در ‌این راستا از سوی مقامات آمریکایی به گوش می‌رسد. اگرچه آمریکایی ها در روز های اخیر باز هم از افزایش فوق العاده زیاد توان دفاع سایبری ‌ایران صراحتاً سخن رانده و به ناتوانی خود در از پای درآوردن‌ ایرانیان در عرصه سایبر اذعان کرده است اما نباید از یاد برد که علیرغم همه‌ این اعترافات نبرد سایبری و مسابقه تسلیحاتی مجازی پایان پذیر نیست. رژیم صهیونیستی و آمریکا بارها به طور رسمی‌ ایران را برای افزایش حملات سایبری تهدید کرده‌اند. به گونه‌ای که مسولان آمریکایی رسماً از نبرد آخر‌الزمانی بر بستر وب تحت عنوان سایبرگدون یاد کرده‌اند! آمریکایی‌ها بسیاری از حملات سایبری صورت گرفته به کشورشان را به‌ ایران نسبت داده‌اند که همه‌ این موارد نشان دهنده ضرورت افزایش آمادگی و هوشمندی در عرصه وب در برابر حملات غربی هاست.

تمام ‌این‌ها شاهدی بر‌این مدعاست که علیرغم تقویت توان دفاعی سایبری کشورمان هرگز نباید از شکل دهی‌اینترنت ملی در قالب شبکه ملی اطلاعات و رهایی از‌این بستر نا‌امن آمریکایی غافل باشیم. شایسته است مسئولان دست از اقدامات کند و آهسته در مرکز ملی فضای مجزای برداشته و با تلاش بی‌وقفه خود هرچه سریع‌تر کشور و سیستم‌های اداری دولت الکترونیک را در زمینه زیرساخت مجازی به خودکفایی برسانند.