1- تعامل مستمر و فراگير با سازمان‌‌های سیاستگذار، قانونگذار و اجرایی و ايجاد ساز و كار‌هاي مناسب در جهت ايمن‌سازي و حفاظت از تأسيسات زيربنايي کشور.
2- ساماندهي آمايش سرزمين ملي و آمايش دفاعي از منظر پدافند غيرعامل به منظور حداكثر استفاده از پهنه امن جغرافيايي كشور.
3- ايفاي نقش هدايتي و نظارتي در زمينه مطالعات، طراحي و اجرای طرح‌‌هاي پدافند غيرعامل کشور.
4- بسیج و بكارگيري امكانات ملی در جهت افزایش کارایی سامانه‌‌ها و شيوه‌‌هاي پدافند غيرعامل.
5- سیاستگذاری و ساماندهي استفاده از فن‌آوري‌‌هاي نو به منظور كاهش آسيب‌پذيري ناشي از وابستگي.
6- توسعه کمی و کیفی آموزش‌هاوپژوهش‌ها و تولید فناوری بومی پدافند غیرعامل از طریق هدایت، سیاستگذاری، برنامه‌ریزی واجرا در چرخه تولید دانش و پژوهش و تولید صنعتی با استفاده از ظرفیت‌های ملی).
7- تدوین و نهادينه نمودن نظام جامع پدافند غیرعامل و استفاده از اصول و ضوابط آن در ايمن سازي مراكز موجود و رعايت آن‌ها در طرح‌‌هاي توسعه كشور.
8- توسعه فرهنگي و ارتقاء باور مدیران و مردم و تقويت عزم و اقتدار ملي نسبت به تأثير پدافند غير عامل در كاهش آسيب‌پذيري‌‌ها با استفاده از کل ظرفیت‌های ملی.
9- تدوین و نهادینه نمودن طرح جامع مدیریت بحران و دفاع غیرنظامی کشور در شرایط جنگی.
10- توسعه شاخص‌های امنیت، ایمنی و پایداری در برابر تهدید در شبکه‌‌های اطلاعاتی و ارتباطی با گرایش به فناوری‌های بومی و ملی.
11- ایمن سازی و پایداری و موازی سازی امکان جایگزینی انرژی‌‌های زیر ساخت‌‌های حیاتی.
12- کاهش آسیب‌پذیری‌‌های استان‌‌ها در برابر تهدیدات و ایجاد پایداری و قابلیت بقاء و مدیریت بهینه و اداره امور مردم در شرایط تهدید بصورت خود کفا از مرکز.
13- ساماندهی و ایجاد ساز و کار مناسب برای استفاده حداکثری از توانایی‌‌ها و قابلیت‌های نیرو‌های داوطلب مردمی، بسیج در تمامی ابعاد و عرصه‌‌های پدافند غیرعامل.
14- حفظ اشراف اطلاعاتی و پایش مستمر تهدیدات و آسیب‌پذیری‌ها بر زیرساختهای ملی.
15- حفاظت و امنیت طرح‌های پدافند غیرعامل و محروم‌سازی دشمن در کسب اطلاعات از زیرساختهای طبقه‌بندی شده کشور با تدوین آئین‌نامه‌‌های حفاظتی متناسب با تهدیدات و توسعه و فرهنگ سازی آن.
الزامات كلي
1- وجود عزم و اراده ملي براي اجراي اصول پدافند غيرعامل.
2- ايجاد درك مشترك از مفاهيم، ضرورت‌ها و تهديدات مربوط به پدافند غيرعامل در بين سياستگذاران، مديران و مجريان كشور.
3- ايجاد فرهنگ، باور و اعتقاد عمومي نسبت به پدافند غيرعامل و نهادينگي و استمرار آن.
4- توسعه علمي پدافند غيرعامل در مراكز توليد علم.
5- وجود منابع انساني، استعداد قوي در رشته‌‌هاي مختلف پدافند غيرعامل در حوزه‌‌هاي ستادي و اجرايي (مشاوره، نظارت و اجرا).
6- پيش‌بيني و به تصويب رساندن قوانين جامع، مقررات، ضوابط و دستورالعمل‌هاي اجرايي مورد نياز پدافند غيرعامل.
7- وجود منابع مالي و اختصاص رديف اعتباري خاص كافي و لازم.
8- وجود ساز و كار‌هاي سياستگذاري، طرح‌ريزي و برنامه‌ريزي متمركز و اجراي غيرمتمركز.
9- تعيين و فعال‌سازي متولي پدافند غيرعامل در دستگاه‌هاي اجرايي و ساز و كار‌هاي مناسب مطالعه، طراحي، سياستگذاري، همسوسازي، هماهنگي و نظارت در بخش‌هاي مختلف كشور.
10- داشتن تفكر پويا، علمي، منعطف و مبتكر به پدافند غيرعامل و پرهيز از نگاه جزئي، بسته و ثابت.