چگونه برنامه جاسوسی سایبری آمریکا موجب تشدید تحریم ایران شد

به نقل از راشیا تودی، بر همین اساس آژانس امنیت ملی آمریکا در سال 2010 اطلاعات جاسوسی مهمی را در اختیار سوزان رایس سفیر خود در سازمان ملل متحد قرار داد تا از آن برای جلب حمایت و همراهی دیگر دولت ها برای تشدید تحریم ایران استفاده گردد.

شورای امنیت سازمان ملل در ماه می سال 2010 تلاش داشت تا حمایت ده‌ها کشور جهان از طرح تشدید تحریم‌های ایران به علت تعقیب یک برنامه صلح آمیز هسته‌ای را به دست آورد. بسیاری از کشورها در مورد نیات آمریکا مشکوک بوده و حاضر به همراهی با این کشور نبودند و در این زمینه تصمیم نگرفته بودند. به همین علت سوزان رایس خواستار همکاری آژانس امنیت ملی آمریکا در جهت پیشبرد برنامه‌هایش و طراحی یک استراتژی به منظور تحقق این هدف شد.

آژانس امنیت ملی آمریکا هم با تشدید جاسوسی‌های خود چهار عضو غیردائم شورای امنیت سازمان ملل را هدف قرار داد. جمع‌آوری اطلاعات جاسوسی از نمایندگان چهار کشور بوسنی، گابن، نیجریه و اوگاندا باعث شد تا سوزان رایس در جریان مذاکرات به منظور اقناع آنها دست بالاتر را داشته باشد.

در نتیجه آمریکا توانست اطلاعات لازم برای اقناع برخی اعضای مردد شورای امنیت را به دست آورد و در نتیجه از 15 عضو شورای امنیت 12 عضو به نفع تشدید تحریم‌های ظالمانه بر ضد جمهوری اسلامی ایران رای دادند.

رایس بعدها از آژانس امنیت ملی آمریکا بابت این همکاری تشکر کرد. زیرا به گفته وی، او از این طریق فهمیده بود که نمایندگان چین، انگلستان، فرانسه و روسیه و .... چه زمانی دارند حقیقت را می‌گویند و موضع واقعیشان در مورد تحریم ها چیست. رایس به کمک آژانس امنیت ملی آمریکا اطلاعات مورد نیاز در مورد مواضع دهها کشور دیگر در مورد تحریم ایران و خط قرمزهای آنها را نیز جمع آوری و سازماندهی کرد.

قرار است جزییات بیشتر در مورد این مساله در کتاب جدیدی که از سوی گلن گرینوالد در حال نگارش است، منتشر شود. این کتاب جایی برای مخفی شدن نیست: ادوارد اسنودن، آژانس امنیت ملی آمریکا و دولت کنترل گر آمریکا نام دارد. گرین والد از جمله روزنامه نگارانی است که در زمینه افشای اطلاعات مربوط به جاسوسی‌های غیرقانونی آژانس امنیت ملی آمریکا همکاری‌های گسترده‌ای با ادوارد اسنودن داشته است.

در این کتاب اسامی کشورهایی که سفارتخانه‌هایشان هدف جاسوسی های سایبری این آژانس قرار گرفته نیز افشا شده است. اسامی این کشورها عبارتند از برزیل، بلغارستان، کلمبیا، اتحادیه اروپا، فرانسه، گرجستان، یونان، هند، ایتالیا، ژاپن، مکزیک، اسلوواکی، آفریقای جنوبی، کره جنوبی، تایوان، ونزوئلا و ویتنام.