اعتیاد آور بودن شبکه‌های اجتماعی و چاره‌اندیشی قانونگذاران

به گزارش پایگاه خبری پایداری ملی استفاده زیاد و مداوم از شبکه های اجتماعی منجر به بروز رفتارها و مشکلاتی می‌شود که از نظر مغزی، مشابه مصرف مواد مخدر است. از طرفی مشکلات سلامت روان و اختلالات شناختی ناشی از استفاده بی رویه از شبکه‌های اجتماعی افزایش چشمگیری داشته است. افزایش جراحی‌های زیبایی ناشی از تغییرات نگرش به بدن، احساس ناکارآمدی، اضطراب، افسردگی ناشی از مقایسه زندگی واقعی فرد با آنچه که از شبکه های مجازی دریافت میکند، همگی نمونه هایی از این مشکلات هستند. کشورهای مختلف با توجه به این موارد به دنبال طراحی اقداماتی جهت کاهش استفاده از شبکه های مجازی و راه هایی برای تشخیص اخبار جعلی، عکس های فیلتر شده و ... هستند.

برای نمونه ماه گذشته جراح کل آمریکا دکتر "ویوک مورتی" به کنگره آمریکا پیشنهاد داد تا برچسب‌هایی شبیه برچسب‌های محصولات حاوی تنباکو و الکل در پلتفرم های شبکه های اجتماعی مورد استفاده قرار بگیرد. هدف از این اقدام افزایش آگاهی درباره آسیب های احتمالی این پلتفرم‌ها و تشویق کاربران به تغییر رفتار است. مورتی می‌گوید: «بحران سلامت روان در میان جوانان یک وضعیت اضطراری است و شبکه‌های اجتماعی به‌عنوان یک عامل مؤثر و مهم در این زمینه ظهور کرده‌اند.» وی همچنین خواستار قانون‌گذاری در این زمینه شده است تا از جوانان در برابر آزار، سوءاستفاده و مواجهه با خشونت یا محتواهای جنسی در فضای آنلاین محافظت شود. او می‌گوید شبکه‌های اجتماعی نباید اطلاعات کودکان را گردآوری کنند و برخی قابلیت‌ها مثل ارسال نوتیفیکیشن، پخش خودکار محتوا و اسکرول بی‌نهایت را در اختیار آن‌ها قرار دهند. این قابلیت‌ها می‌توانند در ایجاد اعتیاد به مصرف این محتواها تأثیرگذار باشند.

همچنین در اقدامات دیگری برای میزان مصرف از شبکه ها بر اساس سن فرد (خصوصا کودک یا نوجوان) با اعمال محدودیت همراه می شود. عکس های ساختگی علامت دار می شوند ، منابع انتشار اخبار با علامت هایی مشخص می شوند و... . 

در ایران نیز با توجه به عدم دسترسی به شرکت های مادر پلتفرم ها ، استفاده از فیلتر شکن توسط مردم و... 

از طرفی آمار بالای برخی مشکلات و بیماری ها، افت تحصیلی، شکاف بین نسلی و ... که غالبا تحت تاثیر استفاده بی‌رویه از شبکه های اجتماعی است، نیازمند قانونگذاری‌های مفید در این زمینه هستیم این اقدامات می‌تواند شامل ایجاد دسترسی به شبکه‌های فیلتر شده با پوسته های داخلی، افزایش سواد رسانه ای به همه افراد جامعه، ممنوعیت تولید برخی محتواها که منجر به تغییرات ادراکی-شناختی آسیب زا (مانند بازی نهنگ آبی، جوکر و...) می شود، باشد.