به گزارش پایداری ملی به نقل از خبرگزاری میزان، وقتی به هوش مصنوعی فکر می‌کنیم، در ابتدا افکار خوبی به ذهن می‌رسد؛ افکاری مانند نحوه انجام کار، اینکه چگونه می‌توان به کشف ایده‌های خلاقانه دسترسی داشت. اما همه چیز‌های خوب با سهم خود از مشکلات و خطرات همراه هستند و هوش مصنوعی از این موضوع مستثنی نیست.
هوش مصنوعی چیست و چگونه کار می‌کند؟
هوش مصنوعی (AI) ایجاد سیستم‌های رایانه‌ای است که هوش انسان را برای انجام وظایف، حل مشکلات و تصمیم‌گیری تقلید می‌کند. ۲ نوع اصلی از هوش مصنوعی وجود دارد؛ هوش مصنوعی که برای کار‌های خاصی مانند دستیاران مجازی و سیستم‌های توصیه طراحی شده است و هوش مصنوعی عمومی که دارای هوش در سطح انسانی است.
هوش مصنوعی با جمع‌آوری داده‌ها، پیش‌پردازش آن‌ها، انتخاب الگوریتم‌های مناسب، آموزش مدل، آزمایش عملکرد آن و استقرار آن برای استنتاج بلادرنگ کار می‌کند. توسعه مسئولانه و ملاحظات اخلاقی با رشد و تکامل تأثیر هوش مصنوعی بر جامعه بسیار مهم است.
آیا هوش مصنوعی می‌تواند خطرناک باشد؟
کارشناسان به طور مداوم درباره موضوعاتی مانند این که «هوش مصنوعی چگونه می‌تواند خطرناک باشد؟» بحث می‌کنند. بحث در این رابطه معمولاً به از بین رفتن مشاغل می‌رسد که در واقع ترسناک و نگران کننده است.
خطرات احتمالی مرتبط با هوش مصنوعی ناشی از توانایی آن در یادگیری و تصمیم‌گیری مستقل است که می‌تواند به عواقب ناخواسته منجر شود.
علاوه بر این، الگوریتم‌های هوش مصنوعی مغرضانه می‌توانند سوگیری‌های اجتماعی موجود را تداوم بخشند و حتی آن را تقویت کنند، که به تصمیم‌های تبعیض‌آمیز منجر می‌شود. سیستم‌های مجهز به هوش مصنوعی که حجم زیادی از داده‌های شخصی را مدیریت می‌کنند، نگرانی‌هایی را درباره حفظ حریم خصوصی ایجاد می‌کنند، زیرا سوء استفاده از چنین اطلاعاتی می‌تواند به نقض حریم خصوصی و سرقت هویت منجر شود.
خطرات هوش مصنوعی در زندگی واقعی
هوش مصنوعی به سرعت در جنبه‌های مختلف زندگی ما ادغام شده است و مزایا و نگرانی‌هایی را به همراه دارد که نیاز به بررسی دقیق دارند. این خطرات واقعی شامل مسائل مربوط به حریم خصوصی، تعامل انسانی و مسئولیت قانونی است.
از آنجایی که سیستم‌های هوش مصنوعی مقادیر زیادی از داده‌های شخصی را جمع‌آوری و پردازش می‌کنند، نگرانی واقعی درباره سوء استفاده احتمالی یا دسترسی غیرمجاز به اطلاعات حساس وجود دارد.
اگر هوش مصنوعی به درستی محافظت نشود، این داده‌ها می‌توانند در برابر هکر‌ها و مجرمان سایبری آسیب پذیر باشند و به سرقت هویت، کلاهبرداری مالی و نقض حریم خصوصی منجر شوند.
فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی اغلب بر روی مجموعه داده‌های وسیعی کار می‌کنند که شامل اطلاعات شخصی افراد می‌شود. این موضوع سوالاتی درباره حریم خصوصی داده‌ها و نحوه استفاده و محافظت از آن اطلاعات ایجاد می‌کند.
اگر سازمان‌ها نتوانند اقدامات امنیتی قوی و شیوه‌های مدیریت داده‌ها را اجرا کنند، هوش مصنوعی می‌تواند عواقب شدیدی برای افراد و جامعه در کل داشته باشد.
اطمینان از مکانیسم‌های قوی حفاظت از داده‌ها و رعایت مقررات حفظ حریم خصوصی برای محافظت از اطلاعات کاربر و حفظ اعتماد عمومی به سیستم‌های هوش مصنوعی ضروری است.
الگوریتم‌های هوش مصنوعی از داده‌های تاریخی برای پیش‌بینی و تصمیم‌گیری یاد می‌گیرند. با این حال، اگر داده‌های آموزشی، سوگیری‌های اجتماعی موجود، مانند سوگیری‌های نژادی، جنسیتی، یا اجتماعی-اقتصادی را منعکس کند، هوش مصنوعی می‌تواند این شیوه‌های ناعادلانه را تداوم بخشد.
به عنوان مثال، الگوریتم‌های هوش مصنوعی مغرضانه مورد استفاده در فرآیند‌های استخدام ممکن است ناخواسته به نفع گروه‌های جمعیتی خاصی باشد که به شیوه‌های استخدام تبعیض‌آمیز منجر شود.
شناسایی و کاهش تعصب در الگوریتم‌های هوش مصنوعی برای اطمینان از انصاف و برابری در نتایج آن‌ها بسیار مهم است.
با ادامه پیشرفت فناوری‌های هوش مصنوعی، نگرانی‌های فزاینده‌ای درباره تأثیر آن بر بازار کار و معیشت انسان وجود دارد. اتوماسیون هوش مصنوعی و روباتیک می‌تواند جایگزین برخی از وظایف که به طور سنتی از سوی انسان انجام می‌شده است، شود و به ار بین رفتن مشاغل در برخی از صنایع منجر شود.
این موضوع می‌تواند به چالش‌های اقتصادی و نیاز به بازآموزی و مهارت مجدد برای انطباق با چشم‌انداز شغلی در حال تغییر منجر شود.
ایجاد تعادل بین مزایای بهره وری مبتنی بر هوش مصنوعی و حفظ فرصت‌های شغلی انسانی یک چالش حیاتی برای جامعه است.
استفاده از هوش مصنوعی در سیستم‌های حیاتی سوالاتی را درباره مسئولیت قانونی در صورت بروز حوادث یا اشتباهات مرتبط با هوش مصنوعی ایجاد می‌کند.
همانطور که سیستم‌های هوش مصنوعی مستقل‌تر می‌شوند، تشخیص دقیق مسئولیت‌پذیری زمانی که مشکلی پیش می‌آید، ممکن است چالش برانگیز باشد.
تعیین اینکه چه کسی از نظر قانونی مسئول نتایج مرتبط با هوش مصنوعی است، موضوع پیچیده‌ایست که مستلزم ایجاد چارچوب‌ها و استاندارد‌های قانونی واضح است.
در چشم‌انداز به سرعت در حال تحول فناوری هوش مصنوعی، برخی از خطرات احتمالی در حال حاضر تئوری هستند، اما نمی‌توان آن‌ها را به سادگی نادیده گرفت.
همانطور که هوش مصنوعی به پیشرفت خود ادامه می‌دهد و در جنبه‌های مختلف زندگی ما یکپارچه‌تر می‌شود، شناسایی فعالانه و رسیدگی به این خطرات فرضی برای اطمینان از توسعه مسئولانه و ایمن سیستم‌های هوش مصنوعی ضروری است.
خطرات مرتبط با هوش مصنوعی می‌تواند به نوبه خود باعث ایجاد یک اثر موج‌دار شود که ممکن است در حال حاضر ارزیابی شده باشد یا نباشد.
با پیچیده‌تر شدن سیستم‌های هوش مصنوعی، این نگرانی مشروع وجود دارد که هوش مصنوعی می‌تواند عمداً برای ایجاد آسیب برنامه‌ریزی شود.
عوامل مخرب ممکن است از قابلیت‌های هوش مصنوعی برای اهداف شوم سوء استفاده کنند، مانند راه‌اندازی حملات سایبری پیچیده به زیرساخت‌های حیاتی، انجام کمپین‌های انتشار اطلاعات غلط در مقیاس بزرگ، یا حتی استفاده از هوش مصنوعی برای کنترل سلاح‌های خودمختار برای اهداف مخرب.
کارشناسان درباره خطرات احتمالی سیستم‌های هوش مصنوعی بسیار پیشرفته که به تنهایی و بدون قصد یا کنترل انسان، رفتار‌های مخرب را توسعه می‌دهند، حدس و گمان می‌زنند.
اگر الگوریتم‌های هوش مصنوعی بیش از حد پیچیده و غیرقابل پیش‌بینی شوند، ممکن است به عواقب ناخواسته‌ای منجر شود.
چنین سناریو‌هایی نگرانی‌هایی را درباره ایمنی و ثبات جامعه ایجاد می‌کند، زیرا سیستم‌های هوش مصنوعی ممکن است تصمیماتی بگیرند که با منافع انسان در تضاد باشد و خطرات قابل توجهی برای رفاه انسان و نظم اجتماعی ایجاد کند.