اپیدمی کرونا قابل پیشگیری بود!

به گزارش پایداری ملی به نقل از بهار، این هیئت را سازمان بهداشت جهانی به درخواست کشورهای عضو برای بررسی دلایل همه‌گیری کرونا سازمان داده بود.

در این گزارش آمده که بسیاری دولت‌ها با بی‌تفاوتی با همه‌گیری برخورد کردند و فرصت گران‌بهای فوریه ۲۰۲۰ را برای مهار شیوع از دست دادند. این گزارش می‌گوید سازمان بهداشت جهانی هم باید زودتر وضعیت اضطراری بین‌المللی اعلام می‌کرد.نویسندگان گزارش هشدار داده‌اند که بدون تغییر اساسی در رویکرد کنونی به شیوع امراض، جهانیان با خطر همه‌گیری‌های دیگر مواجهند.

تاکنون بیش از ۳.۳ میلیون نفر در جهان به دلیل ابتلا به کرونا جان خود را از دست داده‌اند.در حالی که ایالات متحده و کشورهای اروپایی به تدریج محدودیت‌های کرونا را کم می‌کنند و زندگی را به حالت عادی باز می‌گردانند، شیوع این ویروس در مناطقی از آسیا همچنان کشتار می‌کند.

بخصوص در هند رکوردهای ابتلا و مرگ شکسته می‌شوند و سراسر این کشور با کمبود امکانات از جمله اکسیژن دست به گریبان است. بیماری در کشورهای همسایه هند مانند نپال نیز رو به گسترش است.

هیئت تحقیق در گزارش خود با عنوان بیایید کاری کنیم این آخرین همه‌گیری جهانی باشد گفته هدف از تحقیق یافتن عوامل مرگ بیش از ۳.۳ میلیون نفر و ابتلای بیش از ۱۵۹ میلیون نفر بوده است.

ریاست مشترک این گروه تحقیق به عهده هلن کلارک نخست‌وزیر سابق نیوزیلند و اِلِن جانسون سیرلیف، رئیس جمهوری سابق لیبریا بود.

خانم سیرلیف گفت قطعا امکانش بود که از وضعیتی که امروز در آن هستیم جلوگیری شود چرا که این شرایط ناشی از مجموعه‌ای از ضعف‌ها، کندی در واکنش و تاخیر در آمادگی برای برخورد با این بیماری است.

این هیئت استدلال کرده است که کمیته اضطراری سازمان بهداشت جهانی می‌بایست یک هفته زودتر شیوع بیماری در چین را وضعیت اضطراری جهانی اعلام می‌کرد، یعنی این کار باید در اولین جلسه این سازمان در روز ۲۲ ژانویه اتخاذ می‌شد و به جلسه ۳۰ ژانویه ۲۰۲۰ موکول نمی‌شد.

اعضای این گروه تحقیق گفته‌اند که مقررات سازمان بهداشت جهانی که محدودیت سفر باید آخرین راه حل برای مقابله با بیماری‌های واگیردار باشد یکی از عوامل دست‌وپاگیر در جلوگیری از گسترش این بیماری بوده است. هلن کلارک رئیس مشترک هیئت تحقیق هم گفت: یک سازمان بهداشت جهانی قدرتمند برای حفظ بهداشت جهانیان ضرورت حیاتی دارد: اگر محدودیت سفر بین کشورها با سرعت و گستردگی بیشتری اعمال می‌شد شیوع جهانی این بیماری بهتر مهار می‌شد و این موضوع هنوز هم مهم است.دولت‌های اروپا و ایالات متحده هم تمامی ماه فوریه را از دست دادند و تنها زمانی دست به کار شدند که بیمارستان‌ها و بخش‌های مراقبت ویژه پر ‌شده بودند.

در این گزارش آمده است زمانی که دولت‌ها باید نظام خدمات درمانی خود را برای هجوم بیماران کرونا آماده می‌کردند، درگیر رقابت جهانی برای خرید لوازم محافظت شخصی و تجهیزات درمانی شدند.

این گزارش برای جلوگیری از شیوع فاجعه‌بار یک بیماری دیگر اصلاحات اساسی زیر را پیشنهاد کرده است:

    سازمان بهداشت جهانی باید یک شورای جهانی برای نظارت بر خطرهای بهداشتی تشکیل دهد که توانایی و اختیار لازم را برای به چالش کشیدن کشورهای عضو داشته باشد.

    باید یک سیستم نظارتی برای زیر نظر گرفتن شیوع بیماری‌ها ایجاد شود که بتواند اطلاعات خود را بدون نیاز به تایید کشورهای درگیر منتشر کند.

    واکسن‌ باید به عنوان محصول اجتماعی طبقه‌بندی شود و یک مرکز تأمین مالی برای واکسیناسیون بیماری‌های همه‌گیر ایجاد شود.

چشمگیرترین نکته گزارش این است که همه‌گیری جهانی کرونا را لحظه چرنوبیل قرن بیست و یکم خوانده و گفته دولت‌ها در ماه فوریه سال ۲۰۲۰، زمانی که این ویروس داشت جهان را تسخیر می‌کرد، زمان ارزشمندی را از دست ‌دادند.این هیئت خواستار ایجاد فرآیندها و ساختارهای بهتر برای شناسایی عوامل بیماری‌زا شده و بودجه بیشتر برای سازمان بهداشت جهانی و تقویت و افزایش اختیار آن را توصیه می‌کند.

همه کشورها، پس از بدترین ضربه به اقتصاد جهان از زمان جنگ جهانی دوم، هم‌نظر هستند که دیگر نباید چنین چیزی تکرار شود. اما وقتی اکثر دولت‌ها اقدامتشان فقط در پیشبرد منافع ملی است آیا اصلاحات معنی‌دار جهانی امکان‌پذیر خواهد بود؟به عنوان مثال، این هیئت از کشورهای ثروتمند خواسته تا ماه سپتامبر یک میلیارد واحد واکسن کرونا به کشورهای دیگر بدهند اما بسیاری از این کشورها که ذخیره بزرگ واکسن دارند تمایلی به قبول این توصیه نشان نداده‌اند.موارد مهم دیگری هم هست که این هیئت به آنها نپرداخته و توصیه‌ای نکرده که مهمترین آن ارتباط با حیوانات وحشی به عنوان عامل انتقال بیماری‌ها به انسان است.

دانشمندان می‌گویند ویروس کرونا از خفاش به یک ناقل واسط که هنوز مشخص نیست منتقل شده و از آن به انسان سرایت کرده است.

به گفته کارشناسان تخریب گسترده زیستگاه‌های حیوانات وحشی، انسان را در تماس دائم و نزدیک با آنها قرار داده و احتمال انتقال بیماری‌های عفونی این حیوانات وبه جمعیت‌های انسانی را افزایش داده است.