ضرورت ایجاد پلتفرم های بزرگ آموزشی

به گزارش پایداری ملی به نقل از مرکز ملی فضای مجازی، سید ابوالحسن فیروزآبادی در دیدار با محمدمهدی طهرانچی درخصوص سیستم آموزش مجازی دانشگاه‌های کشور و بررسی میزان یکپارچگی سیستم آموزش آنلاین گفت: آموزش کشور به یک سکو (پلتفرم) بزرگ و یا چند سکوی توانمند نیاز دارد تا تمام ظرفیت‌های آموزش‌های خصوصی و دولتی روی آنها شکل بگیرند.

وی با اشاره به این که در کنار قانون گذاری، ممیزی و ارزیابی سکوهای بخش خصوصی باید به آنها آزادی عمل داده شود تا بتوانند بازارسازی کرده و انگیزه پیشرفت و توسعه داشته باشند، افزود: خوشبختانه پروژه سامانه «شاد» که با وزارت آموزش و پرورش راه اندازی شده به خوبی در حال پیشرفت است و نمونه خوبی در ایجاد سکوهای آموزشی در کشور خواهد بود.

فیروزآبادی تاکید کرد: باید در آینده این سکوها تبدیل به یک اکوسیستم شده و حوزه‌های پژوهش، اشتغال و خدمات اجتماعی را نیز پوشش دهد، بدین معنا که در این سکوی آموزشی، علاوه بر پرونده آموزشی دانشجو، میزان سنجش استعداد و فرصت شغلی مناسب در داخل و خارج از کشور برای وی تضمین و پیشنهاد شود.

دبیر شورای عالی فضای مجازی با اشاره به اینکه دانشگاه‌ها با خلاء دروس جدید و مباحث چند رشته‌ای مواجه هستند، تصریح کرد: کشور در حوزه فضای مجازی با نوعی تاخر سوادی نخبگی که فراتر از سواد فضای مجازی، روبرو است و درک مناسبی از اقتصاد و فرهنگ و نگاه جامع فلسفی و نظری در این حوزه وجود ندارد؛ این کمبود در کنار فقدان توجه و تمرکز کافی بر دروس و پژوهش‌های تخصصی حوزه‌هایی همچون هوش مصنوعی، پردازش کوانتومی و نانو الکترونیک احساس می‌شود.

وی با بیان این که با توسعه فضای مجازی نوع جدیدی از حکمرانی در حال شکل گیری است تصریح کرد: حاکمیت دولت‌ها و حکومت‌ها همچون گذشته نخواهد بود بنابراین نیاز است تا هر چه سریع‌تر در حوزه‌های رسانه، آموزش و پولی و بانکی فعالیت کنیم تا در آینده‌ای نه چندان دور نظام جهانی و اکوسیستم جهانی در حکمرانی داخلی ما نتواند مداخله کند.

رئیس مرکز ملی فضای مجازی با تاکید بر این که در این اکوسیستم جدید جهانی بخش خصوصی نقش بیشتری یافته است، افزود: در کشور ما با توجه به نبود بخش خصوصی قدرتمند، دانشگاه‌ها می‌توانند این خلاء را پر کرده و پیشران اقتصاد دیجیتالی شوند.

فیروزآبادی با اشاره به نقش مهم نهادهای پرقدرت دانش بنیان در نظام حکمرانی جهانی گفت: بخش خصوصی در دنیا مقررات گذاری و شاخص گذاری در غالب حوزه‌های تکنولوژی، علم، اقتصاد و بازار را برعهده دارد اما در ایران هنوز صرفاً بر سازمان‌های دولتی تکیه شده است که این مهم می‌تواند توسط مؤسسات علمی بزرگ ایجاد شده و این مؤسسات از آموزش صرف خارج و تبدیل به مؤسسه‌های فعال در حوزه‌های آموزشی اقتصادی و استاندارد سازی شوند.