ریشه ارز دیجیتال

به گزارش پایداری ملی به نقل ازفرارو در آغاز سال ۱۹۹۰ غالب مردم در تلاش بودند اینترنت را درک کنند، اما عده‌ای به این درک رسیده بودند که این ابزار از چه قدرتی برخوردار است. در این میان عده‌ای از افراد باهوش که سایفرپانک نامیده می‌شوند، این موضوع را دریافتند که دولت‌های سلطه‌جو روزبه‌روز سلطه خود را بر زندگی مردم بیشتر می‌کنند. خواسته آن‌ها این بود که از اینترنت برای ترویج آزادی استفاده کنند.

سایفرپانک‌ها با استفاده از رمزنگاری در تلاش بودند به کاربران اینترنت این اجازه را بدهند که بر روی اطلاعات و حساب‌های خود  کنترل بیشتری داشته باشند. از مهم‌ترین دغدغه‌های ذهنی آنها، راه اندازی یک پول دیجیتال بود. از اقداماتی که در این راستا صورت گرفت می‌توان به دیجی کش و سایبرکش یاد کرد.  این دو پروژه برخی مشخصه‌هایی که برای رمزارز‌ها نیاز بود را در خود گنجانده، اما هیچ یک از آن‌ها همگی مشخصه‌ها را با هم نداشت.

همین امر باعث شد که  این دو پروژه در اواخر قرن ۱۹ با شکست مواجه شد. تا اینکه در سال ۲۰۰۹ اولین سیستم پول دیجیتالی غیرمتمرکز ساخته شد. خالق این سیستم از اشتباهات سایفرپانک‌ها در این زمینه استفاده کرد و سعی در اصلاح آن‌ها داشت. نام او ساتوشی ناکاموتو بود و پروژه بیت کوین را راه‌اندازی کرد و همچنان هویت واقعی او مشخص نیست.

 

دیجیتالی بودن: ارزهای دیجیتال فقط به صورت دیجیتالی موجود هستند و هیچ اسکناس یا سکه‌ای در کار نخواهد بود و هیچ پولی را به عنوان یک پشتوانه در جایی نگه‌داری نمی‌کنند.

متمرکز نبودن: ارزهای دیجیتال سرور مرکزی نداشته و در اطلاعات آن میان میلیون‌ها کامپیوتر توزیع شده‌اند. به عنوان مثال وقتی شخصی که اقدام به خرید تتر یا همان USDT می‌کنذ، هیچ مرکزی آن را کنترل یا محدود نمی‌کند.

ناشناس بودن: برای استفاده از این سیستم نیازی به وارد کردن اطلاعات حقیقی اشخاص نیست و افراد می‌توانند به صورت ناشناس معاملات خود را انجام دهند.

رمزنگاری: هر کاربر موجود در این سیستم یک کد خاص دارد که از بقیه متمایز است و به این صورت از دسترسی باقی کاربران به اطلاعات شخصی خود جلوگیری می‌کند. این عمل را رمزنگاری می‌نامند. هک کردن این سیستم تقریبا غیرممکن خواهد بود.

جهانی بودن: کشورها ارزهای مخصوص به خود را دارند که به آنها ارز فیات می‌گویند. منتقل کردن ارزهای سنتی از جایی به جای دیگر در سراسر دنیا کار بسیار دشواری است.اما رمزارزها را می‌توان به سادگی از هر جایی به جای دیگر بدون واسطه منتقل کرد. از ارزهای دیجیتال با نام‌های دیگری همچون ارزهای بدون مرز نیز یاد می‌شود. البته این ویژگی تا حدودی توسط سیستم‌های پرداخت اینترنتی مثل خرید پرفکت مانی یا پی پال نیز قابل دستیابی است.

 

آژانس Weiss که یکی از قدیمی‌ترین سیستم‌های رتبه بندی تجارت و مسائل مالی در آمریکاست، جدیدا گزارشی را در خصوص آینده ارزهای دیجیتال ارائه داده که در ادامه چند مورد از این پیش بینی‌ها بررسی می‌شود.

استفاده از بیت کوین به شدت روند افزایشی خواهد داشت. دلیل آن ویژگی‌های بسیار خوب بیت کوین برای سرمایه گذاری و تبدیل شدن آن به یک دارایی است.

از این ویژگی‌ها می توان به امنیت بالا، عدم دخالت دولت‌ها، مصادره آنها و انتقال بسیار آسان و ارزان نام برد.

این احتمال وجود دارد که در چند سال آینده از بیت کوین با نام طلای دوم یاد شود.

قیمت بیت کوین به حداکثر قیمت خود در ماه‌های اخیر خواهد رسید و روند افزایشی خواهد داشت. کسانی که از خرید بیت کوین هراس دارند و از این بابت نگران هستند، نگران نباشند و به خرید خود با خیالی آسوده اقدام کنند. بیت کوین قبلا نیز شاهد کاهش قیمت بوده ولی به سرعت خود جبران مافات کرده و به قیمت واقعی خود نزدیک شده و رشد عمومی خود را حفظ کرده است. اکثر آلت کوین‌ها با رشد بیش از ۲۰ درصدی همراه خواهند بود.

بعضی از ارزهای دیجیتال، فعالیت‌های بانکی را با تداخلات روبه رو خواهند کرد. این هدف ارزهای دیجیتال از زمان تولید شدن آنها مطرح بوده ولی تاکنون به این مهم دست نیافته‌اند.

در سال‌های آینده مجالی برای توکن‌های بدون نوآوری نخواهد بود. ارزهایی مانند بیت کوین کش و لایت کوین که شباهت بسیار زیادی به ساختار کلی بیت کوین دارند، روزبه روز کمرنگ‌تر و در نهایت حذف خواهند شد.

در میان 10 ارز برتر دنیای رمزارزها، شاهد تولد ارزهای رمزپایه‌ای با نام‌های جدیدی خواهیم بود.

در آخر باید منتظر ماند و دید در ماه‌ها و سال‌های آینده چه اتفاقاتی برای رمزارزها می‌افتد، اما با اندکی شانس، دست کم بین یک تا پنج مورد از این پیش بینی‌ها، درست از آب در خواهد آمد و قطعا می‌توان آینده بسیار روشنی را برای رمزارزها متصور شد.