علت شکست ترامپ در رسیدن به توافق چیست؟

به گزارش پایداری ملی، پایگاه اینترنتی نشریه آمریکایی فارن پالیسی در مقاله‌ای با اشاره به تجربه نزدیک به سه ساله‌ای که از ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ برجا مانده، از قول نزدیکان و دستیاران او در دوران فعالیت در معاملات املاک و مستغلات نوشت وی از زیرکی و شوخ طبعی بی بهره و تنها یک یاغی است.

در این مقاله آمده است: از وقتی که دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۵ در اقدامی باورنکردنی برای ورود به کاخ سفید نامزد شد، این غول املاک و مستغلات موفق شده آرای مردم آمریکا را به خود جلب کند - حتی بسیار از رای دهندگانی که می‌دانند شخصیت ترامپ را دوست ندارند -  این گونه استدلال می‌کنند که او مذاکره کننده‌ای قهار است و می‌تواند توافقنامه‌ها و قرارداد‌های تازه‌ای را برای مردم آمریکا به نتیجه برساند.

اما با نزدیک شدن به سومین سالگرد انتخاب ترامپ به ریاست جمهوری در آمریکا، شواهد روزافزون نشان می‌دهند که او در صحنه‌ی بین المللی دستاورد چندانی - یا بهتر بگوییم هیچ دستاوردی - نداشته است. برعکس، تلاش‌های متفاوت وی در سطوح عالی برای از سرگیری گفتگو‌ها با چین، ایران، کره شمالی و دیگر کشور‌ها با موانع بسیار دشوار روبرو و متوقف شده اند - این تلاش‌ها دست کم از وقتی که او در سال ۲۰۱۸ نفتا را بزک کرد و به شدت مورد تمسخر قرار گرفت ادامه داشته است. ترامپ این هفته بار دیگر ثابت کرد در به سرانجام رساندن توافقنامه‌ها بسیار تردید دارد.

او سفرش را به دانمارک، یکی از نزدیکترین هم پیمانان آمریکا لغو کرد - کشوری که نخست وزیرش به علت دارا بودن موضع ضد مهاجرتی، به طور طبیعی، هم پیمان سیاسی نیز به شمار می‌آید. چرا ترامپ سفرش را لغو کرد؟ ظاهرا به علت اینکه دانمارکی‌ها از بررسی فروش احتمالی منطقه‌ گرینلند به او خودداری کرده اند.

از دیدگاه بسیاری از ناظران، عملکرد ضعیف رئیس جمهور آمریکا بر سر میز گفت‌وگوی دیپلماتیک با پیشینه‌ او در زمینه‌ داد و ستد و تجارت که بسیار مبالغه آمیز به آن پرداخته شده شباهت دارد. آلن لاپیدوس، معمار پیشین سازمان ترامپ که او را از دوران نوجوانی و از هنگامی که تازه وارد شغل خانوادگی املاک و مستغلات شده بود می‌شناسد گفته است: «مهارت‌های دونالد در بستن قرارداد توهمی شگفت انگیز در خیالبافی‌های اوست.» لاپیدوس به فارن پالیسی گفت: «مهارت او در مذاکره عبارت است از داد و فریاد و تهدید کردن؛ دونالد از زیرکی، زبردستی و شوخ طبعی بی بهره است؛ هر چه هست یاغی گری است و یاغی گری و یاغی گری.»

به گفته لاپیدوس، ترامپ و کسب و کارش بیشتر موفقیت هایشان را مدیون مهارت مدیران ارشد سازمان همچون هاروی فریمن و سوزان هیلبورن هستند که بیشترین بخش از گفت‌وگو‌های لیزینگ و آتلانتیک سیتی سازمان ترامپ را به سرانجام رسانده اند. بررسی و تحلیل جزئیات، همه بر عهده‌ آنان بوده و ترامپ هرگز دخالتی در آن نداشته است.

دیگر دستیاران ارشد ترامپ که در گذشته با او همکاری می‌کرده اند می‌گویند لاف زنی‌هایی که او اغلب درباره‌ی شکست دادن بانک‌ها بر سر میز مذاکره می‌کند همه گزافه گویی است. همه اتفاق نظر دارند که مهارت مذاکراتی استفان بولن باخ، مدیر وقت امور مالی ترامپ، او را در سال ۱۹۹۰، زمانی که ۹۰۰ میلیون دلار بدهکار بود از ورشکستگی شخصی نجات داد.

مایکل دانتونیو، زندگینامه نویس ترامپ که بار‌ها با او گفت‌وگو کرده، با لاپیدوس هم عقیده است؛ وی می‌گوید شیوه مذاکراتی ترامپ امروز در جایگاه رئیس جمهور با زمانی که او در زمینه تجاری فعالیت می‌کرد هیچ تفاوت محسوسی نکرده و درایتی در او دیده نمی‌شود.

دانتونیو گفت: «روش او به این ترتیب است که با اتخاذ نگرشی خصمانه و قلدرمآبانه تلاش می‌کند تا جایی که امکان دارد از طرف مقابل امتیاز بگیرد و دستاورد‌های خودش را به حداکثر برساند. او (ترامپ) خودش می‌گفت هیچ تمایلی به نتایج برد- برد ندارد و تنها نتیجه‌ای را می‌پسندد که خودش برنده باشد. وقتی از او پرسیدم آیا هرگز چیزی به نشانه‌ی حسن نیت از خود به جا می‌گذارد که شاید در آینده نیز با همان طرف معامله روبرو شود؟ او در جواب خاطرنشان کرد افراد فراوانی در دنیا هستند که می‌تواند تنها یکبار با آنان داد و ستد کند.»

اما هنگامی که پای گفت‌وگو با کشور‌ها در میان است، وضعیت متفاوت می‌شود. کشور‌های بسیاری در دنیا هستند و رئیس جمهور باید با کشور‌های بزرگ بار‌ها و بار‌ها و در سطوح بسیار متفاوت به داد و ستد بپردازد؛ به عبارت دیگر، حسن نیت لازم است. علاوه بر این، کشور‌ها را همچون رقبای بازار کسب و کار نمی‌توان از سر راه برداشت؛ زیرا آن‌ها اعلام ورشکستگی نمی‌کنند و از سر راه کنار نمی‌روند.

به گفته دانتونیو، رئیس جمهور (ترامپ) فردی تندخو و بدخلق است و برای دیپلماسی و مذاکره با کشور‌های مقتدر آمادگی ندارد. او نمی‌داند چگونه بده بستان کند تا به دستاورد‌های دوجانبه یا چندجانبه برسد و مسائل را آنقدر شخصی می‌کند که افرادی را که با او اختلاف نظر دارند دشمن می‌بیند. هنگامی که دیگران در برابر زورگویی و گردنکشی او کوتاه نمی‌آیند به شدت رنجیده خاطر می‌شود و وقتی دیگران پیشنهادش را با ایده‌های نو رد می‌کنند از کوره در می‌رود.

اقدام ترامپ به محکوم کردن توافق هسته‌ای ایران و «بدترین توافق تاریخ» خواندن آن و تلاش برای بازگرداندن تهران به میز گفت‌وگو با تحریم و تهدید - از جمله تحمیل کردن تحریم‌های شخصی ضد مذاکره کننده ارشد این کشور، وزیر امور خارجه محمد جواد ظریف - نیز راه به جایی نخواهد برد.

به همین ترتیب است، تلاش او برای دوستی با کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی و پیشنهاد احمقانه اش برای میانجی گری بین هند و پاکستان بر سر مناقشه کشمیر تا بلکه وضعیت آمریکا در افغانستان بهتر شود.

ترامپ همچنان به گونه‌ای وانمود می‌کند که انگار هیچ جای نگرانی نیست و در بیشتر موارد می‌گوید «هیچ عجله‌ای ندارم». او روز چهارشنبه بار دیگر به خبرنگاران گفت: «ما داریم در برابر چین پیروز می‌شویم» و با حالتی تمسخرآمیز رو به آسمان کرد و ادامه داد: «من برگزیده شده ام». اما با توجه به اینکه تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ خیلی زود از راه می‌رسد، او ممکن است زمان را از دست بدهد.

انتهای پیام/