سردشت قربانی تروریسم بین‌المللی/حقوق بشری که بر طبل دروغ می‌کوبد

سردشت در جنوبی ترین منطقه از آذربایجان غربی در کنار مرزهای عراق، هفتم تیرماه سال ۶۶ توسط رژیم بعث صدام و با کمک کشورهای غربی حامی این رژیم، بمباران شیمیایی شد.

بمباران شیمیایی شهر مرزی سردشت فجیع‌ترین تهاجم شیمیایی بود که آثار و مشکلات بسیاری به وجود آورد و این شهر اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان پس از بمباران هسته‌ای هیروشیما نامیده شد.

در این حادثه از شهر ۱۲ هزار نفری سردشت طبق آمار رسمی هشت هزار و ۲۵ نفر مصدوم شدند که این آمار شامل مصدومان خفیف هم می‌شد، کل آمار شهدا در فاجعه غیرانسانی سردشت ۱۳۰ نفر بود که ۲۰ نفر آنان در سردشت همان دقایق نخستین شهید شدند و بقیه نیز ظرف مدت هفت تا ۳۰ روز به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.

۸۴۷ نفر مرد و ۴۷۷ نفر زن سردشتی شیمیایی شدند که ۱۱ نفر دارای جانبازی بالای ۷۰ درصد، ۲۳ نفر دارای جانبازی بین ۵۰ تا ۶۹ درصد، ۴۳۵ نفر دارای جانبازی بین ۲۵ تا ۴۹ درصد و ۸۵۵ نفر دارای جانبازی زیر ۲۵ درصد هستند. اما حدود هفت تا هشت هزار نفر از مردم سردشت عنوان می‌کنند که بعد از حادثه هفت تیر ۱۳۶۶ و بمباران شیمیایی این شهر، دچار مشکلات بسیار ناشی از آثار این سلاحهای شیمیایی شدند.

سکوت مدعیان حقوق بشر در برابر فاجعه انسانی بمباران شیمیایی سردشت ادامه دارد

امسال در حالی سی و دومین سالگرد این فاجعه در هفتم تیر برگزار خواهد شد که در این مدت مدافعان به اصطلاح حقوق بشر و مدعیان دروغین حقوق بین الملل در قبال بمباران شیمیایی و کشتار مردم بی دفاع و مظلوم فقط سکوت کردند.

امسال در حالی سی و دومین سالگرد این فاجعه در هفتم تیر برگزار خواهد شد که در این مدت مدافعان به اصطلاح حقوق بشر و مدعیان دروغین حقوق بین الملل در قبال بمباران شیمیایی و کشتار مردم بی دفاع و مظلوم فقط سکوت کردند در طول هشت سال جنگ تحمیلی ایران و عراق، بیش از ۲۴۰ بار مناطق مختلف کشور از جمله ۳۰ منطقه مسکونی آماج بمباران شیمیایی دشمن قرار گرفت که عمیق‌ترین این فاجعه‌ها بمباران سردشت در ۷ تیرماه سال ۶۶ با حمایت‌های دلالان و شرکت‌های اروپایی در تأمین شیمیایی بود.

بمباران شیمیایی مغایر با پروتکل ۱۹۲۵ بود و متأسفانه سازمانهای بین المللی و مدعی حقوق بشر جهت اعتراض به این جنایت تا کنون خاموش مانده‌اند، امروز نیز سرفه‌های مصدومان شیمیایی آنان را بیدار نکرده است.

هر چند بیش از سه دهه از این فاجعه انسانی می‌گذرد اما هنوز شهر سردشت بوی تاول و سرفه‌های خردل می‌دهد و بی توجهی و کمبود برخی امکانات به خصوص در بخش درمانی درد مضاعفی است بر زخم‌های مردم غیور و مرزی این دیار که نیازمند نگاه ویژه مسئولان است.

پروین کریمی واحد جانباز شیمیایی ۷۰ درصد یکی از سه نفر بازمانده خانواده‌ای است که ۱۰ نفر از آنها بر اثر بمباران شیمیایی شهید شده و همسر او نیز جانباز شیمیایی ۴۰ درصد از خانواده‌ای با ۲۰ شهید شیمیایی است.

وی در خصوص مشکلات مصدومان شیمیایی سردشت به خبرنگار مهر گفت: در سردشت از کودک چند روزه تا پیرمرد و پیرزن ۹۰ ساله یا شهید شدند یا مصدوم شیمیایی هستند اما هنوز هستند مصدومانی که با گذشت ۳۲ سال نتوانسته‌اند جانبازی خود را اثبات کنند.

کریمی واحد با گلایه از برخی بی توجهی‌ها و کمبود امکانات درمانی ادامه داد: متأسفانه هم اکنون بیشترین مشکلات مصدومان شیمیایی سردشت در کنار مشکلات درمانی تأمین و قیمت داروها است به دلیل بالا بودن و دسترس نبودن برخی داروها خیلی از جانبازان شیمیایی دچار مشکل می‌شوند.

وی با بیان اینکه برخی از مصدومان شیمیایی سردشت شاید ظاهری سالم داشته باشند اما ریه‌ها و سینه‌های اکثر مردم سردشت هنوز آلوده به گاز خردل است و هنوز سرفه‌های خشک امان خیلی از مردم را بریده است ادامه داد: از مسئولان کشوری تقاضا داریم به این شهرستان مرزی که تمام مردم آن دین خود را به انقلاب و نظام به بهترین نحو ادا کرده‌اند بیشتر توجه کنند و سردشت در کل سال تنها هفتم تیر یادآوری نشود.

کمبود مراکز درمانی مجهز هنوز هم بزرگترین مشکل مصدومان شیمیایی سردشت است این مشکل در کنار عدم پذیرش پرونده بسیاری از کسانی که بر اثر بمباران شیمیایی مصدوم شده‌اند با گذشت ۳۲ سال از حادثه بمباران شیمیایی این شهر درد مضاعفی است بر آلام مصدومان که هنوز از سرفه‌های بی امان رنج می‌برند.

مصدومان شیمیایی که هنوز برای مداوا مسافت ارومیه و تهران را طی می‌کنند

کلینیک مختص جانبازان احداث شده اما سالهاست بدون کوچک‌ترین امکانات و بدون پزشک متخصص همچنان نیمه تعطیل است و مصدومان و جانبازان شیمیایی مجبور هستند برای مداوا راهی ارومیه یا تهران شوند.

رئیس انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت در خصوص آخرین وضعیت مصدومان و جانبازان شیمیایی سردشت به خبرنگار مهر گفت: ۳۲ سال از این فاجعه انسانی می‌گذرد، در طول این مدت اقدامات زیادی از سوی دولت‌های روی کار آمده صورت گرفته اما هنوز بحث درمان و تأمین دارو، کمبود پزشک متخصص همچنان مردم این شهر را رنج می‌دهد.

۳۲ سال از این فاجعه انسانی می‌گذرد در طول این مدت اقدامات زیادی از سوی دولت‌های روی کار آمده صورت گرفته اما هنوز بحث درمان و تأمین دارو، کمبود پزشک متخصص همچنان مردم این شهر را رنج می‌دهد عبدالرحیم واحدی با بیان اینکه هنوز بسیاری از وعده‌های مسئولان کشوری و استانی و حتی محلی سردشت نیز عملی نشده و مردم با مشکلات زیادی مواجه هستند ادامه داد: یکی از موضوعاتی که مردم سردشت و ما را رنج می‌دهد این است که سردشت و مصدومان شیمیایی این شهر تنها در روز هفتم تیر یادآوری می‌شوند و در این روز وعده‌های متعددی به مردم داده می‌شود اما با گذشت هفتم تیر این وعده‌ها نیز فراموش می‌شوند.

وی با بیان اینکه برگزاری آئین‌های بزرگداشت در سطح ملی و استانی و محلی و حتی بین المللی هر چند می‌تواند بیانگر فریاد خاموش مردم مظلوم سردشت به دنیا باشد اما بی شک مشکلات این مردم را حل نمی‌کند اضافه کرد: تشکیل کمیسیون‌های پزشکی با هدف رسیدگی مناسب به جانبازان شیمیایی، رفع مشکلات بهداشتی، درمانی و دارویی و نیز توسعه زیرساخت‌های این شهر می‌تواند اندکی از آلام این مردم را کم کند.

واحدی خواستار حل مشکل تنها کلینیک مصدومان شیمیایی سردشت اهدایی مقام معظم رهبری به مردم این شهر شد و خاطرنشان کرد: در حال حاضر این مرکز قربانی اختلافات دو نهاد وزارت بهداشت و نیز بنیاد شهید و امور ایثارگران شده و هنوز وضعیت مدیریت آن مشخص نیست.

سرفه‌های خردلی مردم سردشت هنوز باعث شکسته شدن سکوت مدعیان حقوق بشر نشده است

رئیس انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت با گلایه از سکوت مدعیان دروغین حقوق بشر گفت: بیش از سه دهه از این فاجعه انسانی می‌گذرد با وجود طرح دعوی متعدد به دادگاه لاهه و مجامع بین المللی مردم سردشت هنوز نتوانسته‌اند صدای مظلومیت خود را به گوش مدعیان دروغین حقوق بشر برسانند و آنها را از خواب غفلت بیدار کنند.

واحدی با تاکید بر اینکه مسببان این جنایت انسانی همچنان سکوت اختیار کرده‌اند اضافه کرد: متأسفانه مقامات کشورمان به خصوص وزارت امور خارجه نیز اقدام قابل توجهی برای احقاق حقوق از دست رفته مردم مظلوم سردشت از مجامع بین المللی انجام نداده‌اند امیدواریم روزی بتوانیم صدای مظلومیت مردم سردشت را به گوش جهانیان برسانیم.

رئیس انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت با بیان اینکه این سکوت مدعیان حقوق بشر در برابر جنایت انسانی در سردشت فاجعه حلبچه را رقم زد، گفت: اگر فاجعه ضد بشری هفتم تیر و بمباران شیمیایی مردم بی دفاع سردشت همان سال از سوی نهادهای بین المللی مطرح و با عاملان آن برخورد قاطع می‌شد، جنایت حلبچه هرگز روی نمی‌داد و این رژیم بدون ترس دیگر مناطق را با بمب‌های شیمیایی مورد هدف قرار نمی‌داد.

واحدی شرکت مستمر اعضای انجمن در نشست‌های سازمان بین المللی OPCW، مطرح شدن سردشت به عنوان اولین شهر مسکونی قربانی سلاح‌های شیمیایی جهان، ارتباط با بیش از ۳۰ انجمن بین المللی و ائتلاف با انجمن‌های فعال را از فعالیت‌های انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت عنوان کرد.

سردشت قربانی تروریسم بین المللی است

نماینده مردم سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی نیز با بیان اینکه سردشت قربانی تروریسم بین المللی است گفت: متأسفانه سازمان ملل و مدعیان دروغین حقوق بشر ۳۲ سال است در برابر این جنایت انسانی سکوت اختیار کرده‌اند.

رسول خضری در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه بعد از گذشت بیش از سه دهه پیام مردم مظلوم سردشت تنها صلح است، با گلایه از مشکلات درمانی مردم سردشت بعد از ۳۲ سال از فاجعه انسانی بمباران شیمیایی عنوان کرد: تمام مردم سردشت خواستار افتتاح بیمارستان فوق تخصصی مصدومان شیمیایی در این شهر و رسیدگی جدی مسئولان به جانبازان شیمیایی هستند.

وی خاطرنشان کرد: کشورمان و سردشت قربانی تروریسم بین‌الملل بوده و استکبار جهانی با فشار بر مجموعه‌های دلسوز انقلابی سعی در تروریست خواندن آنها دارد که باید وزارت خارجه از فرصت سردشت در مجامع جهانی استفاده‌های به جا و درستی داشته باشد.

نماینده مردم سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی در خصوص کلینیک جانبازان شیمیایی سردشت اضافه کرد: در مورد واگذاری و تجهیز این کلینیک قول‌هایی داده شد اما اختلافات وزارت بهداشت و بنیاد شهید مانع پیشرفت آن شد.

خضری با اشاره به مشکلات مصدومان شیمیایی سردشت گفت: بارها از کلینیک مصدومان شیمیایی سردشت بازدید به عمل آمده، اما متأسفانه اقلام دارویی آن کافی نیست و همانند سالیان گذشته کمبودها به صورت متناوب وجود دارد.

نماینده مردم سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: متأسفانه بین شش تا هشت کشور جهان از جمله فرانسه و آمریکا جزو فروشندگان بمب‌های شیمیایی به صدام در طول هشت سال دفاع مقدس بودند که ثمره آن هشت هزار مصدوم سردشت و ۷۵ هزار رزمنده جانباز شیمیایی در کشور است.

نیروی هوایی رژیم بعث عراق در روز هفتم تیر ۶۶، چهار نقطه از شهر سردشت را بمباران شیمیایی کرد.

هنوز با گذشت ۳۲ سال از این فاجعه انسانی، مردم این دیار با درد و رنج‌های زیادی روزگار را سپری می‌کنند امید که مسئولان نگاه ویژه ای به این مردم داشته باشند.

منبع: مهر