به گزارش پایداری ملی، بی‌اعتمادی فزاینده‌ای در میان دانشجویان آمریکایی درباره پیگیری گزارش‌های مربوط به اذیت و آزار جنسی از سوی نهادها و مسئولان ذی‌ربط دانشگاه‌ها ایجاد شده است.
مطالعه تحقیقاتی گروه چگ (Chegg) نشان می‌دهد که تنها 42 درصد از دانشجویان آمریکایی به دانشگاه‌ها برای پیگیری پرونده‌های مربوط به اذیت و آزار جنسی اعتماد دارند.
جاسمین لستر، فارغ‌التحصیل دانشگاه آریزونا و موسس «مرکز مبارزه با اذیت و آزار جنسی سان دویلز (Sun Devils)» می‌گوید که از آمار و ارقامی که گروه چگ اعلام کرده، متعجب نشده است.
او می‌گوید: «این آمار و ارقام، تعجب‌برانگیز نیست. چرا که اکثر دانشجویان اعتقاد دارند که روندهای دانشگاهی نمی‌تواند به نحو اطمینان‌بخشی موضوع اذیت و آزار جنسی را تعقیب کند؛ فراموش نکنید که هر ساله بیش از 200 دانشگاه با موضوع تحقیقات در سطح فدرال در خصوص اذیت و آزار جنسی رو به رو هستند؛ این‌ها تحقیقاتی هستند که در اثر شکایت دانشجویان آغاز شده‌اند؛ طبیعتا اگر آن‌ها به روندهای اداری موجود در دانشگاه‌ها اعتماد داشتند، هرگز شکایت‌شان را در سطح فدرال مطرح نمی‌کردند.»
با وجود آنکه دانشگاه آریزونا از سال 2012 آغاز به کار کرده است اما این دانشگاه‌ها یکی از اصلی‌ترین مراکزی بوده که به دلیل اذیت و آزار جنسی تحت تحقیقات وزارت آموزش آمریکا قرار دارد.
گزارشی در سال 2007 منتشر شده و در آن تلاش شده است تا مهمترین دلایلی که باعث می‌شود دانشجویان نسبت به ارائه اطلاعات و گزارش اذیت و آزارهای جنسی اقدامی انجام ندهند، معرفی شوند؛ براساس این گزارش، مواردی همچون نبود دلایل اثبات‌کننده اذیت و آزار جنسی، نداشتن اطلاعات لازم برای گزارش اتفاق مربوط به اذیت و آزار، ترس از انتقام فرد متجاوز و نبود اطمینان لازم از وجود قطعیت نزد مقام‌ها و ماموران برای برخورد با متجاوز از مهمترین دلایل در این زمینه بوده‌اند.
بنا به گزارش وزارت دادگستری آمریکا، تقریبا 95 درصد اذیت و آزارهای جنسی که در محیط‌های دانشگاهی آمریکا رخ می دهند، هرگز گزارش نمی‌شوند.
کندرا هانتز، یکی از مدیران ارشد دانشگاه آریزونا معتقد است که این دانشگاه سیستم مناسبی برای گزارش‌گیری اذیت و آزار جنسی و پیگیری پرونده‌های مربوطه دارد؛ به گفته وی چنین گزارش‌هایی به مدیر دانشگاه ارسال می‌شود و پس از ارزیابی اولیه، تحقیقات اصلی در این زمینه در دستور کار قرار می‌گیرد.
سلنا هینویوسا یکی از دانشجویان این دانشگاه می‌گوید در دسامبر 2017 مورد اذیت و آزار جنسی یکی از دانشجویان مرد در دانشگاه آریزونا قرار می‌گیرد، در حالی که او قصدی برای گزارش‌دهی نداشته است اما به اصرار دوستانش تصمیم می‌گیرد که در سال 2018 این موضوع را از طریق سیستم گزارش‌دهی دانشگاهی آریزونا گزارش دهد.
او می‌گوید مهمترین انگیزه‌اش برای این گزارش‌دهی این بوده است که جلوی تکرار اذیت و آزار جنسی مشابه نسبت به سایر دانشجویان دختر گرفته شود.
هینویوسا می‌گوید که پس از گزارش و طرح شکایت، تعامل مناسبی میان دانشگاه با او برقرار بود؛ دانشگاه تصمیم گرفت تا وی را از فرد متجاوز دور کند اما رفته‌رفته روند پیگیری برای هینویوسا ناامید‌کننده می‌شود.
به گفته وی، هر بار که او پیگیر روند تحقیقاتی‌اش می‌شده است پاسخ یکسانی به او داد می‌شد: «گزارش شما در دست پیگیری است.» این دانشجو می‌گوید پس از مدتی این حس را داشته است که اتفاقی که برای او افتاده برای دانشگاه چندان اهمیتی نداشته و نهادهای دانشگاهی ترجیح می‌دهند رویدادهای جدی‌تر دیگری را تعقیب کنند.
پس از گذشت هفته‌ها و ماه‌ها از گزارش هینویوسا، او تصمیم می‌گیرد که موضوع را در خارج از دانشگاه پیگیری کند؛ او می‌گوید «من سزاوار عدالت هستم و به همین دلیل تصمیم گرفتم در جای دیگری شکایتم را تعقیب کنم.»
در سال‌های اخیر گروه‌های تحقیقاتی دانشجویی برای افشا و گزارش‌دهی موارد اذیت و آزار جنسی در دانشگاه‌های آمریکا، پرشمار شده‌اند؛ یکی از اصلی‌ترین دلایل این افزایش، شیوع بی‌اعتمادی فزاینده در میان دانشجویان نسبت به دانشگاه‌ها درباره پیگیری شکایات مربوط به اذیت و آزار جنسی است چرا که آن‌ها تصور می‌کنند اگر خودشان دست به کار شوند، نتیجه بهتری خواهند گرفت!