هم اکنون در انگلیس برخی ساختمان های تاریخی نظیر ساختمان فرماندهی نیروی دریایی و دست کم چهار بنای حکومتی دیگر، منطبق بر قوانین شریعت – از جمله ممنوعیت صرف مشروبات الکلی- اداره می شوند.
به گزارش پایداری ملی، بسیاری از ما روز 23 آوریل روز سنت جرج را به عنوان فرصتی برای اندیشیدن به تاریخ کشورمان به عنوان «روز روزه سنت جرج» گرامی می داریم و اکثریت کلیساهای مسیحی انگلیس و چندین قوم، قلمرو، کشور و شهری که سنت جرج را قدیس حامی انگلیس می دانند از جمله مناطق خاصی در پرتغال و اسپانیا، این روز را گرامی می دارند.
به تازگی دیلی تلگراف لندن نامه ای را از یکی از خوانندگان خود به نام مارک هادسون منتشر کرده که در آن وی به درستی تمام نوشته است که این قابل درک بود که معماران سکولاریسم بریتانیایی که همیشه گناهکارترین آنها تونی بلر بوده، از این ادعای دیوید کامرون نخست وزیر وقت نگران شده باشند که گفته بود بریتانیا کشوری مسیحی است و ظهور دوباره مسیحیت در سپهر اجتماعی برای آنها بسیار ناراحت کننده خواهد بود، هر چند آنها می پذیرند که بریتانیا بر اساس قانون اساسی آن کشوری مسیحی است.
آقای هادسون اشاره می کند: «مراسم تاجگذاری و سوگند تاجگذاری بر اساس باورها و ارزش های مسیحی صورت می گیرد و بدون آنها هیچ معنایی نخواهد داشت. پس این یکی دیگر از ارکان بزرگ آزادی های ما یعنی منشور بزرگ آزادی ها محسوب می شود. پارلمان کار خود را با دعا و نیایش شروع می کند و کشیش های کلیسای انگلستان در مجلس اعیان کرسی دارند. روزهای ملی و مدنی بر اساس مراسم مسیحی مشخص می شوند و تقویم کشور نیز بدون تغییر مسیحی باقی مانده است.
علیاحضرت ملکه در گذشته نقش خود را «مدافع ایمان» توصیف کرده و در کلیسای انگلستان دارای یک کلیسای تثبیت شده است و این یعنی آزادی همگان برای عمل کردن به ایمان خود هر طور که تمایل دارند، صیانت شده است.
با این حال چرا پول اعراب دولت های انگلیس را از کارگر و محافظه کار یکی پس از دیگری رام خود کرده است؟
به خصوص پول افراط گرایان اسلامی و گروه هایی نظیر اخوان المسلمین و مهم تر از همه از طریق ذینفع اصلی آنها یعنی کشور- جزیره بسیار کوچک قطر؟
مطلب این است که هم اکنون در انگلیس برخی ساختمان های تاریخی نظیر ساختمان فرماندهی نیروی دریایی و دست کم چهار بنای حکومتی دیگر، منطبق بر قوانین شریعت – از جمله ممنوعیت صرف مشروبات الکلی- اداره می شوند.
بر اساس شرایط توافق مربوط به اوراق بهادار خاصی موسوم به «صکوک» که دو سال پیش جرج آزبرن رئیس وقت مجلس اعیان با حداقل بحث ها و گفتگو در عرصه عمومی آن را به جریان انداخت و انگلیس به اولین کشوری غربی تبدیل شد که این اوراق بهادار را به جریان انداخت، این بناهای دولتی باید با برخی از جنبه های قانون شریعت منطبق باشند.
چیز دیگری که جامعه از آن نیز خبر ندارد این است که بیش از 200 میلیون پوند از اوراق بهادار منطبق با شریعت صکوک به سرمایه گذاران مسلمان در انگلیس و به مراکز مالی اسلامی بزرگ در خاورمیانه و آسیا فروخته شده است.
بر اساس قانون شریعت، گرفتن بهره یا ربا حرام است. در نتیجه با اجاره دادن این ساختمان ها به سرمایه گذاران اسلامی، به جای بهره اوراق قرضه صکوک، اجاره این ساختمان ها از آنها دریافت می شود.
یک روزنامه دو سال پیش این موضوع را گزارش کرد و میل آنلاین نوشت که به این ترتیب این بناهای حکومتی شاخص هم اکنون در تملک کسانی است که تمایل دارند قانون شریعت را در کشور ما به اجرا بگذارند.
از اندرو بریجن عضو محافظه کار مجلس نقل شده که گفته است: «برای من غیرقابل باور است که ساختمان های دولتی ما بر اساس قوانین شریعت اداره شوند. من مشکلی نمی بینم که بارها بخشی ضروری از پارلمان باشد، اما این اصلی است که اهمیت دارد. بیشتر رای دهندگان ما از حتما از شنیدن خبر اجازه چنین کاری نیز حسابی بهت زده خواهند شد.»
به گفته افراد مطلع، ساختمان های دولتی مورد بحث ریچموند هاوس و ولینگتون هاوس هستند. یک سخنگوی خزانه داری انگلیس گفته است: «صکوک بر اساس قوانین انگلیس صادر شده و قوانین کشور ما همواره بر آن اعمال می شود.»
گذشته از ممنوعیت مصرف الکل در این بناها روشن نیست که مدیران این ساختمان ها کدام جنبه های دیگر شریعت را در آنها به اجرا گذاشته اند، اما یک منبع دولتی بعدا افزوده است که توافق شده که پذیرایی با گوشت خوک در ریچموند هاوس در چهارچوب موازین منطبق با قوانین شریعت در قالب صکوک جای نمی گیرد. این سخنگو افزوده است: «همانطور که از یک ساختمان دولتی انتظار می رود، پذیرایی با الکل در آنها مطرح نیست.»
در ماه ژانویه نشریه تایمز گزارش داد که طرحی برای انتقال نمایندگان پارلمان به ریچموند هاوس ارائه شده تا امکان انجام تعمیرات در وست مینستر فراهم شود، اما نمایندگان دربرابر برگزاری نشست در این باره مقاومت کردند، چرا که ریچموند هاوس بر اساس توافق صکوک «مکانی بدون الکل» اعلام شده است.
آیا از نظر هیچ بریتانیایی مسیحی چنین چیزی قابل قبول است؟
نویسنده: ریچارد گالوستیان (Richard Galustian) از نویسندگان سایت گلوبال ریسرچ