پیوستن ایران به موافقت‌نامه پاریس خودتحریمی است

به گزارش پایداری ملی، علی ابراهیمی عضو کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی و نماینده مردم شازند در مجلس درباره سرنوشت موافقت‌نامه آب و هوایی پاریس در مجلس گفت: در بحث موافقت­نامه پاریس دولت عجله کرد و مجلس هم با تائید سریع در کمیسیون، کوتاهی دوم را انجام داد که باعث شد موافقت­نامه به صحن بیاید و رای بیاورد. من پیش‌تر هم گفته‌­ام که شانس آوردیم شورای نگهبان ایراداتی به این موافقت­نامه گرفت؛ زیرا تازه الآن ابعادش آشکار شده است.

وی افزود: درحالی‌که ایران جزء کشورهایی با منابع سرشار سوخت فسیلی است، چه منطقی وجود دارد که ما خودتحریمی ‏کنیم. با تصویب موافقت‌­نامه پاریس در مجلس نقش بچه مثبت را در دنیا بازی کردیم. ایجاد گازهای گلخانه‏ای در اثر صنایع گسترده‏ای است که کشورهای توسعه‌یافته ایجاد کردند، حال کشوری که قرار است به‌تازگی قدم­های اولیه مسیر توسعه خود را بردارد و هنوز ابزار و فنّاوری روز در اختیارش نیست، به دنبال ژست حفاظت از محیط‌زیست است.

ابراهیمی ادامه داد: تأکید کرد: این در شرایطی است که آمریکا از این پیمان خارج شد، عربستان کاملاً از آن پاپس کشید و کشورهای مطرحی مانند روسیه هم رغبتی به اجرای آن ندارند؛ بنابراین به نظرم در این قضیه مسئولین دولتی باید در پیگیری­های خود تجدیدنظر کنند و مجلس هم قاطعانه این موضوع را فعلاً متوقف کند.

*دولت باید در لایحه‌ای منابع تأمین 52 میلیارد دلار را مشخص کند

نماینده مردم شازند در مورد ورود این موافقت­نامه در قالب لایحه به مجلس اظهار داشت: هزینه اجرای این تعهدات احتمالی 52 میلیارد دلار است که قرار بود کشورهای توسعه‌یافته پرداخت آن را بر عهده بگیرند. بااین‌حال اگر دولت می­خواهد آن را در چارچوب لایحه به مجلس ارائه دهد باید منابع آن را نیز تعریف کند یا می­توانیم شرط بگذاریم که در مقابل دریافت پول ایران همکاری لازم را انجام می­دهد؛ اما اگر قرار است از منابع درآمدی کشور این مبلغ پرداخت شود، با توجه به اینکه الآن در بحث معیشت مردم دچار مشکلاتی هستیم به صلاح نمی­دانم که آنرا اجرایی کنیم.

 موافقت‌نامه تغییر اقلیم پاریس با ادعای جلوگیری از افزایش دمای کره زمین از طریق کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای انسان‌ساخت در سال 2015 در نشست بیست و یکم کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد (UNFCCC) مورد تائید اولیه کشورهای حاضر قرار گرفت. مطابق این موافقت‌نامه، کشورهای عضو در راستای جلوگیری از افزایش 2 درجه‌ای دمای کره زمین، موظف به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای شده‌اند. ایران نیز با تائید اولیه این موافقت‌نامه، در سند تعهدات ملی (NDC) خود، متعهد به کاهش 12 درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای خود تا سال 2030 شده است. منتقدان الحاق ایران به موافقت‌نامه پاریس معتقدند که ضررهای اقتصادی این امر بسیار زیاد است و در پیوستن به این موافقت‌نامه نباید شتاب‌زده عمل کرد.