سایه شهابِ ایرانی بر آسمان حیفا و تل‌آویو

خانواده «شهاب» را باید نامدارترین نسل موشک‌های ایرانی دانست که در 3 رده شهاب 1، 2 و 3 تولید شده است.  این موشک‌ها که در انواع میان‌برد و دوربرد ساخته شده‌اند، می‌توانند به راحتی مواضع دشمنان احتمالی در منطقه را مورد هدف قرار دهند. خانواده موشک شهاب از سال 81 تاکنون به طور رسمی ساخته می‌شود. این موشک یک موشک میان برد بالستیک است که در ابتدای آزمایش‌ها، ۱۳۰۰ کیلومتر برد داشت، اما با تلاش مهندسان ایرانی بهینه شد و برد آن به ۲۱۰۰ کیلومتر رسید. آزمایش‌های این موشک از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۲ ادامه داشت و سرانجام در تیرماه سال ۱۳۸۲ رسماً به آمار موشک‌های ایرانی افزوده شد. این موشک از سوخت مایع برای تهیه نیروی پیشران استفاده می‌کند. این موشک برای نخستین بار در میدان آزادی و در هفته دفاع مقدس به نمایش همگان در آمد. 

 پس از آزمایش موشک شهاب 3 در سال 1377 و اعلام مشخصات آن از جمله بُرد، نگاه دشمنان به توانایی موشکی ایران تغییر کرد، زیرا ارائه نمونه‌های جدیدتر از خانواده موشک های شهاب نشان دهنده رسیدن ایران به سطوح بالای فناوری موشکی بود که نوید محصولات مرگبارتری را در آینده می‌داد و این موضوع ترس دشمنان را چندین برابر می کرد. وزن موشک شهاب 3،  ۱۶ تن و قطر آن ۱٫۳ متر و طول این موشک در حدود ۱۶متر می‌باشد. وزن خشک این موشک ۲۱۸۰کیلوگرم است و قادر به حمل یک کلاهک ۷۶۰ تا ۱۰۰۰ کیلوگرمی می‌باشد. این موشک ها ۱۷ متر طول دارند و قادر هستند کلاهکی به وزن هِزار کیلوگرم را تا مسافت ۱۳۰۰ تا ۱۵۰۰ کیلومتر حمل کنند.

در نمونه جدید شهاب، برد این موشک به 2200 کیلومتر افزایش و خطای هدف‌گيری که در نسل قبلی نسبت به برد آن ۸ در ده‌هزار بوده، در نسل جديد، به ۲ در ده‌هزار كاهش يافته است. موتور موشک شهاب۳، حدود 27هزار کیلوگرم نیروی رانش تولید می‌کند که برای طی مسافت دو هزار کیلومتر کافی است. راهکار افزایش برد موشک نیز استفاده از کلاهک‌های کم وزن‌تر است و به همین دلیل، وزن کلاهک‌های از ۷۶۰ تا هزار و 200 کیلوگرم متفاوت است. یکی از نکات جالب توجه موشک شهاب، دقت هدف‌یابی و رهگیری است که با کم ترین میزان خطا، هدف را منهدم می‌کند.

ارتش رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی بالغ بر 10 پایگاه هوایی مهم دارد. "تل نوف" ، "حتزار"، "حاتزوریم" و "بن گوریون" از جمله پایگاه های هوایی راهبردی ارتش اسرائیل در سرزمین های اشغالی است که با توجه به برد موشک بالستیک شهاب، در صورت هرگونه اشتباهی این پایگاه ها با این موشک ها نابود خواهد شد. 

نکته جالب توجه خانواده شهاب سیستم اختصاصیِ ناوبری آنها است که موجب شده غربی ها ادعا کنند ایران این موشک‌ها را از کشور‌های دیگر تهیه کرده است؛ اما این سیستم ناوبری و الکترونیکی خانواده شهاب توسط متخصصان ایرانی تهیه شده و جای هیچ بحثی را باقی نگذاشته است. این سیستم علاوه بر آن که قدرت شناسایی و اصابت به اهداف را به گونه‌ای بسیار دقیق در اختیار ایران قرار داده، مکانیزمی دارد که موشک در صورت خروج از مسیر تعیین شده نیز می‌تواند آن را تصحیح کرده و به مسیر بازگشته و درصد اطمینان از برخورد را به نحو چشمگیری افزایش دهد.

نکته دیگر در خصوص بهینه سازی استفاده از موشک‌های شهاب، تغییر زاویه شارژ موشک شهاب است که از این پس با زاویه صفر با سطح افق مورد استفاده قرار می‌گیرد. این تغییر موجب می‌شود تا فواصل آماده سازی شلیک موشک‌ها کم تر شده و قدرت متحرک سازی شلیک‌ها افزایش یابد تا شلیک‌هایی نامحدود در زمان‌های کوتاه را شاهد باشیم.