به گزارش پایداری ملی، نشریه فارین پالیسی در گزارش جدید خود، به تلاش‌های فرستادگان دولت آمریکا برای اجرایی کردن نقشه «معامله قرن» و سرخورده شدن آنها در تلاش اخیر برای همراه کردن «ملک عبدالله دوم» پادشاه اردن پرداخته است.
اساس معامله قرن بر انکار همیشگی حق بازگشت آوارگان فلسطینی، به رسمیت شناخته شدن رژیم صهیونیستی از سوی فلسطینی‌ها و غصب همیشگی قدس شریف به عنوان پایتخت این رژیم استوار است.
در گزارش فارین پالیسی آمده که «جرد کوشنر» داماد یهودی رئیس‌جمهور آمریکا به همراه «جیسون گرین‌بالت» مشاور «دونالد ترامپ» در امور اسرائیل در سفر خود به اردن، تلاش کرده‌اند که امان را به دائمی کردن حضور آوارگان فلسطینی در این کشور ترغیب کنند اما با پاسخ سرد عبدالله دوم مواجه شده‌اند.
اردن بزرگ‌ترین جامعه آوارگان فلسطینی را در خود جای داده و میزبان ۲.۲ میلیون فلسطینی است. اردن در خلال جنگ‌های منتهی به تشکیل رژیم صهیونیستی، آوارگان فلسطینی را پذیرفت و به آنها حقوق شهروندی کامل اما متفاوت با شهروندان اردنی داد تا رویای فلسطینی‌ها برای بازگشت به کشورشان، رنگ نبازد. در قانون داخلی اردن، آوارگان فلسطینی «بی‌سرزمین» محسوب می‌شوند.
در ایمیل‌هایی که کوشنر برای گرین‌بالت فرستاده و خبرنگار فارین پالیسی نسخه‌ای از آن را به دست آورده، عزم داماد ترامپ برای «از میان برداشتن» آژانس امدادرسانی به آوارگان فلسطینی یا همان «آنروا» برملا شده است؛ این آژانس ۱۷۱ مدرسه و ۲۵ مرکز درمانی در اردن دارد و خدمات گسترده‌ای به آوارگان فلسطینی ارائه می‌دهد. کوشنر در ایمیل‌های خود نوشته که قصدش از تلاش برای به تعطیلی کشاندن آنروا، فشار بر دولت اردن برای خلع عنوان آواره از میهمانان فلسطینی است.
اواسط شهریور ماه بود که دولت آمریکا از قطع کامل کمک‌ها به آنروا خبر داد؛ وزارت خارجه آمریکا آن روز اعلام کرد که قصد دارد کمک 200 میلیون دلاری خود به آنروا را در جایی دیگر که «اهمیت بیشتری» دارد هزینه کند.
اردن این روزها به دلیل مشکلات موجود در ساختار اقتصادی و به خصوص به دلیل هزینه‌های ناشی از حضور 670 هزار آواره سوری، اوضاع اقتصادی خوبی ندارد. فارین پالیسی نوشته که جرد کوشنر با استفاده از همین موقعیت، پیشنهادی چند میلیون دلاری به پادشاه اردن داده و از وی خواسته که در ازای برداشتن نام «آواره» از روی آوارگان فلسطینی و دائمی کردن ماندگاری آنها در این کشور، کمک‌هایی که به نام فلسطینی‌ها از بودجه آمریکا خرج می‌شد را راهی خزانه دولت اردن کند.
فارین پالیسی نوشته که عبدالله دوم پاسخ سردی به این پیشنهاد این یهودی آمریکایی داده و در عوض، با به راه انداختن کمپینی دیپلماتیک در هفتاد و سومین نشست مجمع عمومی سازمان ملل، سعی در جایگزین کردن کمک‌های مالی کشورهای دیگر با کمک‌های قطع‌شده آمریکا دارد.
فارین پالیسی در این خصوص نوشته: «برخی مسئولان دولت ترامپ با ساده‌انگاری، فکر می‌کنند که اردن ضعیف‌تر از آن است که در برابر فشار آمریکا برای قبول خواسته‌های کاخ سفید، مقاومت کند. بی‌شک اردن یکی از متحدان نزدیک ایالات متحده است و اتکای زیادی به کمک‌های این کشور دارد. اما پادشاهی اردن که از سال 1946 تاکنون با تهدیدهای موجودیتی متعددی روبرو شده، حالا تمایلی به اقدام به خودکشی ملی برای جلب رضایت آمریکایی‌ها ندارد.»