این گزارش افزود: دو علت برای این شادمانی ایران وجود دارد؛ اول، چشم‌انداز ایفای نقش مهم اسلام‌آباد در کمک به تقویت روابط میان تهران و ریاض؛ دوم، مسئله آینده خط انتقال گاز طبیعی میان ایران و پاکستان.
المانیتور نوشت: جمهوری اسلامی مشتاق به‌ثمر نشستن این پروژه است که می‌تواند "آینده پاکستان را نیز تغییر دهد". مسئله مهم در این زمینه مقدار ذخایر گاز طبیعی ایران و توانایی این کشور در استخراج آن است. به‌نقل از گزارش سال 2017 بریتیش پترولیوم، ایران دارای بزرگترین دخایر گاز اثبات‌شده در جهان است.
در این گزارش آمده است: تولید گاز نتیجه مستقیم سرمایه گذاری به‌ویژه از سوی خارج است. میزان سالانه سرمایه گذاری‌های خارجی در ایران درخلال سال‌های 2005 تا 2015 نزدیک به 800 میلیون دلار بوده است، ولی در سال 2016 هنگامی که این سرمایه گذاری به 805 میلیون دلار رسید، تولید گاز در میدان پارس جنوبی به دو برابر سال پیش از آن افزایش یافت.
در ادامه این گزارش آمده است: برخی ناظران
معتقدند باتوجه به تحریم‌های آمریکا، این میزان تولید کاهش خواهد یافت،
به‌ویژه آن که شرکت توتال از ایران خارج شده است.
ولی عوامل مهمی وجود
دارند که شرایط را به‌نفع ایران تغییر خواهند داد. اگرچه آمریکا بخش انرژی و
صادرات ایران را هدف قرار داده است، ولی ماهیت یک‌جانبه این تحریم‌ها
می‌تواند اجرای آن را در مقایسه با تحریم‌های بین المللی تضعیف کند.
المانیتور نوشت: در واقع، باتوجه به سیاست "نخست آمریکا" که ترامپ در پیش گرفته است، کشورهایی مانند چین و هند دارای انگیزه‌های سیاسی و اقتصادی برای واکنش متقابل علیه این تحریم‌ها هستند. نشانه‌هایی از این تحول تازه قابل مشاهده است از جمله: انتقال سهم 50.1درصدی توتال به شرکت ملی نفت چین، امضای قرارداد اخیر با شرکت گاز پروم روسیه برای سرمایه گذاری در میدان گازی فرزادB و سرمایه گذاری 50 میلیارد دلاری وعده‌داده‌شده از سوی پوتین به‌جای سرمایه گذاران اروپایی.
در پایان این گزارش آمده است: به‌نظر می‌رسد که صدور گاز طبیعی ایران به پاکستان اگر محقق شود می‌تواند آینده پاکستان را تغییر دهد و مشتری تازه و مهمی را برای انرژی ایران تأمین کند.