تشکیل «گروه اقدام ایران»
پنج شنبهشب مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا
در سالگرد کودتای ۲۸مرداد در تقویم میلادی، در سخنانی از تشکیل «گروه
اقدام ایران» در درون ساختار وزارت خارجه این کشور برای هماهنگی تمامی
اقدامات مرتبط با تهران خبر داد و برایان هوک، مشاور ارشد وزیر خارجه و
مدیر برنامهریزی سیاستهای وزارت خارجه را به عنوان نماینده ویژه در امور
ایران و رییس گروه اقدام ایران معرفی کرد. به گفته پمپئو، مسوولیت برایان
هوک تلاش برای اجرای راهبرد فشار حداکثری دیپلماتیک و اقتصادی ضد ایران
است.
وزیر خارجه آمریکا افزود: از زمان تصمیم رییسجمهوری ترامپ برای
خروج از توافق اتمی با ایران، برایان نقش مهمی در رابطه با تضمین سیاست
حداکثر فشار دیپلماتیک و اقتصادی بر ایران ایفا کرد. ما میتوانیم بر وی و
تیم تحت رهبری وی اعتماد و تکیه کنیم تا تلاشهای خود برای مقابله با
اقدامات مخرب ایران، حمایت از صداهای مخالف در ایران و هماهنگ کردن
اقدامات بینالمللی ضد این کشور به کار ببندیم و هدایت کنیم.
به صفر رساندن واردات نفت ایران؛ آرزویی محال
هوک پس از مراسم معارفه مدعی شد که تهران «نیروی بیثباتکنندگی و خشونت است.»
برایان
هوک که به خبرنگاران حاضر در کنفرانس خبری وزارتخارجه پاسخ میداد، تأکید
کرد که «ایران باید رفتارش را عوض کند. اگر آ نها خواستار مذاکره باشند،
رییسجمهوری (ترامپ) علناً اعلام آمادگی کرده است و ما آمادهایم.» او
همچنین گفت که چند روز پیش در اروپا با همتایان خود درباره ایران گفتگو
کرده و یکی از اهداف گروهکاری او تضمین اجرای تحریمهای ایران و هماهنگی
با متحدان واشنگتن در این باره است.
به گفته او تیمی از وزارت خارجه
آمریکا و وزارت خزانهداری تاکنون به بیش از ۲۴ کشور در خصوص تحریم ایران
سفر کرده و طی ماههای آتی به جاهای دیگر سفر خواهند کرد. رییس گروه اقدام
ایران با اشاره به هدف آمریکا برای به صفر رساندن واردات نفت ایران تا
چهارم نوامبر گفت، ایالات متحده به پایبندی کشورها به این مسأله امیدوار
است.
برایان هوک، مرد هزارچهره.
اما چرا مایک پمپئو در
کنفرانس مطبوعاتی خود اعلام کرد که هوک هدایت این گروه جدید را بر عهده
دارد، او کیست که دنیس رأس، مقام سابق آمریکایی در دولتهای جمهوریخواه و
دموکرات که آشنا به مسائل منطقه و ایران است در خصوص سمت جدیدش میگوید که
این سمت جدید میتواند مانوری بوروکراتیک برای شفاف کردن سیاست واشنگتن در
قبال تهران باشد.
برایان هوک ۴۹ساله در دوران «رکس تیلرسون».
وزیر
خارجه سابق آمریکا به عنوان مدیر دفتر برنامهریزیهای سیاسی وزارت خارجه
منصوب شد در حالی که تا آن زمان، به عنوان یکی از مخالفان ترامپ شناخته
میشد.
او اقدام سختگیرانه علیه ایران را برانگیخته مسوولیت تیم مذاکره
وزارت خارجه آمریکا با اتحادیه اروپا و کشورهای آسیایی را بر عهده داشته
تا آنها را متقاعد به همراهی با تحریمهای آمریکا و متوقف کردن خرید نفت
خام ایران کند در پی این اقدام برایان هوک در دوران رکس تیلرسون بود که
حضور وی در مسائل ضد ایرانی پررنگتر از گذشته شد.
پس از اخراج رکس
تیلرسون از وزارت خارجه هوک توانست خود را از پاکسازی ترامپ در وزارت خارجه
آمریکا نجات دهد، او که حضوری گسترده در محافل سیاست خارجی جمهوریخواهان
داشت، توانست بعد از اخراج تیلرسون ارتباطش را با مشاوران ارشد کاخ سفید
مانند «استفن میلر» و «جرد کوشنر» حفظ کند.
او یکی از افراد دخیل در
تشکیل سازمانی به نام «John Hay Initiative» بود، گروهی متشکل از مشاوران
سیاست خارجی «میت رامنی»، نامزد حزب جمهوریخواه در انتخابات سال ۲۰۱۲ که
در انتخابات سال ۲۰۱۶ با نگارش نامهای که به امضای ۱۲۱ نفر از شخصیتهای
حزب جمهوریخواه رسید با ریاستجمهوری ترامپ مخالفت کردند؛ به همین دلیل هم
برخی از طرفداران ترامپ با اشاره به «طرح ابتکاری جان هی»، وفاداری هوک به
ترامپ را زیر سؤال بردند.
«دانیل رانده»، کارشناس اندیشکده مطالعات
بینالمللی و راهبردی در مصاحبهای در مارس ۲۰۱۸، بعد از اخراج تیلرسون به
درستی پیشبینی کرده بود برایان هوک با تیم پمپئو همساز شده و ماندگار شود و
به بلومبرگ گفت: «او بسیار همرنگ جماعت است و این را هم میداند که دارد
برای دولت ترامپ کار میکند.»
برایان هوک البته در دوران ریاست جمهوری
«جرج بوش» نیز به همراه «جان بولتون» که در آن زمان نماینده آمریکا در
سازمان ملل بود بر روی تحریمهای ایران کار میکردند. هوک بر استفاده
ابزاری از موضوعات مختلف از جمله حقوق بشر تأکید دارد. به گزارش پولیتیکو،
او بعد از گذشت مدت کمی از وزارت تیلرسون، در نامهای به او نوشته بود:
آمریکا باید از حقوق بشر به عنوان چماقی علیه مخالفانش مثل ایران، چین و
کره شمالی استفاده کرده و در همان حال دست متحدان سرکوبگری مانند فیلیپین،
مصر و عربستان سعودی را باز بگذارد. هر چند که این دیدگاههای هوک مسألهای
نیست که نتوان آن را از رفتارهای سیاستمداران آمریکایی هنگام پرداختن به
مسائل حقوق بشری استنباط کرد، نامه او یکی از اسنادی است که راه را برای
توسل آنها به توجیههای مختلف و گریز از آنچه واقعاً به آن فکر میکنند،
میبندد.
پنج دهه تلاش بیحاصل
به هر روی، حال این دیپلمات
بوقلمونصفت آمریکایی مسوولیت «گروه اقدام ایران» را برعهده دارد تا با
تمام منابع در اختیارش، توطئههایش علیه جمهوری اسلامی را عملی کرده و مردم
را زیر فشار اقتصادی و ... نگاه دارد به امید آنکه آنها از استقلال
آزادیشان دست بکشند و علیه جمهوری اسلامی بشورند، آرزویی که سبقه ۴۰ساله
دارد و همواره یکی از مهمترین اهداف رؤسای جمهور یانکیها بوده است.
بعد
از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و آری آحاد مردم به جمهوری اسلامی، دشمنی
آمریکا علیه مردم ایران آغاز شد و آنها تمامی تلاش خود را برای براندازی و
شوراندن مردم علیه انقلابشان بهکار گرفتند، در رأس تمام این تلاشها
فشار اقتصادی، جانی و ... بر مردم تحمیل کردند تا شاید آنها از
مسوولانشان قطع امید کنند، حال آنکه ملت غیور ایران با بصیرتشان اهداف
شوم آمریکا و متحدانش را درک کرده و هیچگاه با آن همراه نشدهاند، حتی در
شرایطی، چون دیماه ۹۶ هنگامی که دیدند اعتراضات اقتصادیشان به دستاویزی
برای دشمنان تبدیل شده و برخی در حال بهرهبرداری سیاسی هستند، عقب کشیده و
شعار همبستگی و حمایت از جمهوری اسلامی سر داده و نقشه دشمن را نقش بر آب
کردند.
اما نباید فراموش کرد که ملت شریف ایران اسلامی برای خلق و نگه
داشتن انقلاب اسلامی در طول چهل سال گذشته مشقات زیادی را متحمل شدند. نقش
رهبری امام عظیمالشأن؟ ره؟ و تدابیر رهبر انقلاب، فداکاری ایثارگران و
جانفشانی شهدای غیرتمند در قوام بخشی انقلاب اسلامی غیرقابل انکار است.
حالا که انقلاب در آستانه ورود به دهه پنجم با مسائلی روبهرو شده است که
مدیریت انقلابی و جهادی مسوولان نظام با روحیه تعاملی و توجه جدی به مهمات و
اولویتهای اصلی مردم عزیز را میطلبد.
راهکار مقابله با آمریکای وحشی
هوشیاری تمام عیار
مسوولان نظام باید در مقابل عداوت و کینهورزی دولت آمریکا بهویژه جهالت
اخیر رییسجمهوری ایالات متحده آمریکا در خصوص خروج از برجام، هوشیاری لازم
را داشته و تلاش همهجانبهای را برای گشایش اقتصادی، ایجاد اشتغال و
رونقبخشی معیشت مردم صورت دهند.
از سویی دیگر نباید فراموش کرد که دوران برخورد منفعلانه و دیپلماسی
لبخند گذشته است، چراکه آمریکاییها حال در برابر این دیپلماسی منفعلانه
بیپروا میگویند که در حال خصومت و افزایش فشار برای دیکته کردن خواستهای
خود هستند؛ بیآنکه کمترین شرمندگی درباره نقض توافق موجود (برجام) داشته
باشند. حال زمان آن است که ادبیات مسوولان ادبیات معترض به نقض عهد باشد.