پیوند "حماسه سیاسی" ملت ایران با پیشرفت های هسته ای؛ عامل خشم بی پایان رژیم صهیونیستی از "جمهوری اسلامی ایران"

به نقل از نشریه آسيا تايمز ؛ نويسنده مقاله خود را با بررسي نتيجه "حماسه سياسي" ملت ايران آغاز مي کند و در اين باره مي نويسد "نتيجه انتخابات رياست جمهوري ايران که در تاريخ 14 ژوئن (24 خرداد) برگزار شد پيروزي "حسن روحاني" بعنوان رييس جمهور منتخب ملت ايران بود. وي در شعارهاي انتخاباتي خود بر "تعامل سازنده با جهان" و "صلح و دوستي ميان ملت ها" تاکيد کرده بود.  پس از آن بسياري از رهبران کشورهاي مختلف جهان نيز با ارسال پيام تبريک از پيروزي روحاني در انتخابات رياست جمهوري استقبال کردند.

در اين ميان تنها "بنيامين نتانياهو" نخست وزير رژيم صهيونيستي بود که در اين باره اظهار نظري منفي ارايه داد. چهار روز پس از انتخاب "جسن روحاني" بعنوان رييس جمهور جديد ايران، نتانياهو با زبان آشنا و شوم خود اظهار داشت "ما نمي توانيم به کمتر از تعليق کامل غني سازي اورانيوم از سوي ايران و لغو کلي برنامه هسته اي آن کشور رضايت دهيم. فشارهاي اعمال شده بر ايران باید افزايش يابد تا برنامه هسته اي آن کشور بطور کامل متوقف شود." نتانياهو اينک نگران است که پس از به قدرت رييس جمهور جدید در ايران ديگر نتواند به ادعاهاي خود در مورد آن کشور ادامه دهد."‌

نويسنده در ادامه با اشاره به هراس صهيونيست ها از سازنده بودن ادامه روند مذاکرات نمايندگان هسته اي کشورمان با نمکايندگان قدرتهاي غربي مي افزايد "در صورتيکه نتانياهو از به نتيجه رسيدن مذاکرات ايران با قدرتهاي غربي مي ترسد بايد گفت که او حق دارد. روحاني قصد دارد تا با رويکردي منطقي و معتدل به مذاکره با کشورهاي غربي بپردازد و موضوع برنامه هسته اي ايران را به سرانجامي مطلوب برساند. روحاني پيش تر نيز دبير شوراي امنيت ملي ايران بوده است و تجربه مذاکره با نمايندگان کشورهاي اروپايي از جمله آلمان، فرانسه و انگليس را داشته است. وي موفق شد از ارجاع پرونده هسته اي ايران به شوراي امنيت جلوگيري کند و با به کارگيري مناسب ديپلماسي از اعمال تحريم هاي بيشتر عليه ايران از سوي کشورهاي غربي ممانعت بعمل آورد. 

"جک استراو" وزير امور حارجه پيشين انگليس در توصيف روحاني گفته است که وي "فردي بسيار مودب است که منافع ملت و دولت ايران را نمايندگي مي کند. او کاملا عملگرايانه و واقع بينانه رفتار مي کند." بايد گفت که منطق روحاني روشن است. او بدنبال ايجاد اعتماد متقابل ميان ايران و غرب است. وي در اين باره اظهار داشته که ايران حاضر است تا در زمينه برنامه هسته اي خود حداکثر شفافيت را نشان دهد اما اين موضوع به معناي تعليق غني سازي اورانيوم از سوي ايران نيست.

 نتايج نظرسنجي اخير موسسه نظرسنجي "گالوپ" نيز نشان مي دهد که بیش از 63 درصد از ايرانيان با ادامه برنامه هسته اي آن کشور موافق هستند.  با اين حال بايد پرسيد که چرا اکثريت ايراني ها خواهان ادامه پيشرفت هاي هسته اي ايران هستند (؟)‌در فرهنگ ايراني "غرور" و "افتخار ملي" نقش مهمي در سياست ايفا مي کند. اين موضوع تا حدي براي ايرانيان حياتي است که "کمال خرازي" وزير امور خارجه پيشين ايران در اين رابطه اظهار داشت "زماني که موضوعي در ايران به غرور ملي ايرانيان ارتباط پيدا کند هيچ کسي نمي تواند از آن کوتاه آيد." در اين ميان، مشخص است که تسليم و سازش بر سر برنامه هسته اي ايران از سوي ايرانيان به معناي فروختن عزت و شرف ايراني قلمداد مي شود." 

نويسنده مقاله در ادامه با اذعان به "غير منطقي" بودن تحريم هاي وضع شده از سوي دولت آمريکا مي افزايد "منطق پشت سر تحريم هاي اعمال شده از سوي دولت آمريکا عليه ايران چه توقف برنامه هسته اي آن کشور و يا تلاش در جهت ايجاد آشوب و بلوا در ايران بوده باشد بايد گفت که منطق آمريکايي ها  "عقيم" بوده است. همانگونه که پيش تر نيز ذکر شد برنامه هسته اي ايران و پيشرفت در اين زمينه به بخشي از "غرور ملي" ايرانيان تبديل شده است. دولت آمريکا به غلط گمان مي کند که ايرانيان دولت خود را مسئول تحريم هاي وضع شده مي دانند در حاليکه نتيجه نظرسنجي موسسه گالوپ نشان مي دهد که اکثريت ايرانيان دولت آمريکا را مسئول تبعات ناشي از تحريم هاي وضع شده مي دانند و پس از آن با نسبتي کمتر انگشت اتهام را به سوي کشورهاي اروپايي وسازمان ملل و تحريم هاي آنان نشانه گرفته اند." 

وي در انتها با اشاره به اعمال فشار لابي هاي صهيونيستي بر دولت آمريکا براي تشديد تحريم ها عليه کشورمان مي افزايد "لابي هاي مختلفي در آمريکا سعي مي کنند تا بر دولت آن کشور و کنگره فشار آورند تا تحريم های بيشتري را عليه ايران اعمال نمايد. با اين حال بنظر مي رسد "باراک اوباما" رييس جمهور آمريکا پس از مشخص شدن نتيجه انتخابات رياست جمهور ايران در اعمال تحريم هاي جديد عليه آن کشور درنگ نمايد و فضا را فراهم سازد تا روحاني بتواند به استراتژي خود براي رسيدن به نتيجه "برد-برد" در جريان مذاکره با غرب دست يابد."