به گزارش پایداری ملی، حمید گروسی، مجری طرح با بیان اینکه در این پروژه تحقیقاتی تلاش کردیم قوی‌ترین دستگاه و مواد آتش‌نشانی را برای اطفای حریق عرضه کنیم، گفت: برای این منظور در این طرح، ۳ ماده "آب"، "کف آتش‌نشانی" و "پودر" در دستگاهی مخلوط شدند و یک ترکیب جدید به دست آوردیم.
وی ادامه داد: این ترکیب جدید زمانی که بر روی آتش پاشیده می‌شود، ۳ ضلع مثلث را در لحظه قطع می‌کند و موجب خاموش شدن آتش می‌شود، به طوری که بعد از خاموش شدن آتش می‌توان به ماده سوختی دست زد.
گروسی مواد مورد استفاده در این ترکیب را مواد معدنی و ارزان قیمت دانست که در داخل کشور قابل تولید است.
مجری طرح با تاکید بر اینکه ترکیب اطفای حریق تولیدشده برای همه انواع آتش قابل استفاده است، خاطرنشان کرد: یکی از نقص‌هایی که در مواد و دستگاه‌های آتش‌نشانی در گذشته وجود داشت، محدودیت کاربرد آنها بوده است؛ به گونه‌ای که از "پودر" آتش‌نشانی برای مراحل اولیه آتش استفاده می‌شود و در صورتی که ارتفاع آتش از یک متر به دو متر و بیشتر افزایش یابد، این پودر کارایی خود را از دست خواهد داد.
وی با بیان اینکه "پودر" آتش‌نشانی برای اطفای اجسام خشک مواد نفتی کاربرد دارد، ادامه داد: "آب" نیز برای اطفای اجسام خشک مانند چوب، کاغذ و پلاستیک قابل کاربرد است، ولی محدودیت آن این است که با افزایش فشار آب سازه‌ها خراب می‌شوند؛ اتفاقی که در حادثه پلاسکو رخ داد و موجب ریزش آن شد.
این محقق با بیان اینکه آب برای آتش‌سوزی‌های در درجات حرارتی بالا قابل استفاده نیست و بخار می‌شود، یادآور شد: برای مایعات نفتی از خاموش‌کننده "کف" استفاده می‌شود. کف آتش‌نشانی در آتش‌سوزی‌های در حدود ۶۰۰ درجه سانتی‌گراد پاسخگو است و بیشتر از این دما قابل بهره‌برداری نیست.
گروسی ادامه داد: این در حالی است که در این پروژه تحقیقاتی ما به فرمولاسیون ترکیباتی دست یافتیم که در هر درجه حرارتی آتش‌سوزی ناشی از هر ۴ نوع سوخت "چوب"، "کاغذ"، "نفت" و "گاز" قابل استفاده است، در حالی که "آب" را هیچگاه نمی‌توان برای مواد نفتی استفاده کرد.
وی به تجربه کشور در حادثه آتش‌سوزی پلاسکو اشاره کرد و گفت: در این حادثه تصور بر این بود که در ساختمان پلاسکو تنها اجسام خشک وجود دارد، در صورتی که مواد آتش‌زایی چون مواد نفتی و کپسول گاز نیز در آن وجود داشت و این حادثه شامل همه مواد سوختی A، B و C بوده است که نیاز به انواع اطفا کننده حریق بود.
گروسی ادامه داد: مواد تولید شده در این تحقیق قادر به اطفای اغلب مواد آتش‌زا است.
مجری طرح، کم بودن چگالی ماده اطفای حریق نسبت به آب را از جمله مزایای این دستاورد علمی نام برد و اظهار کرد: زمانی که از آب برای اطفای حریق در یک سازه استفاده شود، هزار لیتر آب معادل هزار کیلوگرم می‌شود؛ ولی هزار لیتر این ماده معادل ۵۰۰ کیلوگرم است.
وی خاصیت اطفا کنندگی این ماده را نسبت به آب ۱۰ برابر دانست و ادامه داد: علاوه بر آن تجهیزات مورد استفاده برای آن ساده و دستگاه قابل شارژ است و لزومی ندارد برای شارژ کردن آن به مرکز خاصی منتقل شود. در صورتی که مواد اولیه در محل موجود باشد، به راحتی می‌توان ده‌ها بار دستگاه را شارژ کرد.
گروسی با تاکید بر اینکه دستگاه مواد اطفاکننده حریق به گونه‌ای طراحی شده است که نیاز به "سرنازل" ندارد، افزود: سرنازل به منظور تشکیل کف مورد استفاده قرار می‌گیرد که در این طرح نیاز به سر نازل نیست، بلکه حتی با شلنگ‌های عادی می‌توان آتش را خاموش کرد و نیازی به تنظیم سرنازل نیست.
وی با بیان اینکه محصول تولید شده به حالت "کف" تولید شده است، ادامه داد: در اطراف حباب‌های عادی مایع است که در صورت برخورد با جسم دیگر می‌ترکند؛ ولی در اطراف حباب‌های این ماده، کمپلکسی ایجاد شده است که اطراف دیواره آن از پودر تشکیل شده؛ از این رو در دماهای بالای ۱۲۰۰ تا ۱۳۰۰ درجه سانتی‌گراد نمی‌شکند.
مجری طرح اطراف حباب‌های این ماده را متشکل از پودر دانست و افزود: از این رو از این ماده می‌توان برای آتش‌سوزی‌های تا دمای ۲ هزار درجه سانتی‌گراد استفاده کرد و این امر از دیگر مزیت‌های این مواد به شمار می‌رود.
گروسی همچنین در پاسخ به این سوال که این ماده در چه ارتفاعی قادر به اطفای حریق است، توضیح داد: در صورتی که ارتفاع آتش بیشتر از ۱۰۰ متر باشد، "آب" و مواد اطفای حریق پرتاب شده از دستگاه‌ها و خودروهای آتش‌نشانی تبدیل به پودر می‌شود که در این صورت حباب‌های ناشی از کف آتش‌نشانی و آب در این ارتفاع توسط باد از آتش دور می‌شود و به آتش نمی‌رسد و تنها اطراف را خنک می‌کند تا از گسترش آتش جلوگیری شود.