حدود یک ماه پیش بود که وزیر دفاع آمریکا در جلسه استماع یکی از کمیته‌های فرعی سنای این کشور درباره آمادگی نیروهای مسلح آمریکا برای جنگ با ایران ابراز شک و تردید کرد. متیس در آن جلسه گفت: «ما به خاطر اظهارات و تهدیدهای جنگ‌طلبانه ایران گزینه نظامی خود [در مقابل تهران] را حفظ کرده‌ایم ... و این طرح‌ها همچنان مؤثر هستند.»
به نوشته فارن‌پالیسی، هرچند متیس به دنبال مقابله با «نفوذ بدخیم» ایران است، اما از وقوع جنگ با تهران نگران است، نگرانی که ریشه در ارزیابی وزارت دفاع آمریکا از وضعیت نظامی ایران و آمریکا دارد.
براساس گزارش اندیشکده رند مورخ دسامبر 2017، آمریکا برای یک درگیری بزرگ با ایران نیازمند اعزام 21 اسکادران جنگنده نیروهای هوایی، پنج اسکادران بمب‌افکن سنگین، 6 اسکادران جنگنده وابسته به تفنگداران دریایی، 18 زیردریایی تهاجمی، چهار ناو هواپیمابر، یک واحد کامل اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی، 6 گردان تفنگنداران دریایی، سه تیپ رزمی نیروی زمینی، و تعدادی از نیروهای عملیات ویژه - به همراه گروهی از پهپادها، ماهواره‌ها، و کشتی‌های مختلف از جمله کشتی‌های مین‌روب، کشتی‌های پشتیبانی، هواپیماهای سوخت‌رسان، و گردان‌های پدافند هوایی است.
از سوی دیگر، برای جنگ با ایران، نیروی هوایی آمریکا باید حدود نیمی از اسکادران‌های جنگنده‌ها خود (از مجموع 55 اسکادران) را اعزام کند. نیروی هوایی آمریکا می‌تواند چنین کاری کند، اما کاری دشوار و بعید است. یک افسر ارشد بازنشسته نیروی هوایی آمریکا می‌گوید: «ما از سال 1993 تاکنون در هوا و مشغول درگیری بوده‌ایم و فرسودگی و فشار نیروی هوایی قابل توجه بوده است. سرعت و فشار خرد کننده بوده است.» این سخنان در حالی بیان می‌شود که طبق گزارش اندیشکده رند، حدود 30 درصد جنگنده‌های نیروهای هوایی آمریکا «توان عملیاتی ندارند.» همچنین نیروهای هوایی آمریکا با کمبود حدود 2000 خلبان باتجربه مواجه است و قابلیت‌های نیروهای تعمیر و نگهداری نیروی هوایی به شدت تضعیف شده است.
نکته آنجاست که آنچه درباره نیروی هوایی مصداق دارد، درباره دیگر بخش‌های نیروهای مسلح آمریکا نیز مصداق دارد.
در سال 2016 بود که دانیل آلین، معاون فرمانده نیروی زمینی آمریکا اذعان کرد که تنها یک سوم نیروی تحت فرماندهی آن‌ها «از نظر آمادگی در سطح قابل قبولی قرار دارند» و در ماه ژانویه سال جاری نیز، گروهی از افسران مؤثر نیروی دریایی آمریکا در اندیکشده اینترپرایز از نگرانی و هراس خود درباره «[همزمانی و ترکیب] مأموریت‌های مداوم و منابع کاهنده» سخن گفتند، وضعیتی که نیروی دریایی را در وضعیتی «بسیار کوچک، بسیار قدیمی، و بسیار خسته» برای انجام نیازهای مأموریتی‌اش قرار داده است. در همین حین، ژنرال جان پاکستون، در سال 2016 گزارش داد که نیمی از واحدهای تفنگنداران دریایی آمریکا «به درجات مختلف از کمبود نیرو، تجهیزات و آموزش برخوردارند.»