به گزارش پایداری ملی، حضرت خدیجه(س) همسر و انیس پیامبر گرامی اسلام(ص) از پدری به نام خویلد بن أسد و مادری به نام فاطمه بنت زائده در مکه متولد شد. مورخان در شرف و نسب ایشان می‌گویند این بانوی مکرم اسلام(س) زنی شریف و با درایت بود و به لحاظ نسب در طبقه متوسط از انساب عرب جای داشت، اما دارای شرافتی عظیم و ثروتی زیاد بود که خداوند توفیق همسری سید البشر و خاتم‌الأنبیا(ص) را به او عطا کرد. برخی مورخان قائلند خدیجه(س) به دلیل صداقت، امانت و حسن خلق و درست‌کاری پیامبر(ص)، پیشنهاد ازدواج را مطرح کرده است. در ادامه و به مناسبت وفات جانگداز حضرت خدیجه(س) به برخی فضایل و ویژگی‌های ایشان اشاره می‌شود.
خدیجه(س) برترین همسر پیامبر(ص)
شاید بتوان گفت مهمترین فضیلتی که خداوند متعال به حضرت خدیجه(س) بخشید، توفیق همسری و مؤانست با برترین خلایق و خاتم پیامبران یعنی محمد مصطفی(ص) بر اساس مشیت خداوند متعال و با اراده الهی بود؛ زیرا به اعتقاد مسلمانان و بر اساس آیه29 تکویر «وَ مَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ؛ شما هیچ چیز نمی‌خواهید، جز اینکه خداوند رب العالمین خواسته باشد» لذا پیامبر(ص) و ائمه(ع) جز به خواست خداوند رفتار نمی‌کردند.
خدیجه(س) در تمام صحنه‌های سیاسی و اجتماعی پیامبر(ص) حضوری جدی داشت و از مهمترین حامیان حضرت در تبلیغ دین مبین اسلام محسوب می‌شد. این یار همیشگی پیامبر(ص) در تمام طول عمر شریف خود حامی نبی خویش بود و با وجود تمام مشکلاتی که دشمنان و منافقان بر سر راه او قرار می‌دادند، هیچ‌گاه از این حمایت دست نکشید. او نشان داد که مصداق کامل مجاهد فی سبیل‌الله است و در این راه از ملامت هیچ ملامت‌گری بیم ندارد، زیرا هدف خود را یافته بود و تا پای جان بر سر این عهد باقی ماند و در این حالت به لقای خداوند رسید. پیامبر گرامی اسلام(ص) درباره شخصیت ایشان فرمود: «به خدا سوگند بهتر از خدیجه را خدا به من عوض نداده است. او به من ایمان آورد به‌هنگامی که مردم کفر داشتند، تصدیق نبوت من کرد، زمانی که دیگران مرا تکذیب کردند و اموال خود را در اختیار من گذاشت در وقتی که دیگران محروم کردند». (مسار الشیعه شیخ مفید) حکایت رشادت‌های خدیجه(س) در محاصره شعب ابی‌طالب همواره در برگ زرین زندگینامه ایشان دیده می‌شود. از این رو رحلت این بانوی مکرم اسلام(ص) اندوه فراوانی را متوجه پیامبر(ص) کرد تا جایی که گفته می‌شود سال وفات ایشان «عام‌الحزن» یا سال اندوه نامیده شد.
خدیجه(س) اولین بانوی مسلمان
دیگر فضیلت حضرت خدیجه(س) سبقت در پذیرش دین مبین اسلام در بین بانوان زمان خویش بود. امیرالمؤمنین(ع) در این باره می‌فرماید «وَ لَم یَجمَع بَیتٌ وَاحدٌ یَومَئذٍ فِی الإسلاَمِ غَیرَ رَسُولِ اللهِ و خَدِیجَةَ و أَنَا ثَالِثهُمُا؛ در آن زمان در خانه‌ای اسلام جمع نشده بود، غیر از بیت رسول‌الله و خدیجه و من، سومین آن‌ها بودم». همچنین امـام حـسین(ع) در صـحرای نینوا در فراز خطبه‌ای هنگام معرفی خویش به دشـمنان فـرمود: «هَلْ تَعْلَمُونَ أَنَّ جَدَّتِی خَدِیجَةُ بِنْتُ خُوَیلِدٍ أَوَّلُ نِسَاءِ هَذِهِ الْأُمَّةِ إِسْلَاماً؛ آیا می‌دانید که جدّه من خدیجه دختر خـویلد اسـت، اول بـانو در این امت که اسلام آورد؟». همچنین به اعتقاد مفسران بر اساس آیه «وَ أَنْذِرْ عَشِیرَتَک الْأَقْرَبِینَ؛ خویشان نزدیک خویش را انذار بده» (214 شعراء) اولین دعوت رسمی پیامبر به توحید، از طریق اقوام و خویشان بوده است و نزدیک‌ترین اقرباء به پیامبر(ص) بر حسب نسب، امام علی(ع) و بر حسب رابطه سببی خدیجه کبری(س) است و این دستور دعوت، در درجه اول در باره علی(ع) و خدیجه شاهد فضیلتی برای ایشان است».
خدیجه(س) مادر برترین سرور زنان عالم
حضرت خدیجه(س) به قدری صاحب فضایل و صفات الهی شد که لیاقت مادریِ برترین سرور زنان عالم یعنی حضرت زهرا(س) را یافت. پیامبر(ص) در یک روایت با اشاره به جریان ولادت حضرت زهرا(س) فرمودند: «ای عایشه! هنگامی که به معراج رفتم، به بهشت وارد شدم. جبرئیل مرا به نزدیک درخت طوبا برد و از میوه‌های آن به من داد، پس آن را خوردم. خداوند آن را به آبی در پشت من تبدیل کرد و هنگامی که به زمین فرود آمدم در اثر مواقعه با خدیجه(س)، به فاطمه(س) باردار شد. پس هرگاه فاطمه را می‌بوسم رائحه درخت طوبی را از او استشمام می‌کنم؛ فَمَا قَبَّلْتُهَا قَطُّ إِلَّا وَجَدْتُ رَائِحَةَ شَجَرَةِ طُوبَى مِنْهَا». (تفسیر قم، ج ١، ص365) در عظمت این فضیلت همین بس که ادامه خط رسالت نبی مکرم اسلام(ص) و ادامه مسیر امامت از نسل فرزندش فاطمه(س) صورت گرفت و تا منجی بشریت یعنی امام زمان(عج) تداوم یافت.