تحقق شعار سال با آمار و ارقام متناقض ممکن نیست

به گزارش پایداری ملی،فرهاد آگاهی، نائب رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی، ضمن اشاره به شعار امسال مبنی بر حمایت از کالا‌های ایرانی، اظهار داشت: برای تحقق این شعار، یک نکته بسیار مهم و اساسی وجود دارد و آن، این است که در اقتصاد هر کشوری، منابع محدود هستند و حتما باید تلاش کرد که این منابع محدود را صرف تولید محصولاتی کنیم که بتوانند بیشترین بازده را برای کشور رقم بزنند.

وی ادامه داد: بر این اساس باید اذعان کرد که اولویت بندی کالاها، یک ضرورت تمام عیار است که می‌تواند سرنوشت اقتصاد کشور را رقم بزند.

به گفته آگاهی، اختصاص منابع و سرمایه‌ها برای تولید هر کالایی، بدون لحاظ اولویت بندی ها، ظلم و اجحاف در حق تولیدکنندگان کالا‌هایی است که ارزش افزوده بیشتر و دردسترس‌تر می‌توانند ایجاد کنند. حتی از نگاه الهی هم، به نوعی کفران نعمت است که ما سرمایه‌ها و داشته‌های کشورمان را صرف کالا‌هایی کنیم که در تولید آن‌ها مزیت نداریم.

نائب رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی افزود: با توجه به اینکه کشورمان با موضوع خشکسالی و کاهش بارش‌ها مواجه است، ضروری است که این موضوع به طور ویژه در خصوص تولید محصولات کشاورزی و دامپروری مورد توجه قرار گیرد.

آگاهی اضافه کرد: ممکن است مطالعات علمی، بر ضرورت دست کشیدن از تولید برخی محصولات کشاورزی غیر استراتژیک دلالت کنند و یا اینکه استفاده از آب مجازی را توصیه کند. یا اینکه از ضرورت برخی تغییرات ساختاری در دستگاه‌های دولتی حکایت کند. بهمین جهت باید برای تحقق شعار امسال، این موضوع مد نظر قرار گیرد.

نائب رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی اضافه کرد: بر این اساس، گام نخست برای برنامه ریزی درست و مطابق واقع، آن است که باید یک تصویر شفاف و آشکار از وضعیت تولید داخل و هزینه‌های مترتب بر آن در اختیار داشت و در فاز اول، حمایت از کالای ایرانی را بر کالا‌هایی که دارای مزیت هستند متمرکز کرد.

به گفته آگاهی، باید مقایسه و ارزیابی دقیقی میان هزینه‌های تولید در داخل کشور و متوسط جهانی صورت گیرد و سرمایه گذاری‌ها را به سمت محصولاتی هدایت کرد که ارزش افزوده بیشتری را برای کشور فراهم می‌کنند.

وی با تاکید بر ضرورت بهره برداری از سیستم‌های جدید گردآوری و آنالیز آمار و داده‌ها افزود: بی شک با آمار و ارقام‌های متناقض و حتی خودساخته که بر مرجعیت علمی و سازوکار‌های قاعده‌مند استوار نیستند، نمی‌توان انتظار داشت که برنامه ریزی‌ها و اولویت بندی ها، روی ریل گذاری‌های صحیح شکل بگیرند.