واقعیت نهفته در راه‌های پیچ در پیچ بازار تهران

بلومبرگ طی گزارشی نوشت: به دور از دفاتر و هتل‌هایی که مقامات ایرانی از مدیران خارجی استقبال می‌کند، پیاده روی‌های پیج در پیچ بازار تهران واقعیت دیگر را در خود نهفته دارد.

دو هفته از لغو رسمی تحریم‌های ایران در 16 ژانویه گذشته است اما در زیر خوشحالی تاجران برای افزایش مشتریانشان، نگرانی‌ها و احتیاط‌هایی در مورد آینده اقتصادی ایران به گوش می‌رسد.

وحید 37 ساله که از کودکی در مغازه کیف ‌فروشی پدرش در بازار تجریش کار می‌کرده است در این‌باره گفت: «من نمی‌توانم واقعا خوشبین باشم؛ ما مدت‌هاست که از آن مرحله عبور کرده‌ایم.» هزینه زندگی پس از افزایش تورم بسیار بالا رفته است و مردم توان خرید ندارند. «برای تغییر اقتصادی، همه‌چیز باید از ابتدا تغییر کند.»

در مقایسه با سال گذشته که پس از توافق هسته‌ای صدای ممتد بوق خودروها در تهران به گوش می‌رسید، امسال شادی چندانی دیده نشد. ایرانی‌ها می‌دانند که قرار نیست از خواب بیدار شوند و یکباره زندگی شان تغییر کند و برای بازگشت دوباره کشورشان به اقتصاد جهانی با راه طولانی و سختی مواجه‌اند.

بر اساس گزارش صندوق بین‌المللی پول، تشدید تحریم‌ها علیه ایران در سال 2011، اقتصاد 420 میلیارد دلاری ایران را طی 2 سال تا 9 درصد کوچک کرد. این قوانین تحریمی شامل صادرات نفت به اتحادیه اروپا و انزوای کامل این کشور از رابطه با بانک‌های خارجی بود. تورم ایران به 45 درصد افزایش یافت و سبب واردات کالا از بازار سیاه و افزایش قیمت‌ها شد.

قیمت‌ها هنوز به صورت روزانه تغییر می کند. اکثر بانک‌های بزرگ ایران به سیستم مبادلات سوئیفت متصل شده‌اند اما همتایان اروپایی هنوز در حال بررسی ریسک های همکاری با ایران هستند.

قول‌های زیادی برای سرمایه‌گذاری از سوی شرکت‌های خارجی نظیر پژو سیتروئن و دایلمر داده شده است و به بازار نفت می‌تواند کمک‌کننده باشد. اما همه اینها پس از کاهش قیمت نفت به یک سوم نوامبر 2013، زمانی که توافق هسته ای منعقد شد، رخ داده است.

نوید تمدن، 44 ساله مالک یک جواهر فروشی در مرکز تجاری در بازار تجریش می‌گوید: «بازسازی تمام چیزهایی که طی 4 سال خراب شد، 20 سال زمان می برد... دیروز ما شاهد کاهش ارزش طلا بودیم و امروز دوباره افزایش یافته است و این برای من یعنی وضعیت اقتصاد خوب نیست.»

پوریا 42 ساله می گوید: «لغو تحریم‌ها تازه آغاز شده است در نتیجه خیلی زود است که تغییرات را احساس کنیم... اکنون آنها مشغول خرید هواپیما و قطار هستند. بگذارید آنها این کار را بکنند بعد ببنیم که چه می‌شود آنوقت من می توانم نگران فروش کالاهایم در اینجا باشم.»