سلاحی خطرناک با چاشنی صفر و یک

درست است، این جملات همگی پاسخی منطقی به این دو سؤال هستند اما باید بدانیم که دیگر تعبیر واژه‌هایی همچون سلاح صرفا جنبه ای فیزیکی ندارد.

با ظهور دنیای مجازی، امکان ضربه به حریف بدون استفاده از اسلحه فیزیکی از طریق ابزار های دیجیتالی در این فضا،ممکن شد. از همین رو در کنار واژه "جنگ سایبری" کلمه ای جدید، که به عبارت بهتر یک ابزار پیشرفته تهاجمی هم به حساب می آید به نام "سلاح سایبری" هم متولد شد.

به طور خلاصه و مفید اگر بخواهیم سلاح سایبری را تعریف کنیم باید بگوییم زمانی که طرف‌های متخاصم در فضای مجازی قصد کنند تا با استفاده از دنیای دیجیتال خساراتی را به طرف مقابل وارد کنند بایستی با بهره‌گیری از برنامه‌های ویژه‌ای که متخصصان زبده آنها را طراحی کرده اند این کار را انجام دهند.

سردار سرتیپ پاسدار غلامرضا جلالی رئیس سازمان پدافند غیرعامل کشور در مورد تعریف سلاح سایبری گفت: سلاح سایبری به ویروس‌های رایانه‌ای اطلاق می‌شود که چند مرحله رمزگذاری شده و ساختار آن به گونه‌ای است که آنتی‌ویروس‌های معمولی قادر به شناسایی و از بین بردن آن نیستند.

بنابر این تعریف درمی‌یابیم به طور کلی سلاح سایبری در قالب یک ویروس رایانه‌ای تعریف می‌شود.

اما آیا همه ویروس ها سلاح به حساب می آیند؟

سردار جلالی در این باره به نکته‌ مهمی اشاره کرد. وی عنوان داشت: البته ویروسی که با یک هدف مشخص طراحی شده به منظور ضربه زدن به یک پیکره و سامانه خاص به کار می رود  "سلاح سایبری" نام می‌گیرد. بنابراین بیش از 90 تا 95 درصد ویروس‌ها سلاح به حساب نمی‌آیند. به عنوان نمونه استاکسنت صرفاً در پیکربندی‌اش اینگونه تعریف شده بود که فقط تأسیسات هسته‌ای ایران را مورد هدف قرار دهد.

کشور ما طی سالهای اخیر به دلیل نوع ماهیت سیاسی خود بارها مورد حملات سایبری واقع شده که ویروس‌هایی مانند استاکسنتکه به آن اشاره شد وهمچنین رجین و ... از جمله تسلیحاتی بودند که به منظور ضربه زدن به زیرساخت‌های حیاتی کشور ما در حوزه هسته‌ای ما را مورد هدف قرار دادند. از همین رو در کشور ما به منظور مقابله با این نوع تهدیدات قرارگاهی با عنوان "قرارگاه پدافند سایبری" در ذیل سازمان پدافند غیرعامل کشور تشکیل شد که انشالله در گزارش‌های بعدی به تشریح مسئولیت‌های آن خواهیم پرداخت.