تنها جنایتکار هسته‌ای جهان قاضی و پلیس پرونده ایران!

70 سال پیش در چنین روزی (6 اوت 1945/15 مرداد 1324) آمریکا در یک جنایت بی سابقه در تاریخ بشر با بمباران اتمی هیروشیما90هزار انسان بیگناه را در دم به کام مرگ فرستاد و ده‌ها هزار نفر دیگر نیز تا پایان همان سال -1945- بر اثر جراحات وارده جان باختند. ٣ روز بعد از بمباران هیروشیما، آمریکایی‌ها دومین بمب اتمی را بر فراز شهر ناکازاکی رها کردند و تلفات مشابهی به بار آوردند. رقم تلفات انسانی این دو بمب در اولین دقایق پس از اصابت بمب 220 هزار نفر بوده است.

هیچ یک از دولت‌های آمریکا طی 70 سال گذشته نه فقط آن جنایت هولناک را محکوم نکرده‌اند بلکه ادعا می‌کنند با بمباران هیروشیما و ناکازاکی به جنگ جهانی دوم خاتمه داده و از کشتار بیشتر در جریان جنگ یاد شده جلوگیری کرده‌اند! اما واقعیت این است که کشتار صدها هزار نفر در هیروشیما و ناکازاکی بعد از قطعی شدن پیروزی متفقین در جنگ جهانی دوم صورت پذیرفته بود. زیرا از ٣ دولت محور آلمان، ایتالیا و ژاپن که در مقابل متفقین قرار داشتند، دولت‌های آلمان و ایتالیا در ژوئن 1945- خرداد 1٣24- یعنی نزدیک به 2 ماه قبل از بمباران هیروشیما و ناکازاکی، بدون قید و شرط تسلیم شده بودند و ژاپن درباره شرایط تسلیم با متفقین در حال رایزنی و گفت‌و‌گوی رسمی بود.

ژنرال «هنری آرنولد»، فرمانده ارتش آمریکا و نیروی هوایی این کشور در دولت ترومن دراین‌باره می‌گوید: «همیشه به نظر ما اینطور می‌رسید که ژاپنی‌ها در هرحال سقوط می‌کردند و فرقی نمی‌کرد که از بمب اتمی استفاده شود یا نشود» و ژنرال «ویلیام لیهی»، رئیس وقت ستاد مشترک ارتش آمریکا نیز اعتراف می‌کند که «ژاپن قبل از بمباران هیروشیما و ناکازاکی شکست خورده و آماده تسلیم بود. ژاپنی‌ها از دو ماه قبل  نیز یعنی ژوئن 1945 برای تسلیم اعلام آمادگی کرده و با ما در حال مذاکره بودند، بنابراین احساس من آن است که استفاده ما از بمب اتمی چیزی شبیه برخورد آدم‌های وحشی و قرون وسطایی بود.»

در واقع آمریکایی‌ها پروژه تولید بمب اتمی را با نام «پروژه منهتن» از مدت‌ها قبل کلید زده بودند و این پروژه در ژانویه 1945 به نتیجه رسیده بود. «جک مدیگان» مشاور وقت وزارت جنگ آمریکا اعتراف می‌کند که «دانشمندان آمریکایی آزمایش‌های اولیه خود را با تزریق پلوتونیوم به بیماران و زندانیان و بدون اطلاع آنها آغاز کردند» و در ژانویه 1945، پروژه منهتن با تولید بمب هسته‌ای به موفقیت رسید و تاکید می‌کند که «بمب اتمی تولید شده نیاز به آزمایش داشت و چنانچه نتیجه آزمایش موفقیت‌آمیز بود، دیگر نیازی به ادامه تحقیق نبود و فرصت آزمایش نیز همیشه به دست نمی‌آمد»! در واقع ژاپن، محل و فرصت این آزمایش بود تا آمریکایی‌ها به اهداف شیطانی خود برسند.

سه هفته قبل از بمباران هیروشیما و ناکازاکی- اواسط جولای 1945- ژنرال «رالف بارد» معاون فرمانده نیروی دریایی آمریکا با ارسال نامه‌ای رسمی برای «استیسون» وزیر جنگ، ضمن اشاره به تلفات انسانی سنگین و هولناک بمب اتمی و با تاکید بر درخواست ژاپن برای تسلیم، و ضرورت «بازی عادلانه»! توصیه می‌کند اکنون که تصمیم برای بمباران اتمی ژاپن در حال قطعی شدن است، بهتر است «اطلاعات لازم درباره قدرت تخریبی بمب اتمی اعلام شود» و نتیجه می‌گیرد که «ژاپن در حال تسلیم به طور قطع بعد از اطلاع از قدرت تخریبی بمب‌های اتمی، بدون قید و شرط تسلیم خواهد شد.» اما این توصیه «کمتر وحشیانه» از سوی «ترومن» رئیس‌جمهور وقت آمریکا رد می‌شود و انتشار هرگونه اطلاعات درباره بمب اتمی نیز ممنوع می‌گردد. ژنرال «رالف بارد» بعدها در خاطرات خود نوشت :«رد پیشنهاد وی تردیدی باقی نمی‌گذارد که ادعای آمریکا درباره استفاده از بمب اتمی برای پایان دادن به جنگ جهانی دوم، فقط می‌تواند یک شوخی تلخ  باشد و انگیزه اصلی در این جنایت هولناک، آزمایش تلفات انسانی بمب اتمی و ایجاد رعب و وحشت از قدرت آمریکا در جهان بوده است.»

رهبر انقلاب  نیز در اثبات این واقعیت فرموده‌اند:« بر اساس اسناد موجود، چند ماه قبل از جنایت اتمی آمریکا در ژاپن، هیتلر -یعنی رکن اصلی جنگ جهانی دوم- خودکشی کرده بود. موسولینی -یعنی رکن دیگر جنگ جهانی- نیز قبل از این حمله دستگیر شده بود و ژاپنی‌ها هم از دو ماه قبل برای تسلیم شدن اعلام آمادگی کرده بودند. واقعیت آن است که آمریکایی‌ها می‌خواستند سلاح جدیدشان -یعنی بمب اتم- را در یک میدان واقعی آزمایش کنند که این کار را با کشتار مردم بیگناه هیروشیما و ناکازاکی انجام دادند، اما اکنون در تبلیغات خود به این جنایت لباس خدمت می‌پوشانند.» (29 آبان 92- در اجتماع بسیجیان)

حال دولتی با این پیشینه سیاه و جنایتکار که تنها استفاده کننده از سلاح هسته ای و قاتل صدها هزار انسان  بیگناه است و هزاران بمب اتمی نیز از انواع مختلف آن را در زرادخانه های خود دارد، تبدیل شده به قاضی و پلیس پرونده هسته‌ای ایران.