یک روزنامه آمریکایی با اشاره به اینکه تحریم تسلیحاتی ایران، آخرین مانع اصلی توافق هسته ای است، نوشت که طرفین مذاکره نباید مسیر یک توافق کلی ارزشمند را نابود کنند.
روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» در گزارشی نوشت که یکی از اصلی ترین موانع در مسیر رسیدن به یک توافق تاریخی هسته ای با ایران، اختلاف طرفین پیرامون مجموعه ای از تحریم های سازمان ملل و تسلیحات غیر اتمی ایران است. بر اساس این تحریم ها که در قالب مجموعه ای از قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل و از 9 سال گذشته آغاز شده است، حمل و نقل تسلیحات غیر اتمی به داخل و خارج از ایران ممنوع اعلام شده است.
نیویورک تایمز با ادعای اینکه باقی ماندن این تحریم ها برای آن دسته از کسانی که نگران زور آزمایی ادامه دار ایران در خاورمیانه و حمایت تهران از سوریه، حزب الله لبنان و گروه های فلسطینی و شیعیان عراق هستند، حیاتی است، به اظهارات اخیر «اشتون کارتر» وزیر دفاع آمریکا خطاب به کنگره اشاره کرده است.
کارتر با ادعای اینکه موشک های بالستیک ایران در صورت تجهیز شدن به کلاهک های هسته ای و بیولوژیکی و شیمیایی، به تسلیحاتی خطرناک بدل خواهند شد، حفظ بخشی از تحریم های سازمان ملل علیه ایران در زمینه فناوری های موشک های بالستیک را برای حفظ امنیت آمریکا حیاتی توصیف کرده است.
وزیر دفاع آمریکا گفته است که علت تاکید واشنگتن بر اینکه ایران نباید برنامه موشک های قاره پیمای بالستیک داشته باشد این است که قاره پیما به معنای این است که این موشک ها قابلیت پرواز از سمت ایران به آمریکا را دارند و آمریکا چنین چیزی نمی خواهد.
این روزنامه در ادامه نوشت که حفظ برنامه موشک های قاره پیمای بالستیک برای ایرانی ها موضوعی تقابلی و غرور ملی به حساب می آید؛ ایرانی ها می گویند که تحریم های تحمیل شده بر آنها به علت برنامه هسته ای این کشور بوده است و بنابراین، باید در قالب هر گونه توافقی برداشته شوند.
نیویورک تایمز با تاکید بر اینکه مشخص نیست که آیا تحریم تسلیحاتی ایران مانع حصول توافق هسته ای شود یا خیر، نوشت که در فکت شیت توصیفی از مفاد اصلی توافق نهایی با ایران که در اوایل آوریل توسط دولت آمریکا توزیع شد، اینطور آمده بود که توافق هسته ای به تنهایی ادامه تحریم های تسلیحاتی علیه ایران را مشخص نمی کند؛ در این فکت شیت مشخص نشده بود که این ممنوعیت تسلیحاتی علیه ایران تا چه مدت زمانی اجرایی خواهد بود و یا اینکه تحت چه شرایطی برداشته خواهد شد.
بر این اساس، درحالیکه مقامات آمریکایی تاکید دارند که تمام موارد موجود در فکت شیت پشت درهای بسته با ایرانی ها توافق شده است، اما ایرانی ها در توصیف خلاصه موارد توافق شده در لوزان، اشاره ای به موضوع تسلیحاتی نداشتند و این نشان دهنده هشداری برای ظهور مشکلات بود.
به این ترتیب با از سرگیری مذاکرات هسته ای در اواخر ژوئن بود که مقامات ایرانی بحث تحریم تسلیحاتی ایران را باز هم مطرح کردند؛ موضوعی که برای دو طرف گفت و گو از اهمیتی سیاسی برخوردار است.
این روزنامه در ادامه نوشت که از نظر دولت اوباما اینکه به ایران اجازه دهد تا از میلیاردها دلاری که قرار است با حذف تحریم ها به دست بیاورد برای خرید خرید موشک و تسلیحات از روسیه استفاده کند، یک کار نشدنی است و ممکن است منجر شود که کنگره آمریکا توافق نهایی با ایران را محکوم کنند.
مقامات کاخ سفید نگران هستند که اعلام اینکه تحریم های تسلیحاتی ایران در صورت توافق هسته ای با این کشور برداشته خواهد شد، به مخالفت دموکرات های کنگره با این توافق ختم شود و این در حالیست که اوباما به شدت به آراء دموکرات ها نیاز دارد.
نیویورک تایمز مدعی شده است که حذف تحریم های تسلیحاتی ایران به تهران اجازه می دهد تا درست مانند روسیه، علنا به انتقال سلاح به دولت سوریه بپردازد.
این روزنامه نوشت که ممکن است «جان کری» و «محمد جواد ظریف» وزرای امور خارجه آمریکا و ایران که صبح روز جمعه با یکدیگر دیدار داشته اند، بتوانند راهی را برای خروج از این سردرگمی پیدا کنند.
«رابرت آینهورن» مقام سابق وزارت امور خارجه آمریکا و عضو فعلی اندیشکده «بروکینگز» بر این باور است که هرگونه مصالحه میان ایران و آمریکا درباره تحریم تسلیحاتی موضوعی دشوار است که با واکنش های سیاسی در داخل آمریکا و ایران همراه خواهد بود.
آینهورن می گوید که صدور مجوز حذف تحریم تسلیحاتی ایران، باعث می شود که آمریکا به دلیل صدور مجوز به تهران جهت ارسال سلاح به عوامل خود و از طرفی صدور مجوز برای روسیه جهت فروش تسلیحات پیشرفته به ایران مورد انتقاد قرار گیرد؛ از طرف دیگر، ابقای تحریم های تسلیحاتی نیز به معنای حفظ محدودیت های اعمال شده بر قابلیت های غیر مرتبط هسته ای ایران است که این امر در ایران با انتقاد روبرو خواهد شد.
این عضو ارشد اندیشکده بروکینگز می گوید که با وجود اینکه مسائل باقی مانده در مسیر توافق هسته ای، از حساسیت سیاسی برخوردار هستند، اما دو طرف مذاکره باید اولویت های خود را مشخص کنند و مسیر حصول یک توافق کلی ارزشمند را نابود نکنند.