شهری سایبری که تنها 48 فوت مربع مساحت دارد ولی دارای شبکه برق، سامانه حمل و نقل و شبکه بانکی است و به کرات از سوی نفوذگران اینترنتی مورد حمله قرار می‌گیرد؛ البته نفوذگرانی که هدفشان چیزی بیش از سرقت شماره حساب‌های بانکی و کارت‌های اعتباری است: تخریب خود شهر.
ارتش ایالات متحده خود را سریعاً برای جنگهای سایبری آتی آماده می‌کند؛ این جنگ‌ها احتمالاً به جای مناطق جنگی سنتی از پشت رایانه‌ها آغاز خواهد شد. از چشم‌انداز چنین جهانی، برخی از بهترین پیشرفت‌های فنآورانه، آسیب‌پذیرتر به نظر می‌رسد. ما به نحوه شبکه‌سازی حساب‌های بانکی، چراغ‌های راهنمایی و رانندگی و شبکه برق و روش‌های اتصال اطلاعات جاری و همزمان به حاملان آن در تمامی نقاط یا انتقال سوابق پزشکی در یک بیمارستان به پزشکان در سطح شهر پی برده‌ایم. با این حال، هریک از این فنآوری‌ها می‌تواند به آسانی از سوی هکرهای اینترنتی مورد سوء‌استفاده قرار گیرد. این امر می‌تواند پیامدهای وحشتناکی برای شهرهای بزرگ در پی داشته باشد.
جدیدترین ابزار آموزشی برای دفاع از زیرساخت‌های شهری در مقایسه با تمامی این فنآوری‌های پیشرفته و گران‌قیمت، ابتکاری است که به نحو بارزی ارزان تمام شده است: ماکت آموزشی یک شهر که با وسایل موجود در مغازه‌های اسباب‌بازی فروشی ساخته شده و در دفتری در نیوجرسی قرار دارد.
این شهر سایبری مینیاتوری و در اندازه 6 در 8 فوت توسط موسسه سنز[1] ساخته شده است. این موسسه، آموزش امنیت اطلاعات ارتش، دولت و کارکنان غیرنظامی را برعهده دارد. در واقع، افراد برای گذراندن دوره‌های مباحث دیجیتال[2] و آزمایش نفوذ در شبکه به موسسه فوق مراجعه می‌کنند. این موسسه طی چند سال گذشته "بازی‌های آموزشی شبیه‌سازی شده و رایانه‌ای جنگ در شبکه‌های الکترونیکی"[3] را برای ارتش ایالات متحده اجرا کرده است. با این وجود، مسئولان بیشتر خواهان برنامه‌ای بودند که بتواند تاثیرات ملموس نبرد سایبری را به طور واقعی نشان دهد.
اسکودیس درباره قطع کامل برق، خروج قطارها از خط و از کنترل خارج شدن ناگهانی برج‌های مراقبت فرودگاه‌ها صحبت می‌کند. به راحتی می‌توان این سناریو‌ها را در صفحه رایانه شبیه‌سازی کرد؛ ولی موسسه سنز درصدد است تا ارتباط مستقیم میان اطلاعات نادیدنی و فجایع واقعی را کاملاً نشان دهد. از این رو ماکت مینیاتوری مزبور را طراحی و تولید کرده است.
این شهر سایبری دارای شبکه راه‌آهن، بیمارستان، بانک، مجموعه نظامی و کافی‌شاپ مجهز و به همراه وای‌فای رایگان است: موردی که برای تمرین عملی، وجود آن الزامی است. این شهر به طور مجازی 15000 سکنه دارد که هریک از آنها دارای مجموعه سوابق و پرونده‌های پزشکی الکترونیک خاص خود است. بیشتر اجزای این ماکت از فروشگاه اسباب‌بازی فروشی تهیه شده ولی فنآوری و سامانه‌های به کاررفته در آن برگرفته از دنیای واقعی است. برای مثال، اجزای شبکه برق آن شبیه چیزی است که احتمالاً می‌توان مشابهش را در شهری واقعی مشاهده کرد. اسکودیس می‌افزاید: این شبکه، برقِ چراغ‌های کوچک داخل ساختمان‌های مینیاتوری را تامین می‌کند و در عین حال از همان فنآوری بهره جسته و دارای همان نقاط آسیب‌پذیر است.
این ماکت، دارای پنج دوربین است که پیرامون آن نصب شده و بدین ترتیب، فیلم زنده رویدادهای صورت گرفته برای دانشجویانی که از موقعیت‌های دور در حال تمرین ماموریت‌های حملات سایبری‌اند، پخش می‌شود. اسکودیس در همین رابطه می‌گوید: این روند بیشتر شبیه آن چیزی است که احتمالاً در دنیای واقعی اتفاق خواهد افتاد، مانند تلاش مسئولان برای رفع مشکلات در شبکه‌هایی که هزاران مایل دورتر قرار دارند. سناریو‌های کنترل شده در کامپیوترها در این ماکت به مرحله اجرا در می‌آید.
دانشجویان در سناریویی دیگر می‌بایست به منظور جلوگیری از فرار تروریست‌ها از شهر، نحوه قرمز کردن همزمان تمامی چراغ‌های راهنمایی و رانندگی را تمرین کنند. در موقعیت‌های دیگر آنها می‌بایست قطار حامل تسلیحات رادیواکتیو به مقصد این شهر را از ریل خارج کرده و یا برنامه سکوی پرتاب موشک در پایگاه نظامی که به سمت بیمارستان این شهر هدف‌گیری شده را مجدداً تغییر دهند. تمامی این اقدامات در شهر سایبری برای دانشجویانی که از دور در حال تمرین هستند نیز اتفاق می‌افتد. موسسه سنز پیش‌بینی می‌کند که نخست دانشجویانی از ارتش ایالات متحده و در نهایت از سایر سازمان‌های دولتی و ارائه دهندگان خدمات حساس و زیربنایی ( مانند شرکت‌های آب و برق و خدمات رفاهی ) بدان مراجعه کنند.
اسکودیس خاطرنشان می‌سازد: کل این مجموعه - در مقایسه با هزینه ساخت بازی‌های کامپیوتری - جایگزینی کم هزینه در برابر بازی‌های رایانه‌ای گران‌قیمت است. این مجموعه مانند تصاویر متحرک اصلی است و در عین حال آسانترین روش برای تشریح نحوه سقوط دومینوها در دنیای واقعی است. چنانچه تمامی موارد [به صورت کامپیوتری] شبیه‌سازی شود، ممکن است برای اکثر فرماندهان نظامی بی‌معنی باشد. آنها خواستار دیدن موارد واقعی و فیزیکی‌اند. این فرماندهان می‌خواهند صحنه نبرد و آنچه در آن روی می‌دهد را به چشم خود ببینند. اسکودیس عقیده دارد: تمامی هدف ما این است که نشان دهیم با استفاده از کامپیوتر می‌توان آسیب یا تغییری فیزیکی را در کل محیط یک شهر ایجاد کرد.
نشان دادن اتفاقات در ماکتی آموزشی به مراتب بهتر از دیدن آنها در دنیای واقعی است.