روز گذشته، مجمع عمومی سازمان ملل با صدور قطعنامه‌ای ضد ایرانی، ادعاهایی را درباره وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران مطرح و نسبت به این موضوع ابراز نگرانی کرد. در این میان، هرچند رسانه‌های غربی روی تصویب این قطعنامه مانور زیادی داده‌اند، نگاهی به آمار موافقان و مخالفان قطعنامه مذکور، دربردارنده نکات جالب توجهی است.
روز گذشته، مجمع عمومی سازمان ملل با
صدور قطعنامه‌ای ضد ایرانی، ادعاهایی را درباره وضعیت حقوق بشر در جمهوری
اسلامی ایران مطرح و نسبت به این موضوع ابراز نگرانی کرد. در این میان،
هرچند رسانه‌های غربی روی تصویب این قطعنامه مانور زیادی داده‌اند، نگاهی
به آمار موافقان و مخالفان قطعنامه مذکور، دربردارنده نکات جالب توجهی است.
به
گزارش «تابناک»، روز گذشته خبری در رسانه‌ها منتشر شد، مبنی بر اینکه مجمع
عمومی سازمان ملل با تصویب قطعنامه‌های مجزا درباره کشورهای ایران، سوریه
و کره شمالی، نسبت به وضعیت حقوق بشر در این کشور‌ها ابراز نگرانی کرده
است. همین موضوع، بهانه‌ای جدید برای برخی رسانه‌های غربی شده تا فضاسازی
جدیدی علیه ایران آغاز کرده و ادعاهایی را در این زمینه مطرح کنند.
با این حال، نگاهی به آمارهای مربوط به موافقین و مخالفین قطعنامه مذکور، دربردارنده نکات جالب توجهی بوده و نشان می‌دهد تعداد موافقان قطعنامه مذکور، حتی به عدد نیمی از کشورهای عضو سازمان ملل نیز نبوده و در واقع، این قطعنامه با رأی کمتر از ۵۰ درصد کشورهای عضو به تصویب رسیده است. از سوی دیگر، شمار حامیان این قطعنامه نیز نسبت به موارد مشابه در سال‌های گذشته کاهش یافته است.
سایت شبکه خبری «سی بی‌اس نیوز» آمریکا که آماری به بررسی روند تصویب قطعنامه دیروز پرداخته، اشاره می‌کند که نسبت موافقان این قطعنامه به کشورهای مخالف و دارای رأی ممتنع، تنها ۴۵ درصد بوده است. به این ترتیب، این سومین سالی است که شمار حامیان قطعنامه‌های ضد ایرانی در موضوع حقوق بشر کاهش پیدا می‌کند.
بر این اساس، شمار آرای موافق قطعنامه دیروز، ۸۳ (برابر با ۴۵ درصد از ۱۸۶ رأی اخذ شده) بوده است، حال آنکه در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۲ شمار موافقان قطعنامه‌های مشابه، ۸۶ کشور و در سال ۲۰۱۲ نیز ۸۹ کشور بوده است. از سوی دیگر، طی سه سال متوالی از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱، شمار موافقان مرتب رو به افزایش بود، به گونه‌ای که این رقم که در سال ۲۰۰۸ شامل ۶۹ کشور بود، به ۷۴ کشور در سال ۲۰۰۹ و ۷۸ کشور در سال ۲۰۱۰ رسیده بود.
از
سوی دیگر، ۳۵ کشور با دادن رأی منفی به قطعنامه، مخالفت خود را با آن
اعلام کردند و ۶۸ کشور نیز رأی ممتنع دادند. به این ترتیب، ۱۰۳ کشور عدم
موافقت و همراهی خود را با آنچه از سوی کشورهای حامی قطعنامه مذکور،
«نگرانی عمیق» از وضعیت حقوق بشر در ایران خوانده شده، اعلام کردند.
گفتنی است، این قطعنامه در اصل از سوی کشور کانادا و با همراهی دیگر دولت‌های غربی متحد این کشور تدوین و ارائه شده بود. برخی سایت‌های وابسته به دولت کانادا، ضمن انتشار خبر تصویب قطعنامه، با افتخار از اینکه کشورشان برای دوازدهمین سال متوالی چنین طرحی را علیه ایران ارائه کرده سخن گفته و بر نقش ویژه خود در این زمینه مانور دادند.
در مقابل، مهمترین کشور مخالف تصویب قطعنامه مطرح علیه ایران و همچنین دو قطعنامه دیگر کوبا بود. نماینده این کشور در سخنانی با اشاره به مخالفت دولتش با قطعنامه مذکور، آن را حاوی «رویه‌های مسموم، استانداردهای دوگانه و رویکرد گزینشی» دانست.
وی در ادامه افزود: «این قطعنامه هدف ضربه زدن به کشورهای در حال توسعه را دنبال می‌کنند و ضمن دارا بودن انگیزه سیاسی، مطلقاً هیچ ارتباطی با بحث دفاع از حقوق بشر نداشته و در این زمینه نقشی ایفا نمی‌کنند». نماینده کوبا همچنین تأکید کرد، کشورش در آینده نیز با چنین قطعنامه‌هایی که «کشورهای دوست» را هدف قرار می‌دهد، مخالفت خواهد کرد.
به هر حال، مجموعه ۳۵ کشوری که در مخالفت با قطعنامه ضد ایرانی روز گذشته در سازمان ملل رأی دادند، عبارت بودند از: افغانستان، ارمنستان، بنگلادش، بلاروس، بولیوی، برونئی، برمه، بروندی، کامبوج، چین، کومور، کوبا، اکوادور، مصر، اریتره، هند، اندونزی، ایران، عراق، قزاقستان، لبنان، نیکاراگوئه، کره شمالی، عمان، پاکستان، روسیه، سری‌لانکا، سودان، سوریه، تاجیکستان، ترکمنستان، ازبکستان، ونزوئلا، ویتنام و زیمبابوه.
لیست دولت‌های موافق قطعنامه مذکور نیز عبارت است از: آلبانی، آندورا، آرژانتین، استرالیا، اتریش، باهاماس، باربادوس، بلژیک، بلیز، بوسنی و هرزگوین، بوتسوانا، بلغارستان، کابو ورده، کانادا، جمهوری آفریقای مرکزی، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، قبرس، جمهوری چک، دانمارک، دومینیکن، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، گواتمالا، هائیتی، هندوراس، مجارستان، ایسلند، رژیم صهیونیستی، ایتالیا، ژاپن، کریباتی، لتونی، لیبریا، لیختن اشتاین، لیتوانی، لوکزامبوگ، مالاوی، مالت، جزایر مارشال، مکزیک، میکرونزی، موناکو، هلند، نیوزیلند، نروژ، پالائو، پاناما، پاراگوئه، پرو، لهستان، پرتغال، کره جنوبی، جمهوری مولداوی، رومانی، سنت کیتیس نویس، ساموئا، سان مارینو، سائوتومه، صربستان، سیشل، اسلواکی، اسلوونی، جزایر سلیمان، سودان جنوبی، اسپانیا، سوئد، سوئیس، مقدونیه، تیمور شرقی، ترینیداد و توباگو، تووالو، اوکراین، انگلیس، آمریکا، وانواتو.
گفتنی است، هیأت نمایندگی کشورمان در سازمان ملل نیز پس از اعلام تصویب قطعنامه مذکور، ضمن انتقاد از آن، این قطعنامه را سیاسی، متعصبانه و غیرمتوازن خواند.
با این حال، نگاهی به آمارهای مربوط به موافقین و مخالفین قطعنامه مذکور، دربردارنده نکات جالب توجهی بوده و نشان می‌دهد تعداد موافقان قطعنامه مذکور، حتی به عدد نیمی از کشورهای عضو سازمان ملل نیز نبوده و در واقع، این قطعنامه با رأی کمتر از ۵۰ درصد کشورهای عضو به تصویب رسیده است. از سوی دیگر، شمار حامیان این قطعنامه نیز نسبت به موارد مشابه در سال‌های گذشته کاهش یافته است.
سایت شبکه خبری «سی بی‌اس نیوز» آمریکا که آماری به بررسی روند تصویب قطعنامه دیروز پرداخته، اشاره می‌کند که نسبت موافقان این قطعنامه به کشورهای مخالف و دارای رأی ممتنع، تنها ۴۵ درصد بوده است. به این ترتیب، این سومین سالی است که شمار حامیان قطعنامه‌های ضد ایرانی در موضوع حقوق بشر کاهش پیدا می‌کند.
بر این اساس، شمار آرای موافق قطعنامه دیروز، ۸۳ (برابر با ۴۵ درصد از ۱۸۶ رأی اخذ شده) بوده است، حال آنکه در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۲ شمار موافقان قطعنامه‌های مشابه، ۸۶ کشور و در سال ۲۰۱۲ نیز ۸۹ کشور بوده است. از سوی دیگر، طی سه سال متوالی از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱، شمار موافقان مرتب رو به افزایش بود، به گونه‌ای که این رقم که در سال ۲۰۰۸ شامل ۶۹ کشور بود، به ۷۴ کشور در سال ۲۰۰۹ و ۷۸ کشور در سال ۲۰۱۰ رسیده بود.
رنگ آبی بیانگر تعداد کشورهای موافق و رنگ بنفش بیانگر تعداد کشورهای مخالف یا دارای رأی ممتنع به قطعنامه است
گفتنی است، این قطعنامه در اصل از سوی کشور کانادا و با همراهی دیگر دولت‌های غربی متحد این کشور تدوین و ارائه شده بود. برخی سایت‌های وابسته به دولت کانادا، ضمن انتشار خبر تصویب قطعنامه، با افتخار از اینکه کشورشان برای دوازدهمین سال متوالی چنین طرحی را علیه ایران ارائه کرده سخن گفته و بر نقش ویژه خود در این زمینه مانور دادند.
در مقابل، مهمترین کشور مخالف تصویب قطعنامه مطرح علیه ایران و همچنین دو قطعنامه دیگر کوبا بود. نماینده این کشور در سخنانی با اشاره به مخالفت دولتش با قطعنامه مذکور، آن را حاوی «رویه‌های مسموم، استانداردهای دوگانه و رویکرد گزینشی» دانست.
وی در ادامه افزود: «این قطعنامه هدف ضربه زدن به کشورهای در حال توسعه را دنبال می‌کنند و ضمن دارا بودن انگیزه سیاسی، مطلقاً هیچ ارتباطی با بحث دفاع از حقوق بشر نداشته و در این زمینه نقشی ایفا نمی‌کنند». نماینده کوبا همچنین تأکید کرد، کشورش در آینده نیز با چنین قطعنامه‌هایی که «کشورهای دوست» را هدف قرار می‌دهد، مخالفت خواهد کرد.
به هر حال، مجموعه ۳۵ کشوری که در مخالفت با قطعنامه ضد ایرانی روز گذشته در سازمان ملل رأی دادند، عبارت بودند از: افغانستان، ارمنستان، بنگلادش، بلاروس، بولیوی، برونئی، برمه، بروندی، کامبوج، چین، کومور، کوبا، اکوادور، مصر، اریتره، هند، اندونزی، ایران، عراق، قزاقستان، لبنان، نیکاراگوئه، کره شمالی، عمان، پاکستان، روسیه، سری‌لانکا، سودان، سوریه، تاجیکستان، ترکمنستان، ازبکستان، ونزوئلا، ویتنام و زیمبابوه.
لیست دولت‌های موافق قطعنامه مذکور نیز عبارت است از: آلبانی، آندورا، آرژانتین، استرالیا، اتریش، باهاماس، باربادوس، بلژیک، بلیز، بوسنی و هرزگوین، بوتسوانا، بلغارستان، کابو ورده، کانادا، جمهوری آفریقای مرکزی، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، قبرس، جمهوری چک، دانمارک، دومینیکن، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، گواتمالا، هائیتی، هندوراس، مجارستان، ایسلند، رژیم صهیونیستی، ایتالیا، ژاپن، کریباتی، لتونی، لیبریا، لیختن اشتاین، لیتوانی، لوکزامبوگ، مالاوی، مالت، جزایر مارشال، مکزیک، میکرونزی، موناکو، هلند، نیوزیلند، نروژ، پالائو، پاناما، پاراگوئه، پرو، لهستان، پرتغال، کره جنوبی، جمهوری مولداوی، رومانی، سنت کیتیس نویس، ساموئا، سان مارینو، سائوتومه، صربستان، سیشل، اسلواکی، اسلوونی، جزایر سلیمان، سودان جنوبی، اسپانیا، سوئد، سوئیس، مقدونیه، تیمور شرقی، ترینیداد و توباگو، تووالو، اوکراین، انگلیس، آمریکا، وانواتو.
گفتنی است، هیأت نمایندگی کشورمان در سازمان ملل نیز پس از اعلام تصویب قطعنامه مذکور، ضمن انتقاد از آن، این قطعنامه را سیاسی، متعصبانه و غیرمتوازن خواند.