سی ان ان: تندروهای آمریکا از اهمیت مذاکرات غافل اند

به نوشته 'دانیل برامبرگ' مشاور ارشد موسسه صلح آمریکا در واشنگتن و یکی از مسئولان مرکز مطالعات دموکراسی و حاکمیت در دانشگاه 'جرج تاون' آمریکا، در حالی که ضرب الاجل 24 نوامبر (3 آذر) برای رسیدن به توافق جامع هسته ای نزدیک می شود، به نظر می رسد توجه واشنگتن به جزئیات فنی معطوف شده باشد. اما تمرکز صرف بر دست یافتن به سازوکاری برای رسیدن به توافق جامع هسته ای می تواند به خطر بزرگ تر و واقعی تری منجر شود

شکست در رسیدن به توافق جامع هسته ای می تواند در آینده به معضلی دامن گیر برای آمریکا تبدیل شود. اگر آمریکا می خواهد

سیاست خارجی فعال تر ایران را بیشتر تقویت کند، باید برای رسیدن به توافق جامع هسته ای و وادار کردن کنگره به منظور حمایت از آن از هیچ اقدام و تلاش منطقی فروگذار نکند.

گزینه دیگر اصرار بر وارد کردن شروط دشواری است که یقینا به خروج ایران از روند مذاکرات می انجامد در حالی که شرایط را برای تهران به منظور گسترش برنامه هسته ای بدون محدودیت مهیا می سازد. به همین دلیل دست نیافتن به توافق هسته ای بسیار بدتر از رسیدن به توافقی ناقص است.

ماموریت اصلی مذاکره کنندگان تمرکز بر مسائل فنی دشواری است که برای رسیدن به توافق جامع هنوز حل نشده باقی است، اما سیاستمداران نیز نیابد از مسائل سیاسی که با تصمیم های آنها در معرض خطر قرار می گیرد، غافل شوند.

اصرار بر مواضعی که مخالفان آمریکایی دست یافتن به توافق با ایران را راضی می کند به معنای آسیب شدید به منافع آمریکا در درازمدت است.

رهبران ایران می توانند جامعه بین المللی را مطمئن می سازند تنها غنی سازی در سطح پایین را با اهداف مسالمت آمیز برای رفع نیازهای داخلی انرژی انجام می دهند. اگر ایران این طرح را اجرا کند، به از بین رفتن توافق بین المللی بر سر تحریم ها منجر شده، آمریکا بدون چاره ای در میدان تنها می ماند .

برامبورگ دیگر گزینه های موجود را به این شکل بررسی می کند که تاریخ نشان داده تحریم ها ایران را پای میز مذاکره خواهد آورد اما رهبران ایران را وادار نمی کند تا تسلیم خواسته هایی شوند که با منافع ایران مغایر می دانند.

آمریکا نمی تواند به هرج و مرج دیگری در منطقه بیندیشد. با در نظرگرفتن اینکه هزینه های سیاسی و راهبردی شکست به شدت افزایش یافته است، اکنون تهران و واشنگتن باید آمادگی خود را برای دست یافتن به توافقی نشان دهند که در نهایت تاثیر مثبت بر بازشکل دادن به گفتمان سیاسی داشته باشد. اکنون بهترین زمان برای رهبری شجاعانه و منطقی هر دو طرف در این مسیر است.