گفتگو با یک متخصص بیماری های عفونی/ دو سالمند مبتلا به کرونا مرخص شدند

به گزارش پایداری ملی به نقل از خبرگزاری فارس- نعیمه جاویدی:کرونا یک ویروس با قابلیت انتشار بالاست که این روزها جهان را درگیر کرده. اما آنچه این روزها ذهن ما را مشوش کرده خود این ویروس نیست؛ بیشتر ترس از کروناست. از بین صد نفر مبتلا به کرونا 98 نفر زنده می مانند و "احتمال"  فوت 2 نفر هست. به قول قدما: ترس برادر مرگ است؛ کرونا ویروس زنده ریزی است که وقتی وارد بدن می شود برای زنده ماندن تلاش می کند حالا چرا ما با ترس، سلامتی و زندگی خودمان را دودستی تقدیم آن کنیم؟! 

با دکتر «مرتضی آقاحسنی» متخصص بیماری های عفونی و گرمسیری از مسئولان دانشکده علوم پزشکی قم گفتگو کرده‌ایم تا از نسخه مقابله با کرونا بگوید.

ممکن است علائم بیماری در مبتلایان کرونا بسیار خفیف باشد و توجه آن ها را جلب نکند. به طور کلی اما تب، سرفه و تنگی نفس سه نشانه اصلی و مشترک بیماران است. این سه نشانه حتما با هم بروز نمی‌کنند. ممکن است فقط یک یا دو علامت داشته باشند. با این حال علائم دیگری هم هست مثل تهوع، استفراغ، اسهال، خستگی و کوفتگی بدن، ضعف، بی حالی و درد عمومی بدن. بنابراین اگر این علائم را دارید اما آن سه علامت را ندارید به این معنی نیست که به پزشک مراجعه نکنید و خوددرمانی کنید. هر کدام از مجموع این علامت ها را که داشتید، باید به پزشک مراجعه کنید. با این حال آرامشتان را حفظ کنید و مضطرب نباشید چون احتمال اینکه طبق تشخیص پزشک کسالت شما یک سرماخوردگی معمولی یا آنفولانزا باشد، کم نیست.

درست است که در بیماران مبتلا به کرونا علائمی مانند آبریزش و گرفتگی بینی، کمتر است اما در صورت تشدید این شرایط هم به دکتر مراجعه کنید. از مصرف قرص ها، آمپول های کورتون و ضدحساسیت خودداری کنید. شیوه عملکرد این داروها پایین آوردن ضریب حساسیت سیستم ایمنی است. این یعنی سد دفاعی طبیعی بدن در برابر عوامل خارجی، ضعیف تر عمل می کند و ممکن است عواملی مانند ویروس کرونا راحت تر به بدن وارد شود. 

اصول بهداشتی در این مراکز رعایت می شود. کافی است خود مراجعان هم کمی بیشتر رعایت کنند. اگر خطری هم باشد کادر آن مرکز خودشان بیشتر در معرض خطر هستند اما می بینید که در خدمت مردم هستند پس نگران نباشند. فایده این مراجعه، تحت مراقبت بودن سلامتی شما و آرامش روحی اطرافیان و خود شماست. 

کرونا یک دوره کمون(نهان) یک تا 14 روز دارد که متوسط این دوره در افراد 3 روز است. فرد مبتلا در این دوره هم می تواند کرونا را منتقل کند. در این مدت ناقل کاملاً سلامت به نظر می رسد و علائمی ندارد.

توصیه دست ندادن، روبوسی نکردن و حفظ فاصله منطقی یک متر از یکدیگر و شستشوی دست ها و پرهیز از حضور غیرضرروی در اماکن عمومی و شلوغ برای همین است. این توصیه ها شامل محیط های خانوادگی هم می شود. نقاط پر تماس خانه مثل دستگیره در، پریز و کلیدهای برق، دکمه های آسانسور را لمس نکنید. هر روز دست کم یکبار و چه بهتر بیشتر این نقاط را با محلول الکل یا آب و شوینده معمولی مثل کف آب و صابون یا شوینده های موجود تمیز کنید. این موضوع برای خانواده هایی که فرزند کوچک یا عضو سالمند یا آسیب پذیر دارند، اهمیت دارد. 

بسیاری از مبتلایان کرونا ممکن است علائم حاد این بیماری ویروسی را نداشته باشند. به پزشک مراجعه کرده اند. دارو، استراحت و رژیم غذایی سالم  و مناسب داشته اند، حالشان خوب شده و توانسته اند کرونا را بی آنکه خودشان بدانند یا تست کرونا بدهند، پشت سر بگذارند. با این حال هنوز هم ترس از ابتلا به کرونا دارند و با این وحشت بیشتر به سلامتی خودشان آسیب می زنند که ممکن است تبعات این فشار روانی که برای خود ایجاد کرده اند بعداً بروز کند. بنابراین همان طور که قدما و بزرگان ما معتقد بودند که ترس برادر مرگ است، متاسفانه آسیب استرس و فشار روانی که این افراد به خودشان و خانواده وارد می کنند، خیلی بیشتر از کروناست. 

آمار سازمان جهانی مبنی بر اینکه از هر صد فرد مبتلا به کرونا،‌2 نفر فوت می کنند یعنی 2 درصد، آمار تئوری و بی پایه نیست. این آمار از اطلاعات مستندی که چین در اختیار این سازمان جهانی قرار داده و تایید کارشناسان حوزه سلامت را به همراه دارد، ارائه شده است. در تمام جهان تجویز عمومی برای درمان کرونا، ماندن در خانه و استراحت در منزل است.

با این حال برای افرادی که علائم حاد و شدید مثل تب بسیار بالا یا تنگی نفس دارند که معمولاً دیر متوجه بیماری شده اند یا علائم خود را جدی نگرفته اند و به پزشک مراجعه نکرده اند، اقدام به بستری کردن بیمار می‌کنیم. در این مدت به کمک دارو و مراقبت پزشکی، تب بیمار کنترل و اقدامات لازم برای سلامت ریتم تنفس انجام می شود. بیشتر این بیمارها بهبود پیدا می کنند و با دریافت توصیه های پزشکی مرخص می شوند و ادامه روند بهبود آن ها هم در خانه انجام می شود.

بهترین توصیه به سالمندان و افرادی که بیماری های زمینه مانند دیابت، تنگی نفس، ناراحتی قلبی و ... دارند این است تا می توانند در خانه بمانند. از تماس با دیگران خودداری کنند. شستشوی دست و صورت خودشان را رعایت کنند. در اماکن عمومی از ماسک و دستکش استفاده کنند و به هیچ وجه دستشان را به صورتشان؛ چشم و بینی و دهان نزنند. با این حال اگر مبتلا شدند، وحشت نکنند. من دو مورد بیمار سالمند مبتلا به کرونا داشته ام که خیلی خوب در برابر بیماری مقاومت کرده اند و با بهبودی کامل مرخص شده اند. 

ویروس کرونا، ویروس جدیدی نیست بلکه یک ویروس قدیمی جهش یافته است که سرعت انتشار بیشتری دارد. توصیه ما به نترسیدن به این معنی نیست که این ویروس کم اهمیت است. هرچه تعداد مبتلایان بیشتر شود،‌ آمار مرگ و میر به همان نسبت صد به دو، بیشتر می شود. به همین دلیل است که وزارت بهداشت و نهادهای مربوطه در این زمینه هشدار می دهند و اطلاع رسانی می کنند. هدف رعایت بهداشت عمومی و مراقبت فردی است. متاسفانه اما چیزی که در جامعه با آن روبه رو هستیم بیشتر ترس و استرس کاذب است که نه تنها کمکی به ما نمی کند که ضرر هم دارد. بعضی مطالب هم متاسفانه آرامش تصنعی و کاذب می دهند. بیش از آنکه مردم را آگاه کنند، سعی می کنند بگویند همه چیز خوب است. این ویروس ابداً مهم نیست و ماجرا اینقدر حساس نیست. هر دو شیوه، بد است.

ما با ویروس مواجهه هستیم نه باکتری متاسفانه کم نیست تعداد افرادی که خودسرانه آنتی بیوتیک مصرف و بدن خود را ضعیف می کنند. آسیب جدی با این کار به خودشان می زنند در حالیکه کرونا ویروس را به راحتی می توانستند درمان کنند. همچنین مبتلایان بد نیست مدام این آمار را با خود مرور کنند. از هر صد مبتلا 2 نفر می میرند و 98 نفر بهبود پیدا می کنند. پس حتی با یک محاسبه ساده ریاضی، احتمال این که جزو آن 98 نفر باشند خیلی بیشتر است تا اینکه جزو آن دو نفر باشد. احتمال مبتلا نشدن هم خیلی بیشتر. مردم به جای این کارها اصول توصیه شده را بهتر و دقیق انجام دهند، کافی است.

کرونا ویروس هم مثل همه ویروس ها، یک موجود زنده است که برای زنده ماندن تلاش می کند. وقتی وارد بدن می شود، سیستم دفاعی بدن ما آن را به عنوان یک دشمن شناسایی می کند. دشمنی که ما به چشم خودمان نمی بینیم. فرض کنید یک کشور در حال جنگ است. سربازها با تمام توان در برابر دشمن می جنگند. اگر استراتژی داشته باشند حتما آن را شکست می دهند وگرنه شکست می خورند؛ به همین سادگی. داشتن علامتی مثل تب یعنی سیستم دفاعی بدن ما هوشیار است، عامل خارجی را شناخته و با آن مبارزه می کند. بنابراین وقتی تب داشتیم نباید بترسیم و فکر کنیم که سیستم ایمنی بدن ما ضعیف است و  مضطربانه از زندگی ناامید شویم. استراتژی در برابر کرونا، آرامش، تقویت سیستم ایمنی بدن، تغذیه مناسب و خواب کافی در قدم اول است. همزمان باید پیشگیری کنیم همان شستشوی دست و .... در صورت احساس علائم بدون به تعویق انداختن به پزشک مراجعه کنیم. با این تدابیر ما دشمن را؛ کرونا ویروس را از زندگی ناامید می کنیم. نه با ترس بی مورد که به قول قدمای ما برادر مرگ است، خودمان را ضعیف.  

ماسک تاثیر دارد چون احتمال ورود ترشحات و ویروس از مجرای تنفسی و گوارشی به بدن را کم می کند. با این حال استفاده آن برای مردم ضروری نیست. بدون ماسک هم می توان به کرونا مبتلا نشد. وقتی ماسک را تجویز می کنیم، منظورمان برای کادر درمانی است که مواجهه پرتکرار، روزانه و از نزدیک با بیماران دارند.

گروه بعدی برای افرادی است که از بیمار مبتلا به کرونا در خانه مراقبت می کنند. این دو گروه باید ماسک فیلتردار استفاده کنند. دسته سوم هم بیمار مبتلا به کروناست که حتما باید از ماسک های معمولی تر مثل ماسک های جراحی، استفاده کند که در صورت عطسه یا سرفه دیگران را مبتلا نکند. متاسفانه به دلیل استرس غیرمنطقی و بار روانی کاذب جامعه، الان افراد سالم و غیر از این 3 گروه، بیشتر از ماسک استفاده می کنند تا آن ها. مهمترین پیشگیری که رایگان است لمس نکردن سطوح، دیگران و صورت خودمان و پوشاندن دهان موقع سرفه و عطسه با قسمت داخلی بازوی دست است. همچنین مرتب دست هایمان را با همان شوینده های معمولی اما دقیق بشوییم. این رعایت و هوشیاری عمومی بازار سودجویان را هم کاسب می کند.  

یکی از نکات مهمی که باید رعایت کنیم این است که به هیچ وجه به ملاقات حضوری بیماران مبتلا به کرونا ویروس نرویم. در چنین مواردی ملاقات را ممنوع کنیم. برای روحیه دادن به بیمار و احوالپرسی تماس تلفنی کافی است.کرونا شاید ویروس مرگباری نباشد اما در صورت همه گیر یا اپیدمی شدن آن می‌تواند خیلی خطرناک باشد. با این کار لطف بیشتری به خودمان و دیگران می کنیم. 

برای آن گروه از مبتلایان کرونا که درمان و مراقبت در خانه تجویز می شود، مهمترین قدم نترسیدن خانواده است. ما به یک نفر از اعضای خانواده آموزش کامل و لازم را می دهیم. بیمار در اتاقی جدا از بقیه خانه که پنجره و تهویه داشته باشد، نگه داری می شود. پنجره اتاق باید باز و هوا جریان داشته باشد. خودش ماسک معمولی بزند و مراقب ماسک فیلتردار. فاصله بیمار و مراقب از هم باید بین یک و نیم تا دو متر باشد. هر جایی که بیمار با آن تماس دارد مثل دستگیره سرویس بهداشتی یا... باید ضدعفونی شود با پنبه الکی یا شستشو با آب و صابون. وسواس بی مورد است. سیستم ایمنی بیمار و اعضای خانواده با تغذیه مناسب باید تقویت شود.

موثرترین موضوع دوری از تنش، استرس و عصبانیت است. سعی کنید شاد و آرام باشید. موادغذایی سالم و گیاهی بخورید. مصرف ویتامین «ث» توصیه می شود. اگر قرص آن نبود موادغذایی استفاده کنیم که ویتامین «ث» و «روی» دارند مثل انواع مرکبات، فلفل دلمه ای، گوجه فرنگی و... خوردن شربت آبلیموعسل و عصاره گوشت قرمز یا کباب خود گوشت؛ کباب برگ به صورت کاملاً پخته شده می تواند قوای از دست رفته بیمار را جبران و بدن افراد غیر مبتلا را قوی کند.