سودای نتانیاهو برای حمله به ایران

ولع حمله به ایران دست از سر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم اسراییل برنمی‌دارد. بی‌بی که از ماه مارس سال ۲۰۰۹ تاکنون بر مسند نخست‌وزیری تکیه داده یا ایالات متحده را برای حمله نظامی به تهران تحریک کرده یا خود برای ترتیب دادن چنین آتش‌بازی در خاورمیانه تلاش کرده است. در تازه‌ترین افشاگری‌های مقام‌های سابق رژیم اسراییل، تمیر پاردو، رییس پیشین سازمان جاسوسی رژیم صهیونیستی موساد از برنامه بی‌بی برای حمله به تاسیسات اتمی ایران در سال ۲۰۱۱ پرده برداشته است. این مقام اسراییلی در گفتگو با شبکه ۱۲ رژیم اسراییل اعلام کرد که در سال ۲۰۱۱ میلادی، نخست‌وزیر رژیم اسراییل به دستگاه‌های نظامی دستور داده بود برای حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران حداکثر تا ۱۵ روز آینده آماده شوند. پاردو درباره نیت واقعی نتانیاهو از صدور چنین دستوری می‌گوید: نخست‌وزیر می‌توانست از این اقدام دو نیت در سر داشته باشد: یا واقعا به دنبال حمله بود یا درصدد ارسال پیام به تهران بود.

در آن مقطع زمانی صدور چنین دستوری سر‌و‌صدای بسیاری در میان چهره‌های امنیتی و نظامی اسراییل به راه انداخته و غالب این چهره‌ها مخالف چنین اقدامی از سوی بی‌بی بودند. پاردو برای بررسی بیشتر ابعاد این تصمیم نتانیاهو دستور بررسی صلاحیت مرجع صادرکننده فرمان حمله نظامی را می‌دهد و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که اگر از سوی نخست‌وزیر دستوری برای آغاز جنگ صادر شود، او ناچار به پذیرش خواهد بود. پاردو تا آنجا صدور دستور حمله به ایران را نادرست می‌دانست که تهدید به استعفا از سمت خود کرده بود. وی در این مصاحبه تاکید می‌کند که در نهایت نتانیاهو با پذیرفتن نظر مقامات عالیرتبه نظامی و امنیتی که شدیدا مخالف حمله به ایران بودند، این دستور را لغو کرد.

سفر لیبرمن به تل‌آویو با دستور کار ایران

در تحولی دیگر همزمان با سفر آویگدور لیبرمن، وزیر جنگ رژیم اسراییل به مسکو برخی رسانه‌های منطقه‌ای با استناد به اصرار تل‌آویو برای استقرار نیرو‌های سوری در مرز‌های شمالی و مشترک با سوریه تیتر زدند که بی‌بی، بشار را به ایران ترجیح می‌دهد. آویگدور لیبرمن در سفری کوتاه به روسیه به دنبال تثبیت توافقی با مسکو برای دور کردن ایران از مرز‌های سرزمین‌های اشغالی بود. البته گفته می‌شود که ایران تنها پایه این توافق نیست و پای امریکا و اردن هم به میدان آمده است. هرچند که اخبار ضد و نقیضی درباره جزییات این توافق به گوش می‌رسد، اما اسراییل با امیدواری تصور می‌کند که این توافق می‌تواند آغازی بر پایان حضور ایران در سوریه باشد. پس از دیدار لیبرمن با مقام‌های روسی، نخست‌وزیر رژیم اسراییل تماس تلفنی با ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهور روسیه داشت. پیش از این دیدار، وزیر خارجه روسیه از تمام نیرو‌های غیرسوری درخواست کرد که از مرز‌های جنوبی این کشور با سرعت هرچه بیشتر دور شوند. در حالی که سخنان دو پهلوی لاوروف در رسانه‌های متفاوت به اشکال مختلف تعبیر شده برخی مخاطب وی را ایران و برخی امریکا دانسته‌اند. واشنگتن در نگاه بدبینانه اعتقاد دارد که هدف اصلی مسکو نه دور کردن ایران بلکه بیرون راندن نیرو‌های نزدیک به امریکا از این منطقه است تا روسیه به تنها قدرت روی زمین در این منطقه تبدیل شود. بشار اسد، رییس‌جمهور سوریه نیز روز پنجشنبه در مصاحبه‌ای تاکید کرده بود که امریکایی‌ها باید این منطقه را ترک کنند. گفته می‌شود که در توافق میان اسراییل با روسیه، مسکو هم از تهران و هم از واشنگتن خواسته که مرز با سرزمین‌های اشغالی را ترک کنند. سیاست اعلامی دونالد ترامپ رییس‌جمهور امریکا این است که اندک اندک نیرو‌های امریکایی را ظرف چندماه آینده از سوریه خارج کند. البته برخی از منابع نزدیک به کاخ سفید می‌گویند که رییس‌جمهور امریکا گفته در صورت حمایت مالی متحدان منطقه‌ای‌اش در سوریه باقی می‌ماند. خروج نیرو‌های امریکایی از این منطقه در مصالحه با روسیه، اسراییل را نگران بسط نفوذ ایران در منطقه کرده و به نظر می‌رسد که تل‌آویو همزمان بر فشار بر مسکو افزوده تا نیرو‌های ایرانی را هم از مرز‌های خود دور کند. دیده بان حقوق بشر سوریه که مخالف بشار اسد است روز پنجشنبه ادعا کرد که به نسخه‌ای از طرح مورد حمایت روسیه برای تعیین تکلیف نیرو‌های مستقر در مرز‌های اردن و سرزمین‌های اشغالی دست پیدا کرده است. به ادعای دیده بان حقوق بشر نیرو‌های ایرانی و حزب‌الله لبنان عقب‌نشینی از این منطقه را آغاز کرده‌اند.

سفر اویگدور لیبرمن به مسکو چندساعته و بسیار کوتاه بود و او پس از دیدار با همتای روس خود به تل‌آویو بازگشت.

روزنامه اعتماد

وی پس از دیدار با وزیر دفاع روسیه ادعا کرد که مسکو به خوبی دغدغه‌های تل‌آویو درباره حضور ایران در سوریه را درک می‌کند. وزیر دفاع روسیه نیز در سخنانی تاکید کرد که روسیه درباره مرز‌های مشترک سوریه با اسراییل و اردن به توافقی با امریکا و اردن دست پیدا کرده و باید درباره جزییات این مساله بحث‌هایی صورت بگیرد.