افزایش ریزگردها از تاثیرات منفی سدسازی

عضو هیات علمی دانشگته صنعتی اصفهان خشک شدن روذخانه ها،افزایش ریزگردها و مهاجرت و حاشیه نشینی را از تاثیرات منفی سد سازی در کشور عنوان نکرد و گفت : بیشترین سدها در دولت های سازندگی و دولت عدالت انجام شد .

"سیداحمد خاتون‌آبادی" امروز در همایش بررسی علل بحران کمی و کیفی آب در کشور به ارائه مقاله خود با موضوع «پیامدهای اجتماعی و زیست محیطی سدسازی در ایران» پرداخت.
وی با اشاره به گفتمان‌های برتر توسعه پس از جنگ جهانی دوم، گفت: در این راستا می‌توان به صدور تکنولوژی جهان سوم، افزایش نرخ رشد اقتصادی به عنوان دلواپسی جهان سومی‌ها و اعطای وام بانک جهانی توسعه و صندوق بین‌المللی پول اشاره کرد که حفر چاه‌های عمیق، سدسازی و قاچاق خاک زراعی هم از دستاوردهای این گفتمان توسعه پس از جنگ جهانی دوم بود.وی بیان کرد:‌ در جایی خواندم که سدسازی در واقع اسب تروا که با نگاه صلح وارد می‌شود، اما دستاورد آن فقر است.
خاتون‌آبادی ادامه داد: بهبود شاخص‌های توسعه به وسیله بازسازی زیست‌بوم‌های در حال تخریب ممکن است؛ در این حوزه کاهش وابستگی به انژی‌های فسیلی و رسیدن به تعادل امری ضروری است.
عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهانی سدسازی به عنوان هدف توسعه و احداث سد به مثابه وسیله را دو نگرش متضاد در سدسازی عنوان کرد.
خاتون‌آبادی گفت: متاسفانه ما هر چیز بلند مدت را به عنوان هدف خودمی‌پنداریم. مثلا به جای آنکه برج میلاد را در ارتفاعات غرب و شمال غرب تهران بسازیم در کم‌ارتفاع‌ترین نقطه‌ها می‌سازیم چون بلندمرتبه سازی را دوست داریم.

وی با بیان اینکه بیش از یک هزار و 200 سددر کشور داریم، گفت: مجوز صدور حفر چاه در واقع خیانتی بود که به مردم و آیندگان شد؛ بیشترین سدها هم در دوره دولت سازندگی و دولت احمدی‌نژاد ساخته شد.
عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهانی گفت:‌در قرن 21 و اولین دهه سال 2000 میلادی صدور بیانیه اهداف توسعه هزاره سوم ورود به دوران پسامدرن و افزایش انتخاب‌های انسانی، توقف روند سازی و گسترش انرژی‌های پاک و اقتصاد سبز مطرح می‌شود.

وی گفت: افزایش توجه به مشارکت مردمی، افزایش توجه به محصولات سالم و ارگانیک و توجه به انرژی سبز از مفاهیمی بود که در دومین دهه قرن 21 مورد توجه قرار گرفت.
وی شرایط تاریخی و جغرافیایی خاص مناطق، ضرورت ساکنان و پایین بودن سطح آب رودخانه‌ها را از عوامل پیدایش سدسازی عنوان کرد.
خاتون‌آبادی افزود:‌در ایران شرایط اقلیمی توسعه صنعتی وکمبود آب از دلایل سدسازی عنوان می‌شود.
عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهانی گفت: خشک شدن رودخانه‌ها، تالاب‌ها، حرکت ریزگردها، پایین رفتن آب‌های زیرزمینی‌، کاهش چشم‌گیر رفاه و افزایش مهاجرت از پیامدهای منفی سدسازی در ایران است.
وی با تاکید بر اینکه قانون استقلال آب در ایران نادرست بود،‌گفت: تامین آب و برق و بالا رفتن مصرف سرانه آب دو استدلال نادرست سازمان‌ها در سدسازی بود که منطقی نیست.
وی گفت: ارزیابی ضعیف اثرات زیست‌محیطی و یا فقدان هر گونه ارزیابی اصولی تخصصی، نابودی مناطق بالادست و تبعات زیانبار اقتصادی و اجتماعی از آسیب‌های سدسازی در ایران است.
عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهانی بیان کرد: هزار و 330 سد در کشور وجود دارد که فقط در دولت سازندگی 66 سد و در دولت احمدی‌نژاد 54 سد ساخته شد.
وی تاکید کرد: بی‌هویت شدن فرهنگی، خشک شدن رودخانه‌ها و فعالیت‌های لرزه‌خیزی از معایب سدسازی در کشور است.
عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهانی  به معایب حفر چاه برای رسیدن به آب اشاره کرد و گفت: در همین استهبان فارس چندین هزار چاه حفر شد که خیانتی بود و امروز دشت استهبان در فارس نشست‌های زیادی دارد.
وی گفت: تا قبل از انقلاب هزینه ساخت سد 60 میلیون دلار در کشور بود اما پس از انقلاب به صد میلیون دلار رسید و بابت هر سد 40 میلیون دلار به جیب کسانی رفت که نان تحریم را می‌خورند.
وی افزود:‌کشور آرمریکا اگر سدی می‌سازد از محل درآمد بخش خصوصی است اما ما سد را از محل بیت‌المال می‌سازیم.
وی با انتقاد از اینکه شفافیت در حوزه آبخیز و آبریز وجود ندارد،‌گفت: یکپارچگی و ثبات مدیریت و سیاست شفاف، حمایت از حقوق افراد و استفاده مناسب از آب از الزامات حکمرانی آب است.
وی بیلان منفی سفره‌های آب زیرزمینی را از تاثیرات مهم سدسازی عنوان کرد و گفت: باید برای رفع آسیب‌های سدسازی ارزیابی اثرات زیست‌محیطی، ارزیابی ظرفیت تحمل زیست‌محیطی، آمایش سرزمینی، ارزیابی اخلاقی و ارزیابی هزینه- فایده انجام شود.
وی تاکید کرد: دو سوم سدهای موجود در کشور زیانبار است.