شماره دوم خبرنامه دیده بان
۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۲۳:۳۵
مشاور ارشد ۳ رئیس‌جمهور آمریکا :
یک مجله معتبر آمریکایی معتقد است که ایران به دنبال بمب اتم نیست و هیچ دلیلی برای نگرانی کنگره و رژیم صهیونیستی وجود ندارد.
مجله محافظه‌کار امریکن کانزِروِتیو در یادداشتی به قلم پاتریک بوکانِن مشاور ارشد سه رییس‌جمهور، دو بار نامزد ریاست‌جمهوری از سوی حزب جمهوری‌خواه، و نیز نامزد ریاست حزب اصلاحات در سال ۲۰۰۰ آورده است که ایران به دنبال بمب نیست و دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.
■ کوتاهی (و یا ضعف) کشورهای منطقه در عقب راندن داعش ■
آمریکا، ما مشکل داریم. در ناآرامی‌های خاورمیانه که غرق در خون گشته است، دوستان ما یا قادر نیستند و یا نمی‌خواهند که [علیه داعش] بجنگند – البته به استثنای مواردی اندک مانند کردها. بساط ارتش سوریه‌ی آزاد برچیده شد. نیروی حزم در سوریه که توسط ایالات متحده تجهیز و مسلح شده بود، پس از تار و مار شدن توسط جبهه‌ی النصره سقوط کرد. ارتش عراق که ما [(آمریکایی‌ها)] آن‌ها را آموزش داده و تجهیز کرده بودیم، از موصِل گریخته و تا بغداد عقب‌نشینی نموده است. ترک‌ها می‌توانستند و می‌توانند داعش را در سوریه نابود کنند، ولی خود را وارد درگیری نمی‌کنند. عربستان سعودی و دولت‌های عربی خلیج [فارس] نیز هیچ نیرویی برای جنگ علیه داعش نفرستاده‌اند. تنها نبردی که [علیه اعش] صورت می‌گیرد، چند یورش هوایی [توسط نیروهای ائتلاف] است.
■ ایران و متحدان شیعه‌اش، تنها عناصری که در عمل با داعش می‌جنگند ■
حال ببینید دشمنان قدیمی ما چه کارهایی انجام داده‌اند و هنوز نیز انجام می‌دهند. حزب‌الله و ایران، ارتش رژیم بشار اسد را بر در دست گرفته‌اند و داعش و جبهه النصره را در مواضع دفاعی در اطراف حلب نگه داشته‌اند. ایران و شبه‌نظامیان شیعه‌ی متحدِ آن در عراق در حال نبرد با داعش بر سرِ تکریت می‌باشند. شورشیان حوثی نیز با برخورداری از حمایت حزب‌الله کنترل پایتخت یمن را در دست گرفته و در حال نبرد با القاعده در شبه‌جزیره‌ی عربستان می‌باشند. القاعده در شبه‌جزیره‌ی عربستان خطر شماره یک تروریستی برای زادگاه ما آمریکایی‌ها به شمار می‌آید.
و در حالی که ایران و متحدانش در حال جنگیدن با القاعده و داعش می‌باشند، ترکیه و متحدان عربِ ما در بهترین حالت تنها دست به تمارض می‌زنند و در بدترین حالت نیز [با این گروه‌های تروریستی] همدستی می‌نمایند. این را چگونه می‌توان توضیح داد؟ این کار دشواری نیست. شیعیآنکه اقلیتی مذهبی در جهان اسلام هستند – و به حزب‌الله، رژیم بشار اسد، بغداد، و تهران محدود می‌باشند – داعش را به چشمِ خطری مرگبار دیده و مایلند تا این هیولا را از پای درآورند.
■ نقش فعال ایران، و منفعل دولت‌های سنّی در نبرد با داعش ■
متحدان سنّی ما حاضر نیستند بروند و با داعش بجنگند، چرا که این کار آن‌ها را به متحدان ایران و شیعیان – که سنّی‌ها از آن‌ها بیشتر از داعش بیم دارند – تبدیل خواهد ساخت. متحدان سنّیِ ما [از ما] می‌خواهند که آمریکا داعش و القاعده را در هم شکند، و سپس حزب‌الله، سوریه، و ایران را نابود سازد. ولی چرا باید فکر کرد که فرستادن نیروهای ایالات متحده به این نبردها در جهت منافع ما می‌باشد؟
آیا در این میان، تهدیدِ بیشتری متوجه آمریکا می‌باشد یا متحدان عرب ما؟ به جای گوش دادن به متحدانی که خود را وارد نبرد نمی‌کنند، باید نگاهی جدی‌تر به خاورمیانه بیندازیم. آینده [ی خاورمیانه] از آنِ چه کسی است؟ و ما با چه چیز می‌توانیم زندگی کنیم؟
■ تلاش اوباما برای دستیابی به توافق با ایران با وجود کارشکنی نومحافظه‌کاران ■
جمهوری‌خواهان می‌خواهند چک سفیدی به اوباما و رییس‌جمهور بعدی [ایالات متحده] بدهند تا با داعش و القاعده تا ابد و در همه جا بجنگد. و نیز از [دولت] ایالات متحده می‌خواهند تا ایران را – در مورد دستیابی به بمب [هسته‌ای] – تهدید نماید، همان گونه که باید آلمانِ نازی و هیتلر را تهدید می‌نمود.
اما اگر خط‌مشی حزب جمهوری‌خواه از شیوه‌ی نتانیاهوی نومحافظه‌کار پیروی کرده و خواستارِ این باشد که ما نه تنها باید با داعش و القاعده، بلکه با ایران و سوریه نیز بجنگیم، باید گفت که با این کار فرصت پیروز شدن در [انتخابات] سال ۲۰۱۶ را [برای جمهوری‌خواهان] به خطر می‌اندازد.
آمریکایی‌ها خواستارِ یک جنگ دیگر نیستند. و اگر جان کِری با توافقی در مورد برنامه‌ی هسته‌ای ایران به خانه بازگردد، این احتمال وجود دارد که آمریکایی‌ها حزبی را که در تلاش است تا توافق را بر هم زند را ردّ کنند – آن هم با توجه به این که تنها گزینه‌ی دیگر [در صورت دست نیافتن به توافق]، جنگ با ایران است.
■ نگرانی بی‌مورد اسراییل و جمهوری‌خواهان از روند توافق ■
ما به طور دقیق نمی‌دانیم که توافقی که کِری بر روی آن در حال گفتگوست چیست، ولی چیزی که تا این لحظه فاش شده است، هیچ گونه جای بیم و یا عصبی شدن ندارد. با وجود آنکه اسراییل ۲۰۰ بمب اتمی در اختیار دارد، ایران حتی ذره‌ای اورانیوم غنی‌شده‌ی ۹۰ درصد برای تولید بمب [هسته‌ای] ندارد. از زمانی که گفتگوها آغاز شد، ایران درصد تمامی اورانیوم غنی‌شده‌ی ۲۰ درصدی خود را پایین آورده و تولیدِ بیشتر را متوقف ساخته است. و تهران مایل است تا [شمارِ] سانتریفیوژهای در حال چرخش خود را به یک سوم کاهش دهد.
همینک بازرسان و دوربین‌ها بر تمامی تأسیسات هسته‌ای ایران نظارت دارند. نیروگاه آبِ‌سنگین در اراک که پلوتونیوم تولید می‌کرد، متوقف گردیده است. و نیروگاه پردازش (فراوری) مجدد که برای استخراجِ مواد موردنیاز برای ساخت بمب [هسته‌ای] لازم بود، حتی آغاز به کار نیز نکرده است.
■ آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا گریز ایران به سمت سلاح هسته‌ای را رد کرده‌اند ■
آژانس‌های اطلاعاتی ایالات متحده در سال ۲۰۰۷ و ۲۰۱۱ با اطمینان بالایی اعلام کردند که ایران هیچ گونه برنامه‌ی فعالی برای ساخت بمب [هسته‌ای] ندارد. و در حالی که بنیامین نتانیاهو می‌گوید که آیت‌الله [خامنه‌ای] اعلام کرده است که اسراییل باید ” نابود گردد”، باید گفت که همان آیت‌الله فتوایی داده است که مخالفِ هرگونه تولید سلاح هسته‌ای توسط ایران است.
به ما گفته شده است که نمی‌توانیم به ایران اعتماد کنیم. درست است. با توجه به پیشامدهای روی داده [میان دو کشور]، نباید هم بکنیم. مسکو نیز با جایگزین کردن کلاهک‌های چندتایی سنگین SS-19s در موشک‌های خود به جای کلاهک‌های تکی سبک SS-11 نیکسون را فریب داد و توافق ۱SALT [(مذاکرات محدودیت سلاح‌های استراتژیک)] را دور زد.
ولی همان گونه که مئیر داگان، رییس پیشین موساد [(سازمان اطلاعات اسراییل)] اشاره می‌کند، اگر ایران در هریک از تأسیسات هسته‌ای خود شروع به پنهان‌کاری کند، ما از آن اطلاع خواهیم یافت؛ و یک سال طول می‌کشد تا تهران بتواند اورانیوم غنی‌سازی‌شده‌ی کافی برای حتی آزمایش کردن یک بمب [هسته‌ای] را تولید کند. و این فرصتی کافی برای اعزام [هواپیماهای بمب‌افکن] B-2 [برای نابود کردن تهران] است.
■ ایران نیازی به ساخت بمب هسته‌ای ندارد ■
و پرسشی دیگر که بسیار به ندرت نیز مطرح می‌گردد، این است: ایران اصلاً چرا باید به آزمایش و ساخت یک بمب هسته‌ای روی آورد، وقتی که این کار موجب به راه افتادن یک مسابقه‌ی تسلیحات هسته‌ای در خاورمیانه شده و ایران را در خطرِ مرگبار نابود شدن توسط ایالات متحده – و یا حتی با حمله‌ای پیشگیرانه از سوی اسراییل – قرار می‌دهد؟
هم‌اکنون حزب‌الله بر لبنان تسلط یافته است. [بشار] اسد دارد جایگاه خود را در سوریه باز مییابد. عراق نیز متحدِ ایران بوده و آن دشمن مرگبارِ زمان صدام حسین به شمار نمی‌آید. حوثی‌ها صنعا را در دست گرفته‌اند. اکثریت شیعه در بحرین، یعنی جایی که ناوگان پنجم ایالات متحده در آن لنگر گرفته است، سرانجام یک روز بر این دولتِ واقع در خلیج [فارس] تسلط خواهند یافت. و این را نیز باید گفت که شیعیان در نواحی سرشار از نفتِ شمال‌شرقی عربستان سعودی نیز سرانجام یک روز علیه ریاض به پا خواهند خواست.
اصلاً زمانی که همه چیز به نفع و خواسته ایران پیش می‌رود، چرا باید بمب [هسته‌ای] بسازد و یا واردِ جنگ با ابرقدرتی بشود که سلاح هسته‌ای در اختیار دارد؟
■ کوتاهی (و یا ضعف) کشورهای منطقه در عقب راندن داعش ■
آمریکا، ما مشکل داریم. در ناآرامی‌های خاورمیانه که غرق در خون گشته است، دوستان ما یا قادر نیستند و یا نمی‌خواهند که [علیه داعش] بجنگند – البته به استثنای مواردی اندک مانند کردها. بساط ارتش سوریه‌ی آزاد برچیده شد. نیروی حزم در سوریه که توسط ایالات متحده تجهیز و مسلح شده بود، پس از تار و مار شدن توسط جبهه‌ی النصره سقوط کرد. ارتش عراق که ما [(آمریکایی‌ها)] آن‌ها را آموزش داده و تجهیز کرده بودیم، از موصِل گریخته و تا بغداد عقب‌نشینی نموده است. ترک‌ها می‌توانستند و می‌توانند داعش را در سوریه نابود کنند، ولی خود را وارد درگیری نمی‌کنند. عربستان سعودی و دولت‌های عربی خلیج [فارس] نیز هیچ نیرویی برای جنگ علیه داعش نفرستاده‌اند. تنها نبردی که [علیه اعش] صورت می‌گیرد، چند یورش هوایی [توسط نیروهای ائتلاف] است.
■ ایران و متحدان شیعه‌اش، تنها عناصری که در عمل با داعش می‌جنگند ■
حال ببینید دشمنان قدیمی ما چه کارهایی انجام داده‌اند و هنوز نیز انجام می‌دهند. حزب‌الله و ایران، ارتش رژیم بشار اسد را بر در دست گرفته‌اند و داعش و جبهه النصره را در مواضع دفاعی در اطراف حلب نگه داشته‌اند. ایران و شبه‌نظامیان شیعه‌ی متحدِ آن در عراق در حال نبرد با داعش بر سرِ تکریت می‌باشند. شورشیان حوثی نیز با برخورداری از حمایت حزب‌الله کنترل پایتخت یمن را در دست گرفته و در حال نبرد با القاعده در شبه‌جزیره‌ی عربستان می‌باشند. القاعده در شبه‌جزیره‌ی عربستان خطر شماره یک تروریستی برای زادگاه ما آمریکایی‌ها به شمار می‌آید.
و در حالی که ایران و متحدانش در حال جنگیدن با القاعده و داعش می‌باشند، ترکیه و متحدان عربِ ما در بهترین حالت تنها دست به تمارض می‌زنند و در بدترین حالت نیز [با این گروه‌های تروریستی] همدستی می‌نمایند. این را چگونه می‌توان توضیح داد؟ این کار دشواری نیست. شیعیآنکه اقلیتی مذهبی در جهان اسلام هستند – و به حزب‌الله، رژیم بشار اسد، بغداد، و تهران محدود می‌باشند – داعش را به چشمِ خطری مرگبار دیده و مایلند تا این هیولا را از پای درآورند.
■ نقش فعال ایران، و منفعل دولت‌های سنّی در نبرد با داعش ■
متحدان سنّی ما حاضر نیستند بروند و با داعش بجنگند، چرا که این کار آن‌ها را به متحدان ایران و شیعیان – که سنّی‌ها از آن‌ها بیشتر از داعش بیم دارند – تبدیل خواهد ساخت. متحدان سنّیِ ما [از ما] می‌خواهند که آمریکا داعش و القاعده را در هم شکند، و سپس حزب‌الله، سوریه، و ایران را نابود سازد. ولی چرا باید فکر کرد که فرستادن نیروهای ایالات متحده به این نبردها در جهت منافع ما می‌باشد؟
آیا در این میان، تهدیدِ بیشتری متوجه آمریکا می‌باشد یا متحدان عرب ما؟ به جای گوش دادن به متحدانی که خود را وارد نبرد نمی‌کنند، باید نگاهی جدی‌تر به خاورمیانه بیندازیم. آینده [ی خاورمیانه] از آنِ چه کسی است؟ و ما با چه چیز می‌توانیم زندگی کنیم؟
■ تلاش اوباما برای دستیابی به توافق با ایران با وجود کارشکنی نومحافظه‌کاران ■
جمهوری‌خواهان می‌خواهند چک سفیدی به اوباما و رییس‌جمهور بعدی [ایالات متحده] بدهند تا با داعش و القاعده تا ابد و در همه جا بجنگد. و نیز از [دولت] ایالات متحده می‌خواهند تا ایران را – در مورد دستیابی به بمب [هسته‌ای] – تهدید نماید، همان گونه که باید آلمانِ نازی و هیتلر را تهدید می‌نمود.
اما اگر خط‌مشی حزب جمهوری‌خواه از شیوه‌ی نتانیاهوی نومحافظه‌کار پیروی کرده و خواستارِ این باشد که ما نه تنها باید با داعش و القاعده، بلکه با ایران و سوریه نیز بجنگیم، باید گفت که با این کار فرصت پیروز شدن در [انتخابات] سال ۲۰۱۶ را [برای جمهوری‌خواهان] به خطر می‌اندازد.
آمریکایی‌ها خواستارِ یک جنگ دیگر نیستند. و اگر جان کِری با توافقی در مورد برنامه‌ی هسته‌ای ایران به خانه بازگردد، این احتمال وجود دارد که آمریکایی‌ها حزبی را که در تلاش است تا توافق را بر هم زند را ردّ کنند – آن هم با توجه به این که تنها گزینه‌ی دیگر [در صورت دست نیافتن به توافق]، جنگ با ایران است.
■ نگرانی بی‌مورد اسراییل و جمهوری‌خواهان از روند توافق ■
ما به طور دقیق نمی‌دانیم که توافقی که کِری بر روی آن در حال گفتگوست چیست، ولی چیزی که تا این لحظه فاش شده است، هیچ گونه جای بیم و یا عصبی شدن ندارد. با وجود آنکه اسراییل ۲۰۰ بمب اتمی در اختیار دارد، ایران حتی ذره‌ای اورانیوم غنی‌شده‌ی ۹۰ درصد برای تولید بمب [هسته‌ای] ندارد. از زمانی که گفتگوها آغاز شد، ایران درصد تمامی اورانیوم غنی‌شده‌ی ۲۰ درصدی خود را پایین آورده و تولیدِ بیشتر را متوقف ساخته است. و تهران مایل است تا [شمارِ] سانتریفیوژهای در حال چرخش خود را به یک سوم کاهش دهد.
همینک بازرسان و دوربین‌ها بر تمامی تأسیسات هسته‌ای ایران نظارت دارند. نیروگاه آبِ‌سنگین در اراک که پلوتونیوم تولید می‌کرد، متوقف گردیده است. و نیروگاه پردازش (فراوری) مجدد که برای استخراجِ مواد موردنیاز برای ساخت بمب [هسته‌ای] لازم بود، حتی آغاز به کار نیز نکرده است.
■ آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا گریز ایران به سمت سلاح هسته‌ای را رد کرده‌اند ■
آژانس‌های اطلاعاتی ایالات متحده در سال ۲۰۰۷ و ۲۰۱۱ با اطمینان بالایی اعلام کردند که ایران هیچ گونه برنامه‌ی فعالی برای ساخت بمب [هسته‌ای] ندارد. و در حالی که بنیامین نتانیاهو می‌گوید که آیت‌الله [خامنه‌ای] اعلام کرده است که اسراییل باید ” نابود گردد”، باید گفت که همان آیت‌الله فتوایی داده است که مخالفِ هرگونه تولید سلاح هسته‌ای توسط ایران است.
به ما گفته شده است که نمی‌توانیم به ایران اعتماد کنیم. درست است. با توجه به پیشامدهای روی داده [میان دو کشور]، نباید هم بکنیم. مسکو نیز با جایگزین کردن کلاهک‌های چندتایی سنگین SS-19s در موشک‌های خود به جای کلاهک‌های تکی سبک SS-11 نیکسون را فریب داد و توافق ۱SALT [(مذاکرات محدودیت سلاح‌های استراتژیک)] را دور زد.
ولی همان گونه که مئیر داگان، رییس پیشین موساد [(سازمان اطلاعات اسراییل)] اشاره می‌کند، اگر ایران در هریک از تأسیسات هسته‌ای خود شروع به پنهان‌کاری کند، ما از آن اطلاع خواهیم یافت؛ و یک سال طول می‌کشد تا تهران بتواند اورانیوم غنی‌سازی‌شده‌ی کافی برای حتی آزمایش کردن یک بمب [هسته‌ای] را تولید کند. و این فرصتی کافی برای اعزام [هواپیماهای بمب‌افکن] B-2 [برای نابود کردن تهران] است.
■ ایران نیازی به ساخت بمب هسته‌ای ندارد ■
و پرسشی دیگر که بسیار به ندرت نیز مطرح می‌گردد، این است: ایران اصلاً چرا باید به آزمایش و ساخت یک بمب هسته‌ای روی آورد، وقتی که این کار موجب به راه افتادن یک مسابقه‌ی تسلیحات هسته‌ای در خاورمیانه شده و ایران را در خطرِ مرگبار نابود شدن توسط ایالات متحده – و یا حتی با حمله‌ای پیشگیرانه از سوی اسراییل – قرار می‌دهد؟
هم‌اکنون حزب‌الله بر لبنان تسلط یافته است. [بشار] اسد دارد جایگاه خود را در سوریه باز مییابد. عراق نیز متحدِ ایران بوده و آن دشمن مرگبارِ زمان صدام حسین به شمار نمی‌آید. حوثی‌ها صنعا را در دست گرفته‌اند. اکثریت شیعه در بحرین، یعنی جایی که ناوگان پنجم ایالات متحده در آن لنگر گرفته است، سرانجام یک روز بر این دولتِ واقع در خلیج [فارس] تسلط خواهند یافت. و این را نیز باید گفت که شیعیان در نواحی سرشار از نفتِ شمال‌شرقی عربستان سعودی نیز سرانجام یک روز علیه ریاض به پا خواهند خواست.
اصلاً زمانی که همه چیز به نفع و خواسته ایران پیش می‌رود، چرا باید بمب [هسته‌ای] بسازد و یا واردِ جنگ با ابرقدرتی بشود که سلاح هسته‌ای در اختیار دارد؟
اشراف
مهمترین راهکار نهادینه سازی الزامات و ضوابط پدافند غیرعامل در دستگاه‌های اجرایی را چه می دانید؟!
شماره اول خبرنامه دیده بان
۲۱ فروردين ۱۴۰۳ - ۲۳:۴۲